Σε συμπαθείς;

Όσο περνούν οι ώρες, οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια, συνήθως με την ίδια συχνότητα που ξεφυλλίζεις ένα βιβλίο, συνειδητοποιείς πράγματα, τα οποία ίσως να τα αγνοούσες προηγουμένως ή απλά θεωρούσες ότι δεν άξιζαν ιδιαίτερης προσοχής. Η διαδικασία αυτή ονομάζεται «ωρίμανση» ή «ωριμότητα» και στον καθένα από εμάς συντελείται σε μια χρονική στιγμή καταλλήλως προσαρμοσμένη για το άτομό μας ξεχωριστά και μετά από το πέρας εμπειριών που είτε μας ανάγκασαν να ωριμάσουμε ξαφνικά ή επήλθε μια φυσιολογική πορεία προς αυτήν την κατεύθυνση.

Εσύ ο ίδιος είσαι ο πιο πιστός, ο πιο αφοσιωμένος, ο πιο ακλόνητος σύμμαχος του εαυτού σου. Αποτελείς μια ολότητα, δε χρειάζεσαι συμπλήρωμα ούτε κι αλλαγή. Συμβιώνεις μέσα σε ένα συγκεκριμένο σωματικό κατασκεύασμα, κατά παραγγελία για σένα, με σκοπό να δεχτεί όλα αυτά τα χαρίσματα που μπορείς να του προσδώσεις. Δεν είναι αυτό μοναδικό από μόνο του, άραγε;
Πιθανόν να θεωρείς ανόητες, αδιάφορες, άχρηστες όλες αυτές τις συμβουλές περί αυτό-αγάπης κι αυτό-αποδοχής, γιατί ακριβώς δε γνωρίζεις πόσο ανάγκη τις έχεις. Υποτιμάς τη δύναμή τους και προτιμάς να τις πασάρεις σε όλους τους υπόλοιπους παρά σ’ αυτόν που χρειάζεται να τις ενστερνιστεί πρώτος: εσένα.

Καλείσαι να επιδείξεις γερά εσωτερικά θεμέλια κι αυτές είναι οι δύσκολες στιγμές της ζωής, είτε αναμενόμενες ως άμεση συνέπεια των πράξεών σου είτε απροσδόκητες, ξαφνικές, χωρίς προειδοποίηση· οι δεύτερες είναι και οι πιο σκληρές. Ακόμα κι αν περιμένεις να λάβεις στήριξη από κοντινά σου άτομα, καλό θα ήταν να χαμηλώσεις την ένταση των προσδοκιών σου, γιατί ίσως η απογοήτευση να σου χτυπήσει την πόρτα και να εγκατασταθεί μόνιμα στην ψυχή σου. Δεν υπάρχει κάποιος άλλος, ο οποίος μπορεί να σε αντέξει, να σε ανεχτεί, να σε στηρίξει, να σε συνεφέρει, να σε αφυπνίσει, να σε αγαπήσει με τον τρόπο που το κάνεις εσύ για τον εαυτό σου. Χρειάζεται, όμως μια επίπονη και μακρόχρονη εσωτερική διεργασία. Είναι ένα μονοπάτι δίχως συνοδοιπόρο και σίγουρα απαιτεί μια γενναία δόση δύναμης κι αποφασιστικότητας. Μην καταδικάζεις βεβιασμένα τον εαυτό σου, γιατί αυτές οι δόσεις είναι έμφυτες σε όλους. Σε άλλους είναι ορατές και ξεπροβάλλουν με καμάρι και άλλοι τις φυλούν μέσα τους, εν αγνοία τους πολλές φορές.

Επίσης εφόσον είναι όλα ρευστά κι αυτό πια είναι παραδοχή κοινώς αποδεκτή, ο σύμμαχος μπορεί με ταχύτατες διαδικασίες να μετατραπεί σε εχθρό. Όχι απλά σε έναν οποιοδήποτε εχθρό, αλλά στη χειρότερη μορφή του, ίσως και θανάσιμη σε ακραίες περιπτώσεις. Το πλήθος των κακόβουλων σκέψεων που σε κατακλύζουν σε καθημερινή βάση προκαλούν μια άνευ προηγουμένου εσωτερική σύγκρουση. Στη μια πλευρά του ρινγκ η λογική και στην αντίπερα όχθη η πλήρης παράνοια που κουβαλά μαζί της όλο το συναισθηματικό φορτίο που έχει κουρνιάσει μέσα σου. Σκέψεις για την καθημερινότητα, βραχυπρόθεσμες ή μακροπρόθεσμες, άγχος, αγωνία, απελπισία, λαχτάρα, πανικός βομβαρδίζουν δίχως έλεος τις νευρικές απολήξεις του εγκεφάλου. Αυτό που αγνοείς συνειδητά ή ασυνείδητα είναι ότι εσύ ορίζεις το νικητή της μονομαχίας.

Πρόκειται για έναν μαραθώνιο δρόμο, τον οποίο, επίσης πρέπει να τερματίσεις μόνος. Οφείλεις να το κάνεις, γιατί διαφορετικά κανείς δε θα εισβάλλει κατά τη διάρκεια για να σε βοηθήσει να φτάσεις στον τερματισμό. Ποιο το όφελος του διπλανού, άλλωστε στο να συνδράμει να τον ξεπεράσεις; Μια βαθιά ανάσα για να μειωθούν οι παλμοί της κατατρεγμένης καρδιάς, μια ιδέα κουράγιου για να συνεχίσεις και μια σταγόνα προσήλωσης στους στόχους που θέτεις καθημερινά. Κατά βάση αυτή είναι η συνταγή για την αντιμετώπιση των μαύρων σκέψεων που έχουν βρει καταφύγιο στο μυαλό σου.

Η εξίσωση της αυτο-φροντίδας, λοιπόν και των μεταβλητών που περιέχει, δεν αποτελεί άλυτο μαθηματικό πρόβλημα. Τείνεις, ωστόσο, να εστιάζεις περισσότερο στις ζωές των άλλων παρά στη δική σου. Σπαταλάς πολύτιμο χρόνο ατενίζοντας τα δικά τους προφίλ και τις αρχικές, χωρίς να δίνεις σημασία στο πώς μπορείς να βελτιώσεις το δικό σου προφίλ και την αρχική. Παρεκκλίνεις από το μονοπάτι περιπλανώμενος στις σελίδες ξένων βιβλίων, αγνοώντας να διαβάσεις τη δική σου ιστορία. Ίσως ήρθε η ώρα να ανοίξεις την πρώτη σελίδα.