Αλλάζουμε για μας ή για να μας προσέξουν;

Οι αλλαγές στη ζωή μας αποτελούν ένα μεγάλο κεφάλαιο που άλλοτε γράφεται από εμάς και άλλοτε γράφεται από άλλους για εμάς. Δεν είναι για όλους οι αλλαγές εύκολη υπόθεση, δεν τις κάνουν όλοι αυθόρμητα και γρήγορα και ό,τι είναι να γίνει ας γίνει. Υπάρχουν οι άνθρωποι που κάνουν το βήμα μετά από μεγάλη σκέψη και συζήτηση με τον εαυτό τους, επειδή φοβούνται τις συνέπειες που μπορεί να έχουν οι αλλαγές. Υπάρχουν βέβαια κι εκείνοι που δε θα το πολυσκεφτούν, που θα πάρουν την απόφαση κι όπου βγάλει. Δεν πρέπει να μένουμε στάσιμοι και απαραίτητες για να εξελιχθούμε είναι άλλοτε οι μικρές και άλλοτε οι μεγάλες αλλαγές. Βέβαια στα λόγια είναι όλα εύκολα, στην πράξη όμως;

Όταν τελικά πάρουμε την απόφαση να κάνουμε αλλαγές -είτε την πάρουμε δύσκολα είτε εύκολα-, το κάνουμε για εμάς, για τους άλλους ή για τον άνθρωπό μας; Επιδιώκουμε μια αλλαγή, γιατί το θέλουμε πραγματικά ή για να μας προσέξει κάποιος; Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που δυσκολευόμαστε να προχωρήσουμε σε μια αλλαγή, αφού μπορεί να μην είμαστε σίγουροι αν γίνεται για εμάς ή για κάποιον άλλο, αν είναι συνειδητή επιλογή ή κατευθυνόμενη, δηλαδή. Γιατί αν είναι κάτι που επιθυμούμε πραγματικά, είναι πολύ πιο εύκολο να γίνει, μιας και η θέληση δίνει κίνητρο.

Αποφασίζουμε, λοιπόν, να αλλάξουμε την εμφάνισή μας και το στιλ μας και όταν κοιταχτούμε στον καθρέφτη δε μας αναγνωρίζουμε. Κάποιες φορές κιόλας η προσωπικότητά μας δεν μπορεί να υποστηρίξει την αλλαγή. Αλλάζουμε τα μαλλιά μας, μάς βλέπουμε και αναρωτιόμαστε πώς γίναμε έτσι. Μετά από όλο αυτό, θα πρέπει να κάνουμε αλλαγές και στη συμπεριφορά μας, ώστε να μπορέσουμε να αποδεχτούμε το νέο μας εαυτό, που πολλές φορές άνετα θα αφήναμε στην άκρη για να γυρίσουμε στον παλιό. Η αλλαγή μπορεί να γίνει και στις συνήθειές μας για να ταιριάζουν με αυτές των άλλων ή για να γίνουμε ευκολότερα αποδεκτοί. Ή ακόμα και στο είδος μουσικής που ακούμε, αφού μπορεί να υιοθετήσουμε αυτό που αρέσει στους δικούς μας ανθρώπους, στον άνθρωπό μας ή στο άτομο που θέλουμε να μας προσέξει.

Μετά από όλες αυτές τις αλλαγές πρέπει άραγε να ξανασυστηθούμε με τον ίδιο μας τον εαυτό; Γίναμε αλλιώτικοι και ούτε εμείς οι ίδιοι δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε τελικά. Δεν πρέπει να αλλάζουμε για τους άλλους αν εμείς δεν το θέλουμε πραγματικά, όποιοι και αν είναι αυτοί «οι άλλοι». Αν ό,τι κάνουμε δεν είναι επιλογή μας, αλλά προτροπή οποιουδήποτε άλλου, βγαίνει προς τα έξω το ότι δεν είμαστε ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα. Σκεφτείτε το πιο απλό: να φοράς ένα ρούχο που δεν αρέσει καθόλου σε σένα, ούτε σε στιλ, ούτε σε χρώμα. Πώς θα νιώθεις άνετα και γεμάτος αυτοπεποίθηση; Πώς θα απαλλαγείς απ’ την ψευδαίσθηση πως βρίσκεσαι στο επίκεντρο της προσοχής και όλοι σε σχολιάζουν αρνητικά; Αφού ούτε κι εσύ θα σε αναγνωρίζεις!

Η προσπάθεια αλλαγών για τους άλλους, αλλαγών που δε μας χαρακτηρίζουν, έχει ως αποτέλεσμα να μη νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας. Καμιά αλλαγή δεν πρέπει να γίνεται για να μας προσέξει κάποιος ή επειδή μας το ζήτησε κάποιος. Αν, λοιπόν, δεν είμαστε σε θέση να κάνουμε κάτι διαφορετικά, καλύτερα να μην το κάνουμε. Ο εαυτός μας έχει τη δική του ετικέτα, έχουμε τη δική μας προσωπικότητα και μοναδικότητα. Σημασία έχει να μας προσέξει ο άλλος γι’ αυτό που πραγματικά είμαστε και να αποδεχτεί τον πραγματικό μας εαυτό. Αλλάζουμε για μας, γιατί μόνο σε αυτή την περίπτωση θα είμαστε ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα!