Με τούτα και με ‘κείνα, σε μια ζωή πλέον που «κανείς» δεν μπορεί να μείνει χωρίς ένα πτυχίο, είμαστε και εμείς που ακολουθήσαμε τον κλάδο της νομικής. Κακά τα ψέματα, ένα πτυχίο με πολλές πτυχές και πολλές γνώσεις, παρά το ότι λένε καλύτερα «μην μπλέξεις με ιατρούς και δικηγόρους» -λέτε κάτι να ξέρουν;
Η κατάρα των δικηγόρων κυριαρχεί παντού, αφού «αναγκαζόμαστε» να σκεφτόμαστε καχύποπτα και μερικές φορές ξεπερνάμε τα όρια. Δε φταίμε εμείς, το επάγγελμα μας κάνει να μην πιστεύουμε τίποτα και κανέναν αν δεν έχουμε βάσιμες αποδείξεις. Με αυτό τον τρόπο σκέψη στη ζωή μας -άθελα- κυριαρχεί ο «ένοχος μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου».
Σε μια συνάντηση, σε ένα τραπέζι, δε θα αφήσουμε κανέναν να κρίνει και να μιλήσει χωρίς να έχει αποδείξεις. Μας αρέσει να μιλάμε εμείς για να δώσουμε ανάλυση όλου του περιεχομένου της συζήτησης, να αγγίξουμε όλες τις πτυχές και να βγάλουμε ένα συμπέρασμα με πολλά τεκμήρια. Φυσικά και θα υψώσουμε τον τόνο της φωνής μας, αφού εμείς κάτι γνωρίζουμε περισσότερο αναλύοντας το θέμα πιο βαθιά, γι’ αυτό και δε δεχόμαστε συστάσεις. Να μας καλείτε και εσείς όμως σε τραπέζια, μη μας αφήνετε εκτόςλόγω της συμπεριφοράς μας -άνθρωποι είμαστε και ‘μείς!
Δεν το κάνουμε μόνο σε τραπέζια αυτό και σε μεγάλες συναντήσεις, αλλά και με τους φίλους, την οικογένειά μας, ακόμα και με τον άνθρωπό μας. Θα αναλύσουμε τα πάντα, θα δώσουμε εξηγήσεις για όλα και δε θα αφήσουμε τίποτα να πέσει κάτω. Μας αρέσει να μιλάμε, να υπερασπιζόμαστε το δίκαιοο, ακόμα και αν η άποψη μας δε βρίσκει υποστηρικτές. Δε μας ενδιαφέρει αν ακόμα και οι δικοί μας άνθρωποι υποστηρίζουν κάτι, εάν δεν το θεωρούμε σωστό εμείς με τα δικά μας κριτήρια. Τα τεκμήρια για μας είναι το παν, γιατί νιώθουμε ότι αυτά μας καθοδηγούν και οδηγούν στο αποτέλεσμα.
Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι ότι αποδείξεις χρειαζόμαστε και με τους δικούς μας ανθρώπους, τους φίλους μας, την οικογένειά μας και τον άνθρωπό μας. Ναι μεν τους έχουμε εμπιστοσύνη, αλλά συνηθίσαμε σε έναν άλλο τρόπο σκέψης και αυτό μας έκανε να κρατάμε πάντα μια επιφύλαξη για όλα. Δεν μπορούμε να πηγαίνουμε παντού με μάτια κλειστά και αυτό γιατί ακούμε καθημερινά τόσα που δε μας αφήνουν να αφεθούμε στην τυφλή εμπιστοσύνη. Να μας αγαπάτε και εμάς βρε, έστω και αν είμαστε έτσι, γιατί να ξέρετε, όλο αυτό είναι η ασπίδα μας!
Μάθαμε ακόμη να είμαστε λίγο πιο αυστηροί, να μην αφήνουμε τον άλλο να μας επηρεάσει ή τελοσπάντων να του δείξουμε αμέσως ότι είμαστε μαζί του και συμφωνούμε. Τώρα αυτό ίσως έχει να κάνει και με το χαρακτήρα μας, αλλά δε δίνουμε εύκολα ευκαιρίες στον άλλον να μας μιλήσει και να νιώσει αμέσως άνετα μαζί μας -ειδικά στην περίπτωση αγνώστου που δεν ξέρουμε πούτο πάει (γιατί για εμάς πάντα κάπου το πάει).
Αν το σκεφτούμε τελικά είναι παράξενο το επάγγελμα αυτό, μας κάνει να σκεφτόμαστε διαφορετικά στον τομέα της νομικής, αλλά υιοθετούμε εκείνον τον τρόπο σκέψης. Φοράμε ένα άλλο πρόσωπο λόγω επαγγέλματος και μας μένει για πάντα. Έχουμε κι εμείς αισθήματα, πονάμε και κατά βάθος πιστεύουμε ή θέλουμε να πιστεύουμε περισσότερο απ’ αυτά που βγάζουμε προς τα έξω, αλλά έχουμε πάντα σαν οδηγό τις αποδείξεις και τη δίκαιη κατεύθυνση. Μπορεί να λειτουργεί σαν «κατάρα των δικηγόρων» η σκέψη και ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τα γεγονότα, μα πιστεύω αν δε μας ταίριαζε ο τομέας αυτός, δε θα τον ακολουθούσαμε, γι’ αυτό και πολλοί από εμάς κάνουν ένα διάλειμμα απ’ αυτό τον τομέα και επανέρχονται μετά. Να θυμάστε είναι όμορφο να έχεις ένα δικηγόρο φίλο στην παρέα, δε χρειάζεται να μιλάει κανείς, αφού πάντα θα μιλάει αυτός για όλους.
Συντάκτης: Παναγιώτα Νεοφύτου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
