Σου αρέσει η αλήθεια· και σε ποιον δεν αρέσει εδώ που τα λέμε. Είσαι ειλικρινής και νιώθεις καλά με εσένα, με τους γύρω σου, με την ίδια σου τη συνείδηση. Λες και είναι παχύρευστη μπογιά ικανή να καλύψει κάθε σφάλμα και άσχημο. Την επιλέγεις. Αν και όχι πάντα, αφού κάποιες φορές είναι απλά ανέφικτη, σαν έναν από τους σταθερούς στόχους της ζωής σου. Αφού λοιπόν το προσπαθείς, το απαιτείς παράλληλα. Δάνειο τη βλέπεις ώρες και φορές. Τη δίνεις για να σου επιστραφεί με τόκο. Βασίζεσαι στις αλήθειες, είναι προϋπόθεση για εσένα, σημείο ύπαρξης και ένα χαρακτηριστικό που οδεύει μαζί σου.
Πρωταρχικός λοιπόν εχθρός σου, το ψέμα, η κοροϊδία και ο ίδιος σου ο εαυτός εάν καταλάβεις ότι έχεις πιαστεί κοροΐδο. Δεν απαιτείς τελειότητα γύρω σου, δεν απαιτείς στρατιωτάκια, αφού τέτοιο δεν είσαι ούτε εσύ. Απαιτείς όμως αυτό που βαφτίζεις «αληθινούς ανθρώπους». Μια έννοια τόσο αφηρημένη που σου δίνει την ελευθερία να χωράς μέσα της ακριβώς όσους εσύ θέλεις και να κόβεις τους υπόλοιπους σαν ανεπαρκείς. Τι γίνεται όμως με όσους ανθρώπους ή καταστάσεις θες να χωρέσεις κι ας μην πιάνουν τις προϋποθέσεις; Σου δίνει την επιλογή αυτή η αφηρημένη έννοια που επιλέγεις; Ναι.
Όταν πλέον γνωρίσεις καλά κάποιους ανθρώπους, σχηματίσεις σχέσεις που ξέρεις πως αν χαθούν θα σε πονέσεις, τότε οι άλλοτε αμετάκλητες απαιτήσεις παίρνουν λίγο διαφορετική αξία. Αρχίζεις να χαλαρώνεις, δεν είσαι τόσο αυστηρός, βρίσκεις συνεχώς θετικά και αρνητικά, τα ζυγίζεις και φροντίζεις να τα τοποθετείς έτσι που να φέρνεις τη ζυγαριά να γέρνει προς τα θετικά. Κάποια πράγματα λοιπόν τα κουκουλώνεις, όχι γιατί θες να είσαι κορόιδο αλλά γιατί συνειδητά επιλέγεις να μη γνωρίζεις, ή έστω να μη βλέπεις, προκειμένου να μην κάνεις τα πράγματα χειρότερα για εσένα. Και το ότι η επιλογή είναι συνειδητοποιημένη σου ξεκρεμάει αυτόματα την ταμπέλα, έτσι λες. Αποφασίζεις λοιπόν να δεις αλλιώς τα πράγματα, προσπαθείς να βρεις τρόπους να φέρεις την κατάσταση εκεί όπου την είχες αφήσει, εκεί που σου άρεσε και που ένιωθες καλά. Είναι επιλογή άλλωστε να μην κοιτάς και να μην ψάχνεις. Είναι επιλογή να μην αλλάζεις τις συνθήκες γύρω σου.
Αποφασίζεις ουσιαστικά να ζεις σε ένα μικρό σκοτάδι. Επιλέγεις να κλείνεις λίγο τα μάτια μέχρι να έρθει η κατάσταση εκεί που τη θες. Και δεν είναι εύκολο, το αντίθετο. Σαν να ξέρεις πως υπάρχουν παγίδες στο χώρο που διασχίζεις κι εσύ να τολμήσεις να σβήσεις το διακόπτη. Ίσως να χτυπήσεις, ναι, ίσως όμως να γλυτώσεις κι από την τρομάρα που θα έπαιρνες αν έβλεπες μπροστά σου τα μαχαίρια. Ίσως με κλειστά τα φώτα να μπορέσεις ούτε να τα ακουμπήσεις αλλά ούτε και να τα αφήσεις να σε τρομάξουν.
Πίσω από όλο αυτό κρύβεται ο φόβος σου, δε θες να ανοίξεις καινούργιες ιστορίες, δε θες να μπεις σε καινούργια μέτωπα και πιο πολύ απ’ όλα δε θες να χάσεις ό,τι έχεις. Ακόμη, ίσως να μη θες να δεις μία σου σκέψη να γίνεται πραγματικότητα. Να μη θες να επιβεβαιωθείς σε κάποια από τα χειρότερα σενάριά σου. Ένας ακόμα λόγος που απλά κλείνεις το φως. Κάποιες φορές είναι επιλογή να ζεις στο δικό σου σκοτάδι, παρά να υποκρίνεσαι πως θα είσαι καλύτερα με τις αλήθειες. Χωρίς να γνωρίζεις, έχεις έστω και λίγες πιθανότητες να κάνεις λάθος στις προβλέψεις σου. Γνωρίζοντας όμως, κάθε σου ενδόμυχη σκέψη ίσως να γίνει πραγματικότητα και ίσως αυτή η πραγματικότητα να περιλαμβάνει απότομες προσγειώσεις.
Οι πιθανότητες λένε πως όποιες σκέψεις και να σου μπήκαν στο μυαλό, κάποιο λόγο θα έχουν που φύτρωσαν εκεί και δε λένε να φύγουν. Κάπου λοιπόν η εμπιστοσύνη έχει μπερδευτεί. Αν δε φοβάσαι, τότε ψάξε. Ψάξε για ό,τι σε προβληματίζει, λύσε όλες σου τις απορίες βγες απ’ το δικό σου σκοτάδι, μα να είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις και όσα θα έρθουν. Να πας και σε αυτήν την επιλογή συνειδητοποιημένα. Να έχεις κότσια να κοντράρεις ακόμη και τον εαυτό σου, τις τόσες άλλες σκέψεις που θα σου δημιουργηθούν. Αλλά ταυτόχρονα και τον άνθρωπο απέναντί σου.
Μπορείς; Έχεις τη δύναμη να σηκώσεις αυτό το βάρος; Αν ναι, τότε καν’ το. Αν όχι, να θυμάσαι απλά πως δεν υπάρχει μόνο ένας δρόμος που μπορείς να ακολουθήσεις. Φρόντισε μόνο ό,τι κι αν κάνεις να είναι όντως επιλογή σου. Ζύγισε τα υπέρ και τα κατά και άσε τη ζυγαριά να γύρει εκεί που νιώθεις. Σημασία έχει στο τέλος να γνωρίζεις ότι πάλεψες, όποιο αποτέλεσμα και αν είχε η τεχνική σου.
Συντάκτης: Παναγιώτα Νεοφύτου
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
