Καθημερινά παλεύεις με τις σκέψεις σου

Κάθε μέρα χιλιάδες σκέψεις περνάνε απ’ το μυαλό σου κι αυτό αρχίζει και συμβαίνει από πολύ μικρή ηλικία. Μέρα με τη μέρα, όμως,  αρχίζουν να χαρακτηρίζονται από ολοένα και περισσότερο άγχος, αφού οι ανησυχίες και οι προβληματισμοί σου αυξάνονται διαρκώς. Παλεύεις με τις σκέψεις σου κάθε λεπτό, σε καθημερινή βάση, και δεν είναι λίγες οι φορές που δυσκολεύεσαι να τις βάλεις σε τάξη.

Ξέρεις πως δε σου λείπει κάτι και παράλληλα λυπάσαι για θλιβερά γεγονότα που συμβαίνουν γύρω σου. Δε χρειάζεσαι περισσότερα απ’ όσα έχεις, δεν αναζητάς κάτι διαφορετικό, αλλά παλεύεις να οργανώσεις τις σκέψεις σου κι αυτό σου δημιουργεί πρόβλημα. Κάθε σκέψη που κάνεις για τρίτους και για γεγονότα που δε σε αφορούν προσωπικά, νιώθεις ότι σε περιορίζει, ότι σε κάνει να χάνεις ουσιαστικό χρόνο απ’ τη δική σου ζωή, με αποτέλεσμα να μένεις πίσω. Καθημερινά νιώθεις πως πρέπει να αφιερώσεις χρόνο σε σένα, μόνο και μόνο για να καθησυχάσεις το μυαλό σου, να βάλεις σε σειρά τις σκέψεις σου ή να βρεις τον τρόπο να τις πείσεις να σε αφήσουν λιγάκι ήσυχο, ώστε να ασχοληθείς αργότερα μαζί τους.

Η αλλαγή, τα αρνητικά συναισθήματα που προκύπτουν από μια κατάσταση, ο νέος σου στόχος, η προσαρμογή σε νέο περιβάλλον, γεννούν στο μυαλό σκέψεις. Οι σκέψεις χαρακτηρίζονται από άγχος, με αποτέλεσμα να νιώθεις ανασφάλεια και αίσθημα έντονου φόβου για καταστάσεις στην καθημερινότητά σου. Πώς θα αντιμετωπίσεις τις σκέψεις σου στην πορεία, αν δεν μπορείς να τις διαχειριστείς και τις αφήνεις να συσσωρεύονται χωρίς να μπαίνουν σε τάξη; Σίγουρα θα φτάσεις σε σημείο να πιστεύεις πως δε θα τα καταφέρεις, όμως αρκεί να το θέλεις πολύ για να το πετύχεις.

Στο σημείο αυτό αρχίζεις να αναρωτιέσαι μήπως πρέπει να μείνεις στάσιμος, μόνο και μόνο για να μην επιβαρύνεις το μυαλό σου με ακόμα περισσότερες νέες σκέψεις. Αποφασίζεις, ωστόσο, να κάνεις κάτι διαφορετικό, κάτι που πιστεύεις πως θα σε καθησυχάσει, μα ακόμα και στην περίπτωση αυτή γεννιούνται άλλες τόσες σκέψεις. Και κάπως έτσι παλεύεις καθημερινά προσπαθώντας να κρατήσεις το μυαλό σου όσο πιο ήρεμο γίνεται και παράλληλα να μη μένεις στάσιμος.

Δε σταματάς να επαναλαμβάνεις στον εαυτό σου ότι δεν έχεις κανένα παράπονο και ότι δε ζητάς τίποτα παραπάνω απ ‘ τη ζωή σου απ’ αυτά που ήδη έχεις, αλλά ακόμα και τότε, οι σκέψεις κάνουν την εμφάνισή τους. Ίσως φταις μονάχα εσύ που δεν μπορείς να κοντρολάρεις το μυαλό σου, αλλά μπορεί να ευθύνεται και ο χαρακτήρας σου, αν είσαι ανασφαλής ή υπεραναλυτικός. Έχεις ανθρώπους κοντά σου, αλλά δεν ξέρεις πώς να τους περιγράψεις τις σκέψεις σου, ώστε να καταλάβουν τι έχεις εσύ στο μυαλό σου. Νιώθεις ότι αυτά που εσύ θεωρείς σημαντικά, στα μάτια των άλλων ίσως και να μοιάζουν ασήμαντα.

Επιλέγεις να προσπαθήσεις μόνος σου να βάλεις τις σκέψεις σου σε τάξη, αφού πιστεύεις ότι μόνο εσύ είσαι ικανός να σε βοηθήσεις -άλλοτε με λιγότερο, κι άλλοτε με περισσότερο κόπο. Παλεύεις, όμως, αρκετά, μέχρι που κάποια στιγμή καταλήγεις να καταβάλεις τόση προσπάθεια που πλέον δεν αντέχεις. Ίσως τελικά και να ήθελες να ήσουν ο πιο αναίσθητος άνθρωπος στον κόσμο για να μην σε απασχολεί απολύτως τίποτα.

Σε αγαπάς πολύ και δε θα ήθελες να σε αλλάξεις, παράλληλα, όμως, νιώθεις πως παλεύεις αρκετά. Δείχνεις συνήθως σκληρός, δυνατός, άτρωτος στους γύρω σου, ώστε να μην τους επιτρέπεις να έχουν πρόσβαση στο συναισθηματικό σου κόσμο. Κι εσύ κρατάς μέσα σου, μόνο για σένα, ό,τι σε απασχολεί, έχοντας επιλέξει να παλέψεις μόνος σου μέχρι να το αντιμετωπίσεις.

Μετά απ’ όλα αυτά ήρθε η στιγμή να καταλάβεις ότι πρέπει να συζητάς κι όσο παράξενα κι αν είναι αυτά που νιώθεις να μην τα κρατάς μέσα σου. Μπορεί να ντρέπεσαι, να φοβάσαι, να μην θες να πεις τις σκέψεις σου δυνατά, ούτε να τις μοιραστείς με κανέναν. Τα λόγια των ανθρώπων που αγαπάς, όμως, μπορούν σε βοηθήσουν να διώξεις τις αρνητικές και τις δεύτερες σκέψεις και ίσως και να τις βάλεις σε τάξη. Το θέμα είναι να βρεις τα κατάλληλα άτομα που μπορούν να σε ακούσουν και σε βοηθήσουν σε αυτή σου την προσπάθεια.