Ο έρωτας δε σε βρίσκει, τον βρίσκεις

Ο έρωτας δε σε βρίσκει, τον βρίσκεις, γι’ αυτό και έχει τη δική του ιστορία. Ξεκινάμε να αισθανόμαστε ερωτευμένοι όταν αποφασίσουμε ότι θέλουμε στην προκειμένη περίπτωση να ερωτευτούμε. Δε γίνονται όλα έτσι απλά χωρίς εμάς. Κάπου έχουμε βάλει και εμείς το (α)συνειδητό χεράκι μας. Ο έρωτας προκύπτει κυρίως επειδή μας έχει λείψει το συναίσθημά του. Ένα συναίσθημα που κακά τα ψέματα αν έρθει την κατάλληλη στιγμή και με το σωστό άνθρωπο αξίζει να το ζήσουμε στο έπακρο. Δεν ψάχνουμε τον έρωτα απεγνωσμένα όπου να ‘ναι, άλλωστε δεν είναι κανένα αντικείμενο για να το βρούμε από ‘κει κι από ‘δω. Είναι η στιγμή που είμαστε πρόθυμοι να τον υποδεχτούμε, το έχουμε αποφασίσει και αν έρθει, ήρθε -εμείς εδώ είμαστε.

Αν είμαστε καιρό μόνοι ο έρωτας είναι ένα συναίσθημα που λίγο-πολύ όλοι θα θέλαμε να αισθανθούμε ξανά. Δεν το επιδιώκουμε, δεν το κυνηγάμε πώς και πώς, αλλά αν συμβεί δε θα πούμε «όχι». Θα το δοκιμάσουμε! Αν πάλι είμαστε σε μια σχέση που ο έρωτας έχει βαλτώσει, ίσως στην πορεία να εκδηλωθεί το συναίσθημα αυτό για ένα άλλο πρόσωπο, όταν πλέον καταλάβουμε ότι η σχέση μας έχει πλέον τελειώσει. Δεν είμαστε άτομα που θα τρέχουμε από ΄δω και από ΄κει με σκοπό να βρούμε τον έρωτά μας, αλλά ούτε άτομα που θέλουμε να κεντρίσουμε σε όλους το ενδιαφέρον μέχρι να ’ρθει ο κατάλληλος. Αγαπάμε τον εαυτό μας, θα βγούμε για εμάς, θα περάσουμε καλά για μας, θα βάλουμε τα καλά μας, θα μας περιποιηθούμε και ό,τι προκύψει.

Μέσα μας δεν είμαστε κάθετοι, δεν αποκλείουμε το ενδεχόμενο να ερωτευτούμε, γιατί αν δεν το θέλουμε ούτε στο ένα τοις εκατό, το πιο πιθανό είναι να μην έρθει. Ξέρουμε πώς να τον κάνουμε να μη μας χτυπήσει την πόρτα σε μια φάση της ζωής μας που πραγματικά δε χρειαζόμαστε τίποτα και κανέναν. Αν πάλι κάτι μέσα μας λέει ότι δε θα μας χαλούσε το συναίσθημα αυτό, θα τον αφήσουμε να μας χτυπήσει την πόρτα, χωρίς όμως να ξεφτιλιστούμε για να συμβεί. Έτσι απλώς θα έρθει, άλλωστε «όλα τα ωραία έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις» -όχι όμως εκεί που δεν τα θέλεις -κι αυτό έχει μεγάλη διαφορά.

Μέσα σε όλα αυτά, λοιπόν, μπορεί ο έρωτας να είναι κεραυνοβόλος, δηλαδή το συναίσθημα αυτό να έρθει «μπαμ και κάτω» και να κάνει την εμφάνισή του στη ζωή μας. Κάπου εδώ, λοιπόν, το βέλος του έρωτα μπορεί να μας έχει χτυπήσει κατακούτελα, «όχι» όμως και ουρανοκατέβατα, αφού βοηθήσαμε κι εμείς λίγο την κατάσταση -χωρίς, βέβαια, να την επιδιώξουμε. Δε θα μπορούσε να στεριώσει ένας έρωτας κεραυνοβόλος μόνο απ’ την μια πλευρά, γιατί στην πορεία θα φανεί πως ο πόθος είναι μονόπλευρος. Ναι μεν θα έρθει αιφνίδια, αλλά με το (α)συνειδητό χεράκι του πόθου μας να το ζήσουμε όλο αυτό.

Είναι όμορφο να είμαστε ερωτευμένοι, αν όμως δεν έχει κάνει ακόμα την εμφάνισή του στη ζωή μας δεν έχουμε παρά να ποθούμε να τον αποκτήσουμε και θα ’ρθει αυτός την κατάλληλη στιγμή. Θα τον βρούμε όταν νιώσουμε ότι τον θέλουμε πραγματικά, όταν είμαστε έτοιμοι να δώσουμεχ αλλά και να πάρουμε. Αν είμαστε πρόθυμοι δεν μπορεί παρά να τον αναγνωρίσουμε τη στιγμή που θα κάνει την εμφάνισή του στη δική μας ζωή.