Πώς να μην αγαπάς την πόλη που γνώρισες τον άνθρωπό σου;

Όλοι έχουμε ένα μέρος που μας θυμίζει πολλά, που έχουμε ταυτίσει με τον άνθρωπό μας. Είναι μια όμορφη πόλη, μια πόλη που ενώ δε μας έλεγε και πολλά πριν, έχει φτάσει στο σημείο να μας θυμίζει τα πάντα. Είναι πλέον η δική μας πόλη, σε εκείνη γράψαμε την ιστορία μας, ζήσαμε τα πάντα. Δεν είναι το σπίτι μας, μα τυχαία έχει γίνει δικός μας τόπος.

Πήγαμε σ’ αυτή την πόλη για να σπουδάσουμε; Πήγαμε για ένα απλό ταξίδι; Πήγαμε για να βρούμε κάποιον; Όποιος κι αν ήταν ο λόγος που αρχικά βρεθήκαμε εκεί, απ’ το τυχαίο φτάσαμε να γράφουμε τις πιο μεγάλες ιστορίες. Το πιο ωραίο είναι ότι δεν είχαμε τίποτα προγραμματισμένο. Όλα έγιναν μόνα τους, με πρωταγωνιστές εμάς. Συζητώντας, βλέποντας τοπία, περπατώντας σε άγνωστα σοκάκια, κάναμε μια επιλογή που έφτασε να’ ναι η καλύτερη με διαφορά.

Μέσα από τα τοπία που αγναντεύαμε με το ταίρι, μετά από πολλές ώρες περπάτημα, μέσα από τις τόσες αστείες στιγμές που ζήσαμε στους δρόμους, αυτή η πόλη μάς γέμισε και από ξένοι γίναμε δικοί της. Πήγαμε για ένα σκοπό και φύγαμε με τη σκέψη να επιστρέψουμε. Ενώ δεν μπορούσαμε αρχικά να προσανατολιστούμε και δεν ξέραμε ούτε πού να βρούμε ένα μικρό σουπερμάρκετ, φθάσαμε να ξέρουμε απ’ έξω κάθε γωνιά της.

Είναι μια πόλη που θα μας θυμίζει πάντα κάτι. Ακούμε το όνομά της και νιώθουμε παράξενα, είναι σαν σήμα κατατεθέν, μπορούμε να μιλάμε ώρες ολόκληρες γι’ αυτή. Αν πάρουμε, λοιπόν, και την απόφαση να κλείσουμε ένα ταξίδι, πανέτοιμοι ψάχνουμε για εισιτήρια και όλοι οι δρόμοι οδηγούν σ΄αυτή, ξανά και ξανά.

Δεν είναι τυχαίο, θα είναι πάντα ένα κομμάτι μας. Εκεί ζήσαμε τις πιο ωραίες στιγμές μας, έγιναν συζητήσεις για το παρόν, αλλά και για το μέλλον. Εκεί πάρθηκαν αποφάσεις, άλλαξαν σχέδια, έγιναν δεύτερες και τρίτες σκέψεις, τσακωμοί, γέλια, νέοι στόχοι. Γι’ αυτό και όπου και αν βρίσκεται αυτή η πόλη, την έχουμε ταυτίσει με τον άνθρωπό μας γιατί εκεί χτίσαμε τη δική μας σχέση. Τυχαία, σε άγνωστα λημέρια, βρήκαμε το σύντροφό μας, είχαμε τα κότσια να ζήσουμε, να μιλήσουμε, να αντιδράσουμε και στο τέλος να καταλήξουμε μαζί.

Σε μια ξένη πόλη, μόνοι, ανταποκριθήκαμε σε όλα, χτίσαμε, χαλάσαμε και πάλι απ’ την αρχή. Σε μια ξένη πόλη, που πλέον είναι η δική μας, που μόνο στο άκουσμα του ονόματός της ξυπνούν χιλιάδες αναμνήσεις, στιγμές θάρρους και περηφάνιας. Δεν είναι το σπίτι μας, μοιάζει όμως και πάντα θα την αγαπάμε, πάντα θα μας χαρακτηρίζει και θα έχει μια δική μας πινελιά, όσα χρόνια και αν περάσουν. Είναι η πόλη που στην αρχή μπορεί να μη συμπαθήσαμε καν, μα πλέον έχουμε κάτι να μας δένει μαζί της. Ήταν με κάποιο τρόπο εκεί στις όμορφες στιγμές μας, αυτές που θα μας μείνουν αξέχαστες και μαζί και κάθε γωνιά της.