Είναι κάποια πράγματα που συνήθως γίνονται με σειρά, με τρόπο που καθορίζεται από τους γύρω μας, ειδικά στις μέρες μας. Τελειώνουμε το σχολείο και πριν καν πάρουμε απολυτήριο πρέπει να αποφασίσουμε το επόμενό μας βήμα, τι θα κάνουμε στο μέλλον. Επιλέγουμε το επάγγελμά μας που είτε θα είναι σχετικό με το αντικείμενο που σπουδάσαμε, είτε κάτι συναφές που έχει σχέση με το ευρύτερο γνωστικό μας πεδίο και τον κλάδο ή ακόμα κάτι εντελώς διαφορετικό, μια ευκαιρία που μας δόθηκε τυχαία και δεν την περιμέναμε.
Η δουλειά αποτελεί μέρος της ζωής μας και είτε μας αρέσει να δουλεύουμε είτε όχι, είναι κατά κάποιο τρόπο υποχρεωτικό για την επιβίωσή μας. Με όποια κριτήρια και αν επιλέξαμε τη συγκεκριμένη δουλειά που κάνουμε, πρέπει να τη διαχωρίζουμε από το προσωπικό μας χρόνο. Δεν ασχολούνται όλοι με το αντικείμενο εργασίας τους στις ελεύθερες ώρες τους κι αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Είναι πράγματι ένας σημαντικός τομέας η καριέρα και αν δώσουμε την απαραίτητη προσοχή μπορεί να ανελιχθούμε με μεγάλη ευκολία. Δεν είναι όμως, το μοναδικό κομμάτι και ήδη ασχολούμαστε με αυτό αρκετές ώρες κάθε μέρα για να μας απασχολεί και στον ελεύθερό μας χρόνο.
Πρέπει να μπορέσουμε να βάλουμε μια τάξη ανάμεσα στις ώρες ξεκούρασης και στις ώρες εργασίας. Είναι σημαντικό για εμάς να έχουμε χρόνο να χαλαρώσουμε, να αποφορτιστούμε από όλη την πίεση της δουλειάς και να απασχοληθούμε με καινούρια και όμορφα πράγματα που μας κάνουν να νιώθουμε εξίσου καλά. Δεν μπορεί το μυαλό να ασχολείται συνέχεια με έναν τομέα, κουράζεται, δεν αποδίδει όπως θα έπρεπε, γιατί πολύ απλά περιτριγυρίζεται μονίμως από τα ίδια πράγματα, χωρίς καμιά αλλαγή.
Δεν είναι ότι δεν αγαπάμε τη δουλειά μας, δεν είναι ότι κάνουμε κάθε μέρα αγγαρεία και δε θέλουμε να ασχολούμαστε με τον συγκεκριμένο τομέα, είναι απλώς ότι θέλουμε να ξεφύγουμε από την καθημερινότητα. Κλείνουμε την πόρτα, μπαίνουμε στο αυτοκίνητο φεύγοντας απ’ τη δουλειά και από εκείνη την ώρα ξεκινάει ο προσωπικός μας χρόνος, οι στιγμές που μπορούμε να περάσουμε καλά και να κάνουμε κάτι για τον εαυτό μας. Οποιεσδήποτε συζητήσεις αφορούν το επάγγελμα μάς φορτίζουν ακόμη περισσότερο. Αν αναγκαζόμαστε και στον προσωπικό μας χρόνο να μιλάμε συνέχεια για τη δουλειά μας, θα νιώθουμε ότι δουλεύουμε ασταμάτητα.
Δεν είναι κακό τα χόμπι σου να μην έχουν καμία σχέση με το επάγγελμά σου. Ας σκεφτούμε το πιο απλό. Γιατί κάποιοι πωλητές αυτοκινήτων οδηγούν μόνο μοτοσυκλέτα; Και γιατί ενώ οι κτηνίατροι φροντίζουν καθημερινά ζώα, ίσως να μην έχουν κατοικίδιο στο σπίτι; Οι νηπιαγωγοί προσέχουν πολλά παιδιά, αλλά μπορεί να μη θέλουν να κάνουν δικά τους. Δεν είναι άρνηση, δεν είναι πως δε μας αρέσει αυτό που κάνουμε, απλώς πολλές φορές έχουμε ανάγκη να ξεφύγουμε από το αντικείμενο της δουλειάς μας.
Είμαστε ευγνώμονες για τη δουλειά μας, αγαπάμε όμως και τον εαυτό μας και βάζουμε μια διακριτή γραμμή ανάμεσα σε εργασία και χόμπι για να μπορούμε να δώσουμε την προσοχή μας στο καθένα ξεχωριστά. Δε θέλουμε να βαρεθούμε τη δουλειά που κάνουμε σε σύντομο χρονικό διάστημα, μόνο και μόνο επειδή αφιερώνουμε σε αυτή περισσότερες ώρες από ότι πρέπει. Οτιδήποτε κάνουμε λοιπόν, κάθε μέρα ασταμάτητα είναι λογικό να το βαριόμαστε, ακόμα και αν είναι ένα από τα πιο μεγάλα μας όνειρα. Όλα και όλοι χρειάζονται διάλειμμα. Πρέπει απλώς να βρεις τις σωστές αναλογίες και να μην ξεπερνάς τη λεπτή γραμμή ανάμεσά τους.
Συντάκτης: Παναγιώτα Νεοφύτου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
