Τώρα που το 'πες, τι κάθεσαι και σκας για το αν έπρεπε;

Είναι στιγμές που θες να πεις πολλά, όσα νιώθεις, όσα σε πονάνε και όσα σε πληγώνουν. Γυρίζουν όλα γύρω σου, θες να τα πεις να ξεθυμάνεις, να ηρεμήσεις και να νιώσεις ότι επιτέλους έχεις ελευθερωθεί. Είναι απλώς σκέψεις για πράγματα που δε συνάδουν με τις δικές σου απόψεις, συμπεριφορές που σε πληγώνουν, αλλά και λόγια που πονάνε. Δεν αντέχεις να τα αφήνεις να κάνουν τη δική τους επανάσταση, θες να τα πεις και ό,τι γίνει ας γίνει.

Μέσα σου φοβάσαι, δεν ξέρεις πόσο πικρά θα είναι αυτά που θα βγουν, πόσο θα πονέσουν ή πόσο θα ενοχλήσουν. Δεν μπορείς να τα κρατάς, δεν είσαι ο εαυτός σου, ούτε με σένα τον ίδιο, μα ούτε με τους ανθρώπους γύρω σου. Λοιπόν, κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, με τη δική του κριτική ματιά και τα δικά του όρια. Αν κάτι δε σου αρέσει, δε σε αντιπροσωπεύει και σε χαλάει, πες το. Μη σκας για ό,τι θα πεις, απλώς πες το.

Είναι που πιέζεις τον εαυτό σου για όλα, δεν τον αφήνεις να μιλήσει, να πει ό,τι νιώθει και ό,τι γίνει ας γίνει. Δεν μπορείς να αντικρίζεις αληθινά τους ανθρώπους που έχεις απέναντι σου αν θέλεις να μιλήσεις και δεν το κάνεις, το πνίγεις. Γιατί; Ταλαιπωρείς μόνο εσένα. Ας το να πάει βρε παιδί μου, άλλωστε για να σου βγαίνει σημαίνει είναι από σένα, ό,τι και αν είναι αυτό.

Είναι και στιγμές που τα λες χωρίς να σκεφτείς δεύτερη φορά και μετά νιώθεις πάλι άβολα. Ήταν κατάλληλη η στιγμή για κάτι τέτοιο; Άραγε του έδωσες περισσότερη σημασία από όση έπρεπε; Μάλλον το ανάλυσες, το παρεξήγησες, είδες τη χειρότερη μορφή του και αντέδρασες. Έψαχνες τώρα μια αφορμή για συζήτηση; Όχι, αφού πραγματικά σε έτσουζε, τι τα σκαλίζεις τώρα όλα;

Μην τα δικαιολογείς, άστα να πάνε βρε παιδί μου. Πες ό,τι θες να πεις. Νιώθεις κάτι, πες το χωρίς δεύτερη σκέψη και αν είναι λάθος, δεν πειράζει. Είναι η δική σου άποψη, ο τρόπος με τον οποίο θες να εκφραστείς. Ίσως να μην τον εννοούσαν με αυτό το τρόπο, ίσως κάτι άλλο να ήθελαν να πουν ή και να δείξουν, μα εσύ άλλο είδες. Ξέρεις, πολλές φορές αυτός ο τρόπος που αντιδράς είναι και ένα μάθημα να γνωρίζει πάντα ο άλλος προς ποια κατεύθυνση παίρνεις κάποιες καταστάσεις και ίσως αυτό να το βοηθάει να μαθαίνει για σένα ακόμα πιο πολλά. Ο χαρακτήρας σου, λοιπόν, αναδεικνύεται και με αυτό τον τρόπο.

Είσαι άνετος άνθρωπος, δεν παρεξηγείσαι με το παραμικρό, δεν παίζεις με τις λέξεις και δεν πιάνεσαι από κάθε κουβέντα. Δεν είναι του τύπου σου αυτά τα παράξενα. Είναι που σε χαλάει ο τρόπος κάποιες φορές, η συμπεριφορά, η πράξη, αλλά και το στιλ και σου ξυπνά μια πλευρά του να θες να μιλήσεις, να πεις έστω και μια κουβέντα που θα σε κάνει να νιώσεις καλά εκείνη τη στιγμή. Αφού το πες τώρα, τι κάθεσαι να σκας για το αν έπρεπε. Δεν είναι ανάγκη να κάνεις ότι δεν το είδες ή δεν το άκουσες. Το καλύτερο είναι να μην προσποιείσαι.

Πολλές φορές όσα φέρνει η άλλη σου πλευρά είναι και όσα κρατούσες καιρό μέσα σου και δεν ήθελες να τους δώσεις σημασία ή προσπαθούσες να μην τους δώσεις. Έρχεται η στιγμή που τα βγάζεις, που ακόμα και μια λέξη πονάει όταν βγει στην επιφάνεια, μα είναι χειρότερα να τα κρατάς μέσα σου. Και αν παρεξήγησες τελικά; Βρες και εσύ μια δικαιολογία από πάνω, τουλάχιστον θα ξέρεις ότι δεν είναι αυτό που εσύ νόμιζες και δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο εσύ το έκρινες, εάν φυσικά νιώσεις ότι έχεις καλυφθεί. Και ξέρεις τι; Αν ένας άνθρωπος παρεξηγήσει τον τρόπο που αντέδρασες, για κάτι που ο ίδιος είπε ή έκανε και εσύ το εισέπραξες διαφορετικά, μάλλον μια ευκαιρία έψαχνε και να που τη βρήκε.