Ο φίλος ο σωστός δε θα σε αφήσει να γυρίσεις σε πρώην

Στη ζωή μας δεν έρχονται όλα όπως τα θέλουμε γι’ αυτό υπάρχουν κι οι χωρισμοί. Ακόμα και σ’ αυτές τις στιγμές έχουμε τους φίλους μας, που είναι δίπλα μας σε όλα. Είναι τα άτομα που γίνονται κέρβεροι για να ξεπεράσουμε το χωρισμό. Σίγουρα είναι μια φάση δύσκολη, αλλά οι φίλοι είναι και για τα δύσκολα και το ‘χουν αποδείξει.

Σε αυτές τις φάσεις, λοιπόν, δε μας αφήνουν σε ησυχία οι φίλοι. Μας άφησαν να πούμε όσα θέλαμε, να μιλήσουμε για το χωρισμό και μας άκουσαν με πολλή προσοχή. Επίσης, μας συμβούλεψαν, μας μάλωσαν, συμφώνησαν μαζί μας σε πολλά, αλλά διαφώνησαν σε άλλα. Βρίσαμε τους πρώην μαζί, τους κλάψαμε, τους αναπολήσαμε, είδαμε παλιές φωτογραφίες, τα θυμηθήκαμε όλα, βγάλαμε από μέσα μας όσα θέλαμε να μοιραστούμε.

Πάει αυτός ο χωρισμός όμως, τέλειωσε. Οι φίλοι μας δε μας αφήνουν να αναφέρουμε τίποτα που να σχετίζεται με αυτόν, ό,τι και αν είναι αυτό. Απαγορεύεται να λέμε το όνομα, να βλέπουμε και να έχουμε ακόμα φωτογραφίες και ρητώς απαγορεύεται να στείλουμε μήνυμα ή να τηλεφωνήσουμε στο άτομο αυτό. Εννοείται μας έχουν αναγκάσει να σβήσουμε όλες τις φωτογραφίες που μας θυμίζουν το χωρισμό, ενώ εμείς κάπου κρυφά ίσως έχουμε κρατήσει καμιά φωτογραφία που τη βλέπουμε πού και πού τα βράδια. Επίσης, έχουμε ήδη σβήσει -για τους φίλους μας- τον αριθμό από τις επαφές (άσχετα αν εμείς τον έχουμε αποθηκευμένο στο μυαλό μας).

Έχουν καταντήσει να μας βάλουν μέχρι και κάμερες παρακολούθησης, δε μας αφήνουν σε ησυχία μέχρι να είναι σίγουροι ότι δεν πρόκειται να γυρίσουμε πίσω. Μιλούν μαζί μας στο τηλέφωνο με τις ώρες και θέλουν να κάνουμε πράγματα παρέα για να μη μας χάσουν απ’ τα μάτια τους. Ξαφνικά, από το πουθενά, μας χτυπούν την πόρτα και τρέχουμε να σκουπίσουμε ματάκια και να εμφανιστούμε μπροστά τους, δείχνοντάς τους ότι τα καταφέρνουμε μια χαρά. Με αυτό τον τρόπο έχουν περισσότερο τον έλεγχό μας καθ΄ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Τους έχουμε φυσικά μάθει και εμείς, ξέρουμε ότι πρέπει να αποφύγουμε να συζητήσουμε και πάλι το κομμάτι του χωρισμού μας. Εάν ανοίξουμε και πάλι το ίδιο κεφάλαιο οι φίλοι μας και πάλι θα μας θυμώσουν -για το καλό μας- και ο έλεγχος θα ξεκινήσει και πάλι απ’ την αρχή με μεγαλύτερη αυστηρότητα και περισσότερους περιορισμούς.

Κάθε μέρα προσπαθούν να βρουν άτομα κατάλληλα για μας, μας διαβάζουν στιχάκια περί χωρισμού για να νιώσουμε καλύτερα και μας περιγράφουν παραδείγματα από το γύρω κόσμο. Δε σταματάνε να μας λένε βλακείες για να γελάμε, μας πιέζουν να διασκεδάζουμε, να μην καθόμαστε σπίτι και όλα αυτά κατά βάθος μας κάνουν να νιώθουμε τυχεροί που τους έχουμε στη ζωή μας.

Το ξέρουμε ότι οι φίλοι μας είναι οι μόνοι που μπορούν να μας βοηθήσουν σε όλες τις δύσκολές μας στιγμές και ειδικά σ΄ αυτή. Όσο αυστηροί και καταπιεστικοί κι αν γίνονται μαζί μας, μας αγαπούν και θέλουν επιτέλους να γυρίσουμε σελίδα. Εννοείται πως εμείς θα μείνουμε εκεί κολλημένοι και θα τους σπάμε τα νεύρα κάθε φορά που θα αναφερόμαστε σ’ εκείνο το μεγάλο και περιβόητο χωρισμό, αλλά και πάλι θα μας αγαπούν.

Άλλωστε για να ξεπεράσουμε ένα χωρισμό χρειαζόμαστε τους φίλους μας, χρειαζόμαστε λίγη αυστηρότητα απ’ αυτούς, πίεση αλλά και θυμό για να καταλάβουμε ότι πρέπει να ξεκολλήσουμε. Μας θυμώνει και εμάς κάποιες φορές που δεν μπορούμε να αναφέρουμε ούτε μια στιγμή απ’ τα παλιά ή να κάνουμε μια παρομοίωση, αλλά μέσα μας γνωρίζουμε ότι αυτό συμβαίνει επειδή θέλουν το καλό μας.

Μέχρι, λοιπόν, να είναι σίγουροι ότι μπορούν να μας έχουν εμπιστοσύνη, ότι πλέον έχουμε ξεπεράσει το χωρισμό μας έχουν από κοντά. Μας ψαρεύουν συνεχώς κι εμείς όντας ευάλωτοι πιανόμαστε στις παγίδες τους. Όταν όμως καταλάβουν ότι έχουμε ξεπεράσει το χωρισμό και δεν μας ευαισθητοποιεί είμαστε πιο ευαίσθητοι ούτε πρόκειται να κάνουμε βήματα προς τα πίσω, μας αφήνουν ελεύθερους. Γνωρίζουν ότι θέλει κόπο ένας χωρισμός και από εμάς αλλά και από αυτούς, μα θα τα καταφέρουν και θα μας κάνουν να νιώσουμε πιο δυνατοί. Αυτό το ξέρουμε. Μέσα μας γνωρίζουμε ότι και εμείς το ίδιο θα κάναμε για εκείνους, γιατί δε θέλουμε να τους βλέπουμε στεναχωρημένους αλλά αισιόδοξους και με διάθεση για ζωή.