Δύσκολα οπισθοχωρούμε αν δε γίνει το δικό μας

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πόσο δύσκολο είναι να δημιουργηθούν σωστές φιλίες και σχέσεις με τα αγαπημένα μας πρόσωπα; Παράξενα πλάσματα είμαστε τελικά. Δύσκολα συμβιβαζόμαστε, δύσκολα θα αλλάξουμε για κάποιον. Δεν κάνουμε καμία υπέρβαση τοποθετώντας τον εγωισμό μας στα ύψη. Μας χαρακτηρίζουν ιδιοτροπίες που έχουν ως αποτέλεσμα τις διενέξεις.

Υπάρχουν στιγμές που ακόμη και οι φιλίες δεν αντέχουν, ραγίζουν στον χρόνο περνώντας μια καθημερινότητα γεμάτη υποσχέσεις, συζητήσεις, αρκετά γεγονότα και στιγμές που καταλήγουν σε παρεξηγήσεις. Το δύσκολο είναι πως αρνούμαστε να ψάξουμε τη λύση στο πρόβλημα αυτό και κυρίως δεν έχουμε το θάρρος να μιλήσουμε για όσα μας προβληματίζουν. Δε βρίσκουμε την αιτία στις ζήλιες, τα πείσματα, τις παραξενιές τόσο στον εαυτό μας όσο και στους απέναντί μας. Γιατί άραγε οι αντιδράσεις αυτές; Μήπως κάποιες σχέσεις δύσκολα μπορούν να ανταπεξέλθουν στα δικά μας θελήματα;

Με μεγάλη δυσκολία, λοιπόν, δεχόμαστε ο ένας τον άλλον στις σχέσεις μας πράγμα που αποτελεί την κυριότερη αιτία ενός τσακωμού. Από τη στιγμή που με βαριά ανάσα θα βγούμε από τον εαυτό μας προκειμένου να ευχαριστήσουμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα, αυτομάτως παύουμε να εννοούμε όλα όσα περιγράφουν την ιδανική φιλία ή την απόλυτη σχέση. Φυσικά, τίποτα δεν είναι τέλειο πόσο μάλλον στους επιρρεπής ανθρώπους σε κάθε είδους παρεξήγηση.

Τις περισσότερες φορές θέλουμε πάση θυσία να γίνει το δικό μας, αυτό που εμείς προτείναμε και είπαμε. Κλείνουμε τα αυτιά μας σε κάθε άλλη πρόταση ή άποψη περιμένοντας να ακούσουμε το «ναι» για να γίνει η χάρη που ζητάμε. Τι θα συνέβαινε αν βρισκόσουν στην απέναντι όχθη; Αν εσύ ήσουν αυτός που υπομένει συνεχώς τις επιθυμίες των άλλων;

Με τον δικό μας τρόπο, ίσως και άθελά μας, αφού στεναχωρηθούμε, κρατήσουμε και λίγα μούτρα, τότε θα μεθοδεύσουμε την κατάσταση ώστε να φέρουμε τα πράγματα εκεί που τα θέλουμε εμείς. Σκοπός μας είναι να γίνει το θέλημά μας, παρά τις απόψεις των τρίτων.  Ωστόσο, ένας λάθος τρόπος να χειριζόμαστε τα «πιστεύω» μας είναι να τα απαιτούμε.

Απαιτούμε κατανόηση από τα δικά μας άτομα και όχι μεθόδευση και πίεση για να πράξουν οτιδήποτε ζητάμε. Βέβαια, οι φίλοι στα δύσκολα φαίνονται και στο πόσο ενεργοί είναι στην καθημερινότητά μας. Αυτός είναι και ο σκοπός ενός δυνατού δεσμού. Αν, όμως, συνυπάρχουμε με την προοπτική να παίρνουμε και να μη δίνουμε θα έχει ως αποτέλεσμα τους συνεχείς τσακωμούς και τη φθορά πρωτίστως του εαυτού μας.

Θα βρεθούν στιγμές και μέρες που τα παράπονά μας θα αυξάνονται όλο και πιο πολύ με συνέπεια τη ρήξη και απογοήτευσή μας. Κανένας δε θέλει να κάνει πράγματα με το ζόρι. Μα όλοι θέλουμε την αποδοχή και την αληθινή υποστήριξη. Το θέμα είναι να πράττουμε καθετί που πιθανόν να μη μας ευχαριστεί αλλά στο άτομό μας να αρκεί και μόνο αυτό.

Όλοι περιμένουν από εμάς και εμείς από εκείνους. Φιλικές, οικογενειακές ακόμη και ερωτικές σχέσεις υπάρχουν για να συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον. Οφείλουμε να τους δεχόμαστε και να κάνουμε ένα βήμα παραπέρα βγαίνοντας από το καβούκι μας, ξεπερνώντας τον εαυτό μας. Αυτή θα είναι και η αληθινή μας πλευρά.