«Εγώ αποκλείεται» είπες και γέλασε το σύμπαν όλο

Ποτέ μη λες ποτέ. Και κάπως έτσι αυτή η φράση με έχει κατακλύσει. Γιατί εκεί που δεν το περιμένεις έρχονται καταστάσεις και πρόσωπα που ούτε είχες φανταστεί ότι θα είχαν χώρο στη ζωή σου. Και φυσικά εκείνο το άτομο που ήρθε με φόρα για να μείνει και να ανατρέψει τα πάντα, ακόμη και τα σχέδιά σου να τα προσαρμόσει. Έτσι, το ποτέ πήρε άλλη τροπή όπως συμβαίνει στις περισσότερες ζωές των ανθρώπων όταν το συνειδητοποιούν. Όταν με ένα άτομο, από το πουθενά, γίνατε κάτι παραπάνω από απλοί γνωστοί.

Εκείνη η στιγμή που δεν παρατήρησες κάτι το ιδιαίτερο σε εκείνο το πρόσωπο, ενώ μέσα σου μία μικρή σπίθα σου άναψε φwτιά. Θέλεις λίγο το κακό το timing που πάντα καραδοκεί, θέλεις που οι συνθήκες δεν ευνοούν πάντα για να αναπτυχθεί κάτι, δεν βοηθούν στο να δούμε καθαρά αυτό που ίσως ενδόμυχα να κρατήθηκε μέσα μας; Ο έρωτας είναι εκεί από την πρώτη στιγμή που θα δεις τον άλλον, απλώς μερικές φορές αργούμε να τον δούμε. Μερικές φορές δεν έρχονται όλα τόσο εύκολα, ούτε είναι προσεγγίσιμα με τον ίδιο τρόπο. Ωστόσο, υπάρχουν εκείνες οι στιγμές που φέρνουν τα πάντα ανάποδα. Που νομίζεις ότι το σύμπαν γελάει μαζί σου, πως σου εμφάνισε αυτό το πρόσωπο και σου άνοιξε τα μάτια λες και τόσο καιρό δεν έβλεπες. Ή μήπως κάνουμε ότι δεν βλέπουμε;

Μία ιστορία μεγάλη ξεκινάει. Γιατί ακόμη κι αν κάτσεις και τη σκεφτείς από την αρχή της θα δεις ότι ούτε εσύ δεν θα μπορέσεις να την περιγράψεις. Ψάχνεις να βρεις πώς γίνεται μία απλή γνωριμία σε έχει συνεπάρει τόσο, σου έβγαλε όλα όσα είχες κρυμμένα μέσα σου κι ήρθε για να μείνει. Μία κοινή παρέα, ένα ποτό κι ένα ραντεβού οι δυο σας από το πουθενά σαν να έβλεπες όντως φίλο. Κι έτσι έγινε. Αυτό το περίεργο που περνάει μεν από το μυαλό σου για μια στιγμή μα το ίδιο λεπτό φεύγει, γιατί δεν ήταν τότε το μέρος κι ο χρόνος για να το παραδεχτείς στον εαυτό σου. Γιατί μάλλον δεν ήθελες να το πιστέψεις και να το αφήσεις να βγει στην επιφάνεια. Είναι αυτά που κρύβουμε μέσα μας για πολύ καιρό. Είναι εκείνα τα άτομα που σκέφτηκες για λίγο τι θα γινόταν αν τελικά το άφηνες εκεί. Όλα αυτά τα δήθεν ανεκπλήρωτα που δεν ευδοκίμησαν. Μα δεν δοκιμάστηκαν καν. Και λίγα μηνύματα μετά και μία μοναδική στιγμή κάνει τον εγκέφαλό σου να συνειδητοποιήσει πόσο πραγματικά σου αρέσει αυτό το γνώριμο πρόσωπο.

Κατακλύζεσαι από περίεργα συναισθήματα. Σκέφτεσαι τι σε τράβηξε έτσι ξαφνικά, τι ήταν αυτό που γύρισε στο μυαλό σου αυτή την ιδέα; Κι αυτός ο άνθρωπος είναι μπροστά σου. Αυτό που ήθελες και τότε δεν είχες γιατί δε θα μπορούσες να τον είχες. Βγαίνει ξαγνικά όλη αυτή η έλξη που ένιωθες τόσο καιρό. Σκέφτεσαι αυτά τα «εγώ αποκλείεται» που έλεγες ξανά και ξανά στον εαυτό σου και γελάς. Κι αναρωτιέσαι τι ήταν εκείνο που σας κράτησε μακριά και τι ήταν αυτό που πραγματικά σας έφερε κοντά τώρα; Ποια ήταν αυτή η μαγική λέξη που σε έκανε να αναθεωρήσεις, που ξαφνικά άρχισες να περιμένεις ένα καλημέρα, ένα μήνυμα από το άτομο που τώρα θες να βλέπεις καθημερινά. Είναι κι αυτή η χημεία που κρύβατε πολύ καλά και κανένας δεν περίμενε να σας βγει έτσι. Που όλα ήρθαν στην επιφάνεια και με ένα μικρό ξεδίπλωμα του πρώτου στρώματος έγινε έρωτας που καίει.

Είναι κάτι ιστορίες που δύσκολα μπορείς να ερμηνεύσεις και να εξηγήσεις. Δύο απλοί γνωστοί που ύστερα από χρόνια κατέληξαν να κοιμούνται μαζί, να μοιράζονται τον ίδιο χώρο, να περνούν όλες τους τις ημέρες μαζί, να σχεδιάζουν ίσως μικρά πράγματα και να ανυπομονούν για τα επόμενα μεγάλα. Κανένας δεν είχε καταλάβει που μπορεί να φτάσουν, τι έκρυβαν μέσα τους τόσο καιρό. Ποτέ μη λες ποτέ. Μία κουβέντα που αποδείχθηκε πολύτιμη και σίγουρα μία καλή δικαιολογία για όλα τα ανεξήγητα που μας συμβαίνουν.