Η εξεταστική φτάνει στο τέλος της μα εσύ βρίσκεσαι ακόμη αγκαλιά με τα βιβλία και τις σημειώσεις σου να προσπαθείς ν’ αντιμετωπίσεις αυτό το πελώριο βουνό που ονομάζεται διάβασμα. Σε έριξε κάτω από πάκους χαρτιών, σε μπερδεψε μέσα σε μισοτελειωμένα στυλό, όμως παλεύεις να βγεις από τα δίχτυα του με όποιο απόθεμα δύναμης σου έχει απομείνει.

Κι ενώ το μαρτύριό σου κοντέυει να τελειώσει –ή έχει ήδη τελειώσει– σαν κανονικός φοιτητής που είσαι, πρέπει να τιμήσεις την ελευθερία σου από το πολύωρο διάβασμα τόσων ημερών. Κάτι, όμως, μοιάζει σαν να μην κάνεις όπως θα έπρεπε. Αντί να βγεις και να διασκεδάσεις, καταλήγεις στο κρεβάτι με το μαξιλάρι σου αγκαλιά και συνειδητοποιείς πως αν είναι κάτι που σου έχει λείψει τελικά περισσότερο απ΄όλα είναι ο ύπνος!

Το μόνο που θέλεις πραγματικά είναι να κλείσεις το κινητό –που χτυπάει ασταμάτητα από τους φίλους σου–, να χωθείς στα ζεστά σου παπλώματα και να μη βγεις από εκεί σε καμία περίπτωση και για κανέναν λόγο. Οι αντοχές σου είναι πλέον μηδαμινές και το σώμα σου υπακούει μονάχα σε μία εντολή: «Ύπνος!». Μπορεί να σου κάνει εντύπωση βέβαια, γιατί θ’ αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατόν τώρα που έχεις όλο τον χρόνο δικό σου για να βγεις έξω, εσύ να μένεις μέσα κουκουλωμένος. Αλλά, μην το πολυσκέφτεσαι είναι θέμα ισορροπίας γιατί το πολύ διάβασμα θέλει κι ανάλογη ξεκούραση.

Φυσικά, υπάρχουν κι εκείνοι οι ακούραστοι τύποι που συνεχίζουν τα ξενύχτια σαν να μην τους επηρέασε στο ελάχιστο η εξεταστική και πίνουν τα ποτά τους ακάθεκτοι. Απ’ την άλλη, εσύ βρίσκεσαι σε κατάσταση αδράνειας, δε θέλεις να κάνεις τίποτα απολύτως και το μόνο που ζητάς είναι λίγη χαλάρωση.

Διάβασες πολύ, αγχώθηκες άλλο τόσο, πιέστηκες να προγραμματίσεις τον χρόνο σου και ξεπέρασες τα όριά σου για να βγάλεις μια ύλη από ένα τεράστιο βιβλίο που ενώ φαινόταν ακατόρθωτο τελικά τα κατάφερες. Λογικό, λοιπόν, το μυαλό σου να είναι γεμάτο από νέες πληροφορίες κι ο νους σου χαμένος σε όλες αυτές τις σελίδες, ανήμπορος ν’ αντεπεξέλθει απευθείας στην τετριμμένη καθημερινότητα. Οι ώρες του ύπνου μειώθηκαν αρκετά κι η μόνη σου επιθυμία τώρα είναι απλώς ν’ αναπληρώσεις όλες αυτές τις ώρες.

Μπορεί να σου φαίνεται παράξενο που δεν έχεις την όρεξη για κάτι άλλο πιο διασκεδαστικό. Πού πήγαν τα ξενύχτια, οι βόλτες κι οι ατελείωτοι καφέδες; Τώρα και για όσο διάστημα χρειαστεί θα είσαι σπίτι, με τη κουβέρτα, άντε και καμία ταινία να παίζει. Αυτό μπορείς να κάνεις αυτή τη στιγμή και να μη νιώθεις τύψεις καθόλου. Να εκτιμήσεις που έχεις τον χρόνο και μπορείς να ξεκουραστείς χωρίς να σε περιμένει κάποια συγκεκριμένη υποχρέωση. Μπορεί οι φίλοι σου να ζουν σαν να μην υπάρχει αύριο κι εσύ να βρίσκεσαι ξαπλωμένος παρακολουθώντας τις εξόδους τους, αλλά ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο να χαλαρώνει.

Όταν είσαι φοιτητής κι έρχεται η εξεταστική δεν είναι λίγες οι φορές που κατέληξες να βγάζεις την ύλη ενός ολόκληρου εξαμήνου μία εβδομάδα πριν ή –στη χειρότερη– ένα βράδυ πριν δώσεις. Μπαίνεις σε συγκεκριμένο πρόγραμμα για να καταφέρεις να τα βγάλεις πέρα. Κι αν κάνεις τον απολογισμό σου, συνειδητοποιείς τον αγώνα σου για να βγάλεις το μάθημα για να πάρεις έστω κι αυτό το πολυπόθητο πέντε!

Άντεξες μέρες χωρίς να βγεις και χωρίς να κοιμάσαι. Και τώρα που έχεις την ευκαιρία να βγεις απλά δεν έχεις την όρεξη, γιατί ο ύπνος έχει γίνει ανάγκη σου. Μπορεί οι κολλητοί σου να σε ψάχνουν και να σε ξεσηκώνουν να διασκεδάσεις μαζί τους, αλλά εσύ προτιμάς να βρίσκεσαι σπίτι. Κι η αλήθεια είναι πως σου ‘χει λείψει κιόλας να κάθεσαι μόνος κάνοντας απλά τίποτα. Το να λιώνεις στον καναπέ είναι αυτή τη στιγμή το καλύτερό σου.

Και μιας που έχεις την ώρα και την ησυχία τώρα να σκεφτείς, αναλογίσου πώς θα ήταν αν δεν περνούσες όλο αυτό το χάος του διαβάσματος της τελευταίας στιγμής. Πόσο πιο εύκολο θα ήταν αν δεν υπήρχε το άγχος κι ο πανικός του χρόνου κι αν γίνονταν όλα στην ώρα που έπρεπε; Απ΄την επόμενη φορά μπορείς να οργανωθεί καλύτερα. Τώρα που πήρες την εμπειρία, πλέον ξέρεις. Πάρε τον χρόνο που χρειάζεσαι για να επανέλθεις στα φυσιολογικά σου και την επόμενη φορά μην κλειστείς πάλι σπίτι.

Εξεταστική είναι θα περάσει. Υπομονή!

 

Συντάκτης: Μαρία Παράσχου
Επιμέλεια κειμένου: Μάιρα Τσιρίγκα