Να βρούμε έναν άνθρωπο να μας καταλαβαίνει

Πολλοί άνθρωποι, πιστεύουν πως είναι πολύ δύσκολο να μπουν στη θέση του άλλου, να κατανοήσουν και να καταλάβουν τι αισθάνεται και να δουν τον λόγο που σκέφτεται διαφορετικά. Αυτό που θα κάνει διαφορά σ’ αυτήν την περίπτωση, είναι το κατά πόσο θέλουν κάνουν, να δουν αυτές τις σκέψεις και να μπουν στη θέση του άλλου ατόμου, να δείξουν πραγματικά θέληση και να στηριχτούν σ’ εύκολες λύσεις. Το να δει άλλωστε κανείς τα πράγματα και τα γεγονότα της ζωής από μια εντελώς άλλη οπτική απ’ αυτήν που έχει συνηθίσει, δεν είναι κάτι εύκολο. Θέλει δουλειά και μάλιστα διαρκή.

Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και σίγουρα κανένας δεν αντιλαμβάνεται με τον ίδιο τρόπο οτιδήποτε συμβαίνει γύρω του. Είναι παράξενο άλλωστε να μπαίνει κανείς σε μια διαδικασία που λίγοι τολμούν. Ειδικά όταν αυτή η διαδικασία προαπαιτεί να βγουν από τη ζώνη ασφαλείας τους. Έτσι, δε θα αντιληφθούν όλοι ποια γεγονότα απασχολούν το ταίρι ή το φιλαράκι τους, όσο κι αν εκείνο προσπαθεί να τους δείξει τα συναισθήματά του. Αντίθετα, ίσως παραξενευτούν αυτά τα άτομα, ίσως βρουν άλλες δικαιολογίες ή δε δεχτούν την κατάσταση ως έχει, όταν το άτομο δίπλα τους εξηγήσει πώς νιώθει. Κι αυτό συμβαίνει, γιατί θέλουν να βλέπουν κάποια πράγματα με ευκολία, να τα διορθώνουν αμέσως και να μην μπλέκουν περισσότερο μ’ αυτά.Αυτή λοιπόν η δυνατότητα κάποιου, ν’ αισθάνεται ό,τι κι ο συνάνθρωπος, ονομάζεται ενσυναίσθηση. Κι η ενσυναίσθηση θέλει δύναμη, πρόθεση αποδοχής κι ανοιχτά μυαλά, θέλει προσπάθεια και συνεχή δουλειά με την ανθρώπινη ψυχή.

Και μπορεί να πιστεύεις πως καταλαβαίνεις ή πως είναι εύκολο να νιώσεις ό,τι κι ο άλλος, αλλά δεν είναι έτσι. Μπορεί να είναι σχετικά εύκολο το ν’ αντιληφθείς πως κάποιος δεν είναι στα high του. Όμως, δεν είναι εξίσου εύκολο, μέσα από τις περιγραφές και τα λόγια του να δεις τον δικό του κόσμο, τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τα πράγματα. Θέλει μεγάλη δύναμη να νιώσεις το κενό και τα ερωτηματικά του, και να δεις τις διαφορετικές αντιδράσεις και πτυχές ανάμεσα σε ‘σενα και τ’ άτομο απέναντί σου.

Για κάποιους ανθρώπους είναι δύσκολο να πιστέψουν ότι υπάρχει κάποιος άλλος εκεί έξω που θα καταλάβει τι λένε, τι νιώθουν, τι σκέφτονται και γιατί. Κάποιος που δε θα φοβούνται να πουν τι θέλουν, τι αισθάνονται. Που δε θα τους κάνει να νιώσουν ότι κρίνονται ή ότι δεν ξέρουν για ποιο πράγμα μιλάνε.

Κι η ενσυναίσθηση πρέπει να υπάρχει. Γιατί ειδικότερα όσον αφορά στις σχέσεις προσφέρει πολλά. Χτίζει εμπιστοσύνη, αυξάνει την οικειότητα, αποτελεί θεμέλιο λίθο της επικοινωνίας και της υγιής συναισθηματικής έκφρασης. Βοηθά να γίνουν κατανοητές οι ανάγκες στη σχέση, οι επιθυμίες κι οι φόβοι του καθενός, επιτρέποντάς στα μέλη της ν’ ανταποκριθούν με τρόπο που ν’ ικανοποιεί τις συναισθηματικές τους ανάγκες.

Το να μιλάς άλλωστε στον άνθρωπό σου κι εκείνος να ξέρεις ότι τα εισπράττει όλα και δείχνει κατανόηση, είναι σπάνιο φαινόμενο. Είναι δύο κόσμοι που ενώνονται όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, δυο άνθρωποι που συνειδητά επιλέγουν να βάλουν το «μαζί» δίπλα στο «εγώ». Γιατί είδαν ο ένας μέσα από τα μάτια του άλλου. Έδειξαν αμοιβαίο σεβασμό, αλληλοκατανόηση, πρόσθεσαν ένα χρώμα διαφορετικό στις σχέσεις.