Πόσες πιθανότητες έχεις να γνωρίζεις τι θα συμβεί στη σχέση, αμέσως μετά την πρώτη γνωριμία; Ελάχιστες έως καμία. Αυτός ο ενθουσιασμός που μας κατακλύζει ύστερα από το πρώτο ραντεβού κι η πεποίθηση ότι πήγε καλά κάνοντας σενάρια για τα επόμενα, είναι λιγάκι αφρός. Στην πραγματικότητα, μπορεί να πέσεις με τα μούτρα σ’ έναν άνθρωπο και να προχωρήσει η σχέση πολύ γρήγορα, μπορεί όμως να χρειαστεί να πατήσεις απότομα φρένο. Κι αυτό γιατί η μια μεριά το πάει κάπως αργά.
Είναι αυτές οι περιπτώσεις που θέλουν υπομονή και χρόνο, που σε κάνουν να αναθεωρείς κάθε τρεις και λίγο για το τι συμβαίνει και πώς προχωράει· όχι πάντως με αυξημένη ταχύτητα. Αυτοί οι ρυθμοί χελώνας που σε σένα δεν ταιριάζουν, κάποιους άλλους τους πάνε γάντι κι είναι η ασφάλειά τους, ή ο χρόνος που έχουν ανάγκη να πάρουν γιατί «κι εδώ καλά είμαστε». Μπορεί να δίνουν ελπίδες με την πρώτη συνάντηση, οι έξοδοί σας με τις ατελείωτες συζητήσεις και τις αναπάντεχες εκπλήξεις να μοιάζουν -και να είναι- μια ντοπαρισμένη ερωτική προσδοκία, μα να μην πηγαίνει παρακάτω η ιστορία σας. Όλα μοιάζουν μια προοπτική, μα κι εκεί μένουν.
Στο μεταξύ, από εκεί που δε θα το περιμένεις θα κάνει μια μεγαλοπρεπή εμφάνιση και θα επιδιώξει να σε δει. Διστακτικά μεν, αλλά θα το κάνει με τρόπο που θα σε ταράξει ακόμη περισσότερο. Η διαχυτικότητα δε λείπει απαραίτητα στις σχέσεις που κυλάνε αργά, ενώ καταλήγετε να ξυπνάτε στο ίδιο κρεβάτι. Άρα, μπορούν να έχουν έναν χαλαρό ρυθμό, να είναι πλατωνικές, ή και καθαρά ερωτικές με το συναίσθημα ή την εκδηλωτικότητα να πηγαίνουν λιγάκι με το πάσο τους.
Όλα καλά ως εδώ, μέχρι να έρθει η επόμενη φορά να βρεθείτε. Κι αυτό καθυστερεί. Μέρες, έως και εβδομάδες επικρατεί σιγή ή ένα-δύο μηνύματα, έτσι να υπάρχουν. Εκεί που νομίζεις ότι έχετε πάρει φόρα κι αλλάξατε ταχύτητα, γυρνάτε στα ίδια. Δεν είναι λοιπόν η φύση της σχέσης το πρόβλημα, αλλά η απουσία κατεύθυνσης κι η εναλλαγή της κάθε τρεις και δύο. Αυτό το “πάμε πάλι από την αρχή” σ’ έναν ατέρμονο κύκλο που πλανάσαι με το τι θέλει να πει ο ποιητής. Αυτές οι κινήσεις κι η υπερανάλυση μήπως και ξεκλειδώσει το κουτί της Πανδώρας.
Θα λέγαμε ότι μιλάμε για άτομα που διστάζουν να πουν τι νιώθουν και κυρίως τι θέλουν. Ίσως και να μην ξέρουν τι χρειάζονται, τι επιζητούν από ένα φλερτ. Εμφανίζονται όποτε νιώθουν εκείνοι έτοιμοι με άνεση για ένα βήμα παραπέρα. Το νιώθεις κι εσύ ότι κάθε φορά είναι και καλύτερη. Έρχεστε πιο κοντά, περνάτε περισσότερο χρόνο μαζί αι υπάρχει αυτό το κάτι διαφορετικό στην επικοινωνία σας. Συνηθίζεις στον ρυθμό αυτό, στα νερά αυτά. Παίρνεις θάρρος με τη σκέψη ότι θα βγει κάπου. Υπάρχουν, ωστόσο, στιγμές που πιάνεις τον εαυτό σου να νιώθει μια αγωνία κι αβεβαιότητα για το τι έπεται.
Αν το δούμε απ’ έξω το “αργά και σταθερά”, μπορούμε να πούμε ότι λειτουργεί υπό προϋποθέσεις. Σίγουρα, το να νιώθουν όλοι άβολα και πιεσμένοι, μπορείς να πεις με σιγουριά πως δε θα σας πάει και πουθενά. Όπως και το να δρας με ενοχές, ή το να δημιουργείς ενοχές. Το να ξεκαθαρίζεις τη σχέση σου με κάποιον, από την άλλη, ξεκινώντας από τις προθέσεις σου, είναι ειλικρινές και βγάζεις από τη δύσκολη αυτή θέση εκείνον που περιμένει, ή κι εκείνον που ίσως δεν έχει αντιληφθεί ότι οι ρυθμοί δεν είναι κοινοί. Αν αρχίσουμε τον συναισθηματικό πόλεμο θέτοντας τελεσίγραφα κι αποσπώντας την προσοχή που θέλουμε δίνει την εντύπωση ότι μειώνουμε όλη την πορεία και φύση της σχέσης και το μόνο που μας ενδιαφέρει, ένα ένα τρεξιματάκι.
Ο χρόνος σε μια γνωριμία είναι πολύτιμος. Η επιλογή στη διαχείρισή του είναι δική μας. Ενδεχομένως μια πορεία κολλημένη στο φρένο να κάνει κάποιον να κατέβει από το όχημα, γιατί με τα πόδια θα φτάσει στον προορισμό του πιο γρήγορα. Από την άλλη, μπορεί απλώς να είναι μια καλή αφορμή να αγναντέψετε λιγάκι το τοπίο. Ζώνη να μην ξεχάσετε κι όλα θα γίνουν.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Μαρία Παράσχου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
