Παρεμβατικοί γονείς∙ βγες απ’ το κλουβί πριν γίνει φυλακή

Ένα απ’ τα μεγαλύτερα κεφάλαια στη ζωή ενός ανθρώπου είναι η οικογένειά του και πιο συγκεκριμένα οι γονείς του. Γεννήθηκες, αναπτύχθηκες κι ενηλικιώθηκες μαζί τους. Μια σχέση στενή και κατ’ επέκταση φορτισμένη με πολλές τριβές, διαφωνίες και ποικίλα συναισθήματα. Οι γονείς μπορούν να αποτελέσουν τους καλύτερους συμμάχους αλλά και τους χειρότερους εχθρούς. Τη στιγμή που αποφασίζεις να κάνεις τα δικά σου βήματα κι αυτά τρέχουν σε διαφορετικό ρυθμό απ’ τον δικό τους συνηθίζεις να συναντάς μια καχύποπτη κι επικριτική δική τους στάση.

Αν είσαι ένας από αυτούς που μόλις κάνεις ένα πλάνο για τη ζωή σου, ο μόνιμός σου φόβος είναι πώς θα αντιμετωπίσεις την αντίδραση των δικών σου σχετικά με αυτό, τότε σκέφτεσαι πολύ λάθος. Ναι, ιδανικά τους θέλεις δίπλα σου σε κάθε σου επιλογή, αρκεί όμως να ‘ναι όντως δική σου, να μη σου επιβάλλουν εκείνοι τι θα κάνεις με τη ζωή σου για να ‘ναι ικανοποιημένοι πως δεν ξεστράτισες απ’ τα όριά τους.

Θα έπρεπε να ‘ναι εκεί για να σε στηρίζουν, πρόθυμοι να σε βοηθήσουν σε όποια δυσκολία βρεθεί στον όποιο δρόμο σου, όχι να προσπαθούν να αναιρέσουν όσα έχεις αποφασίσει. Το τώρα (κι άρα και το μετά) καθορίζεται απ’ το ποιοι είμαστε, τη δεδομένη στιγμή, τις αποφάσεις που παίρνουμε και τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Ό,τι όνειρα και στόχους κι αν θέλουμε να πετύχουμε, είναι στο χέρι μας να τα κάνουμε πραγματικότητα. Αρκεί να πιστέψουμε πως μπορούμε!

Σε αυτό το σημείο είναι που γίνεται το μεγαλύτερο λάθος. Αν οι γονείς σου σχολιάζουν συνεχώς την κάθε σου κίνηση, γεμίζοντάς σε αμφιβολίες και γυρνώντας σε συχνά πίσω, τότε θα πρέπει να ανοίξεις το προστατευτικό μα αποπνικτικό κλουβί σου και να πετάξεις με τα δικά σου φτερά. Έχεις τη δική σου ζωή και τους δικούς σου στόχους, και φυσικά το δικαίωμα να ακολουθήσεις τη δική σου πορεία. Δεν είσαι κτήμα κανενός.

Μπορεί να ‘ναι βασική η παρουσία των γονιών σου, τίποτα όμως δε δικαιολογεί τον ρόλο τους ως οι πιο αυστηροί κριτές σου. Υπάρχουν εκεί έξω αρκετοί που θα σχολιάζουν κάθε κίνησή σου, ίσως μάλιστα κάποιες φορές σε πληγώσουν με τη σκληρότητά τους. Ε, δε νοείται να πληγώνεσαι κι απ’ την οικογένειά σου. Φτάνει η στιγμή που η ζωή θα σε καλέσει να χαράξεις τη δική σου πορεία κι εσύ είσαι ο καταλληλότερες για να κρίνεις τι θα σε κάνει ευτυχισμένο. Η εξέλιξή σου είναι προσωπική σου απόφαση και περιλαμβάνει πολλές αποφάσεις που θα χρειαστεί να πάρεις μόνος. Από το τι θα σπουδάσεις και με τι θα ασχοληθείς επαγγελματικά, μέχρι την επιλογή του συντρόφου σου και το αν θες να κάνεις δική σου οικογένεια.

Ίσως το κεφάλαιο «γονείς» να ‘χει πολλές ιστορίες που δεν ειπώθηκαν ποτέ. Ίσως να υπήρξαν και να υπάρχουν πολλά μεγάλα –πλέον– παιδιά που θα ήθελαν μεγαλύτερη υποστήριξη απ’ αυτή που πήραν. Το να ανέχεσαι διαρκή σχόλια για τις επιλογές σου, ακόμη κι αν έχεις το σθένος να τα αγνοείς και να εμμένεις στα δικά σου πιστεύω, εξακολουθεί να ‘ναι τουλάχιστον επώδυνο για ‘σένα. Στέκονται εκεί να υπογραμμίζουν τα «δεν μπορώ» σου, χωρίς να σκεφτούν πώς νιώθεις, αν αυτό ήταν κάποιο όνειρό σου που ναυάγησε ή αν απλώς χρειάζεσαι ενθάρρυνση για να προσπαθήσεις ξανά. Μένεις, λοιπόν, να αμφισβητείς τον εαυτό σου, να αισθάνεσαι ανεπαρκής και να εγκαταλείπεις τις επιθυμίες σου, απλώς και μόνο επειδή δεν ταυτίζονται με ‘κείνες των γονιών σου. Αντίστοιχα, στις νίκες σου δε δείχνουν να συμμερίζονται τον ενθουσιασμό σου, κι αυτό αυτομάτως αφαιρεί ένα κομμάτι απ’ τη χαρά σου. Αναρωτιέσαι συνεχώς αν κάνεις καλά, αν πήρες τις σωστές αποφάσεις ή αν εκείνοι είχαν δίκιο, τελικά.

Δε θα έπρεπε να μπαίνεις σε αυτή τη διαδικασία, εφόσον έχεις θέσει ένα στόχο για τη ζωή σου. Χάνεις ενέργεια που θα μπορούσες να αφιερώσεις στην υλοποίηση των όσων ονειρεύεσαι. Γιατί το πιο σημαντικό είναι να κάνεις τον εαυτό σου περήφανο! Ίσως, λοιπόν, είναι η στιγμή να απομακρυνθείς λιγάκι απ’ την αγκαλιά των γονιών σου, αν αυτή ώρες-ώρες θυμίζει φυλακή.

Η κατάληξη δε θα ήταν τέτοια, αν εξαρχής δεν τους επέτρεπες να ελέγχουν και να εξουσιάζουν τα «θέλω» σου. Ακόμα κι αν δεν μπορούν να δεχτούν αυτά που διάλεξες, εσύ δεν μπορείς να κάνεις εκπτώσεις στις επιθυμίες σου. Κι αυτή σου η απόφαση δεν οδηγεί κατ’ ανάγκη σε σύγκρουση, γιατί αν υπάρχει αγάπη, υπάρχουν λύσεις, γεφυρώνονται τα χάσματα και χτίζουμε πάλι τη σχέση μας απ’ την αρχή. Γιατί αυτό είναι οι γονείς, η αρχή μας που πάντα θα ζητάμε.