Σύμφωνοι πληγώθηκες· και τι έγινε;

Κάθε αρχή και δύσκολη λένε. Το ίδιο ισχύει και για τις σχέσεις μας είτε προσωπικές είτε ερωτικές. Στα προσωπικά μας δε, ένας χωρισμός είναι σίγουρα επίπονος και περίεργος. Παίρνει καιρό να τον ξεπεράσουμε και συνήθως να μπούμε στη διαδικασία μιας νέας σχέσης. Μαζί μας κουβαλάμε για πολύ καιρό κι όλα αυτά τα αρνητικά των πρώην που πιθανώς επηρεάζουν και το μέλλον μας με κάθε επόμενο ταίρι. Πόσο δύσκολο είναι να μπούμε σε μια σχέση χωρίς τον φόβο της προηγούμενης;

Έφτασε ξανά η ώρα να ερωτευτείς και να νιώσεις εκείνα τα συναισθήματα που κρύβονταν αρκετό διάστημα. Από τη μία αισθάνεσαι υπέροχα που θα βρεθείς πάλι σ’ αυτό το ροζ συννεφάκι με μια νότα τύχης καταφέρνοντας να βρεις αυτό που θα σε ξεκλειδώσει, θα σε γεμίσει. Όλα όμορφα και ρόδινα μέχρι στιγμής. Μέχρι, δηλαδή, να εμφανιστεί το διαβολάκι πάνω από το κεφάλι σου με σκοπό να σε ταρακουνήσει και να σου χαλάσει το όνειρο. Όλα αυτά βέβαια φαντάζουν τόσο ιδανικά ώσπου έρχονται οι αναμνήσεις από το παρελθόν, τις προηγούμενες σχέσεις, για να σού θυμίσουν με κάθε λεπτομέρεια πώς εξελίχθηκαν και πώς κατέληξαν, ιδίως το δεύτερο. Φτάνεις στο σημείο να πιστεύεις ότι δεν πρέπει να γίνει πάλι, για το καλό σου και μόνο.

Έχουμε από τη φύση μας την τάση να στρέφουμε το μυαλό μας στα πρώην άτομα, σε ό ,τι μας έχει πληγώσει και να περνάμε τη διαδικασία του φόβου της επανάληψης. Επανάληψη ίδιας συμπεριφοράς, ίδιων λαθών. Το σημαντικό είναι να μαθαίνουμε από αυτά, να καταγράφονται στο υποσυνείδητό μας ως απαγορευμένα και καθόλου ηθελημένα. Κάθε επόμενη σχέση ξεκινάει βασισμένη σε πιο ασταθή κι ευάλωτα θεμέλια από τις προηγούμενες, όμως. Αντί να κουβαλάμε μαζί τα θετικά και να επηρεάζουμε τον άνθρωπο που ήρθε για να μείνει, να αναλογιστούμε τι πραγματικά θέλουμε και ζητάμε, σηκώνουμε κάτι τείχη μέχρι τον ουρανό μήπως και ξαναχωρίσουμε με τον ίδιο τρόπο.

Γιατί κούρασε το απρόβλεπτο και θέλεις κάτι σταθερό, δεκτό. Κάτι σίγουρο το οποίο να μη βασίζεται σε υποθέσεις και σκόρπια «αν». Πώς όμως θα το βρεις αν δε δώσεις μια ευκαιρία;

Καθημερινότητα. Ευκαιρίες. Επιλογές. Ενθουσιάστηκες κι απλά θέλεις να το ζήσεις στο έπακρο, δεν είναι κακό μην το σταματάς. Γνωρίζεις πλέον τον εαυτό σου τι αντέχει, τι μπορεί να δώσει. Κι αν έχεις βρει τα όριά σου μην πεις το κλασικό «μέχρι εκεί φτάνω, αυτό μπορώ». Σίγουρα θέτουμε τα δικά μας σύνορα αλλά δε σημαίνει πως δεν είμαστε ικανοί για το μέγιστο ή έστω για τα απλά πράγματα. Σκέψου πως κάθε έρωτας είναι και μια διαφορετική εμπειρία. Την έζησες, ενθουσιάστηκες μα δεν επιθυμείς να την ξαναπεράσεις. Ένας τρόπος αντιμετώπισης σε οτιδήποτε και οποιονδήποτε δεν έχει να σου προσφέρει κάτι άλλο.

Οι ταμπέλες στις σχέσεις έχουν τη μορφή προσδοκιών τις οποίες ευελπιστείς να φτάσουν. Μεγάλες προσδοκίες συνήθως οδηγούν σε μια ακόμη μεγαλύτερη μορφή απογοήτευσης.  Είσαι αρκετά ικανός να αντιληφθείς τι είναι αυτό που δε γουστάρεις να δεις ξαφνικά μπροστά σου. Αυτό που δε θα άγγιζες πάλι για να πέσεις με τα μούτρα. Εξετάζεις, συγκρίνεις κι αλλάζεις προκειμένου να αντιμετωπίσεις εκ νέου τα πράγματα. Αν στόχος σου είναι να ζήσεις κάτι αλλιώτικο και πρωτόγνωρο από την αρχή το να κοιτάς μπροστά και όχι πίσω είναι το μυστικό για να τα καταφέρεις.

Αν ανησυχείς κι αν αναρωτιέσαι τι μπορεί να γίνει στο μέλλον, στο τέλος χάνεις και το τι είναι τώρα. Με τις ανασκαφές του παρελθόντος κανείς δεν κέρδισε το παρόν πόσο μάλλον την εξέλιξή του. Μαθαίνεις, νωρις και δεν αποζητάς τα ίδια στους ανθρώπους και στις σχέσεις σου. Κάθε νέο και καλύτερο χωρίς τα υπολείμματα των παλιών.