Το να κράζεις με το γάντι το λες και ικανότητα

Ο κόσμος πάντα μιλάει και πάντα θα βρει κάτι να πει. Αρνητικά σχόλια για ένα άτομο, μια συμπεριφορά, ένα ντύσιμο ακόμη και για ένα αντικείμενο. Κάποιοι το δέχονται κι αυτοσαρκάζονται με τέτοιου είδους σχόλια, ενώ άλλοι δεν τα επιτρέπουν σε καμία περίπτωση. Είναι, όμως κι εκείνοι που ξέρουν να κράζουν με το «γάντι».

Αναφέρομαι φυσικά σε όσους έχουν έναν ιδιαίτερο τρόπο να εκφράζουν τα πικρόχολα σχόλιά τους ιδανικά και χωρίς να φαίνονται άσχημα στο μάτι μα και στο άκουσμά τους. Θα πουν τη γνώμη τους, στην προκειμένη ας πούμε καλύτερα την κακία τους, θα την υποστηρίξουν αλλά θα το κάνουν με μια ευγένεια και δίχως προσβολή. Ακούγεται οξύμωρο αλλά όχι ανέφικτο. Θα έλεγε κανείς πως έχουμε να κάνουμε με επαγγελματίες κράχτες. Το λες και ικανότητα. Θέλουν να αφήσουν το δικό τους σχόλιο αλλά να μην παρεξηγηθούν καθόλου. Κάτι που σπάνια συμβαίνει, πόσο μάλλον ανάμεσα σε άτομα που δεν είναι και τόσο οικεία.

Η πορεία των πραγμάτων έχει ως εξής: βλέπουν, αντιλαμβάνονται αυτό που δεν τους αρέσει, τους ξενίζει και το σχόλιο έρχεται αμέσως. Εντελώς αυθόρμητα μπαίνουν στη διαδικασία να αφήσουν ένα αρνητικό στίγμα, μια κακή κριτική, κάτι το οποίο θα θίξει τον κάτοχο του αντικειμένου ή και το ίδιο το άτομο. Ωστόσο, αυτό θα συμβεί και με τη συμπεριφορά κάποιου που κατά πάσα πιθανότητα θα τους πείραξε. Εκεί, λοιπόν, θα αναφερθούν στο γεγονός χωρίς να τείνουν στην παρεξήγηση. Πρόκειται για τον εκνευρισμό που δεν επιδέχεται καβγάδων αλλά αφήνουν το υπονοούμενο στον αέρα. Υπάρχει κι αυτή η περίπτωση, να μην πιάσεις αμέσως την πραγματική σημασία του σχολίου.

Παρατηρούμε έναν άνθρωπο να τηρεί συγκεκριμένη στάση, να φέρεται μ’ έναν συγκεκριμένο τρόπο, με βάση τις δικές του αρχές και πρότυπα μπαίνοντας στη διαδικασία να κριτικάρει ναι μεν έντονα αλλά κι εύστοχα. Διότι, στόχος του είναι να τονίσει αυτό που βλέπει και θα προτιμούσε να το αποβάλλει από το περιβάλλον του. Σχολιάζει αρνητικά αυτό που εκλαμβάνει, ξεκαθαρίζοντας πόσο αντίθετος είναι, με ταυτόχρονα έναν ήρεμο και στα πλαίσια του ευγενικού τρόπο που μοιάζει με την τέχνη της διπλωματίας. Δύσκολο να επιτευχθεί, όχι ακατόρθωτο. Κυριαρχεί το χιούμορ, η ευφράδεια λόγου και δυο σταγόνες από τον πανέξυπνο σαρκασμό τους. Με ευφυή τρόπο περνούν το δικό τους μήνυμα και μερικές φορές σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό.

Κατά κάποιον τρόπο το «κράξιμο» κρύβει μια άρνηση της εικόνας που βλέπουμε, η οποία δε μας αρέσει και κατ’ επέκταση θα τη σχολιάσουμε. Οι ικανοί του καθόλου προσβλητικού κραξίματος θα βρουν τις κατάλληλες λέξεις με τον απαραίτητο τόνο. Θα λέγαμε ότι γίνονται και λίγο αξιοζήλευτοι από όσους πέφτουν στην παγίδα της κριτικής και καταλήγουν μαλωμένοι, παρεξηγημένοι. Μεγάλο προσόν να λες αυτό που θέλεις και να βγαίνεις και κερδισμένος. Θα κάνουν το άσχημο να φανεί ως αδυναμία που χρήζει βελτίωσης. Έτσι, μόνο ως προσβολή δε θα το πάρει κάποιος.

Η τέχνη όσων κράζουν με το «γάντι» έχει κάτι από ευρηματικότητα μέχρι κι αυθορμητισμό. Διευκολύνουν την επικοινωνία τους γενικότερα με τους άλλους και κρατούν τις ισορροπίες ανάμεσα στις καθημερινές τους σχέσεις. Δε νοιάζονται για την προσβολή όσο για να πουν την όμορφη κακία τους μα να καταφέρουν να μην τεθεί θέμα παρεξήγησης. Χαρακτήρισέ το ως την άμυνά τους να μην μπουν ατασθαλίες. Εγώ πάλι θα το πω ταλέντο.