Το πολύ μπλα-μπλα κουράζει

Πολυλογία,  το συνώνυμο της φλυαρίας που συνήθως το αντιλαμβανόμαστε ως στοιχείο αρνητικό σε ένα άτομο. Ορισμένοι άνθρωποι έχουν εκ φύσεως την τάση να μιλούν υπερβολικά πολύ. Αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό, εκτός αν τα πολλά λόγια αφορούν κουβέντες που έχουν ειπωθεί ξανά. Μήπως είναι τελικά η επαναληπτικότητα που μας κουράζει και μας δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα;

Μερικά άτομα μας εμπνέουν με τη σπίθα τους και τα λόγια τους, καταφέρνοντας να μας γεμίζουν θετική ενέργεια και τροφή για σκέψη. Άλλοι όμως καταφέρνουν να κουράσουν χωρίς να το συνειδητοποιούν. Ξεκινώντας να μιλούν σε μια συζήτηση καταφεύγουν σε θέματα που επαναλαμβάνουν με τον ίδιο τρόπο, ακόμα και με παρόμοιο ύφος. Άλλα θέλουν να πουν κι άλλα λένε. Ίσως. Αναμασάν τα λόγια τους με αποτέλεσμα να γίνονται φορτικοί στους γύρω τους.

Είναι κουραστικό, έως ανιαρό να καταπιάνονται από συγκεκριμένες συζητήσεις που δε λαμβάνουν τέλος. Η εμμονή σε κάποια θέματα, αναφέροντάς τα ξανά και ξανά μοιάζει σαν πισωγύρισμα στο χρόνο που καταλήγουμε στο γνωστό: «Πάλι τα ίδια θα λέμε; Δεν κουράστηκες;» Εν μέρει μπορεί σε κάποιους να μην αρέσουν γενικότερα και τα πισωγυρίσματα. Σίγουρα χρειάζονται και την επιβεβαίωσή μας, αλλά έχει κι αυτό το μέτρο του. Λιγάκι βασανιστικό να πρέπει να πούμε πάλι τις ίδιες συμβουλές, τα ίδια πράγματα.

Πολλοί ξεχνούν τι είπαν και πότε. Ας το ονομάσουμε απερισκεψία ή και φόβο μήπως όντως το έχουν ξεχάσει. Άλλοι πάλι δεν έχουν να πουν κάτι διαφορετικό και μάλλον τους αρέσει να συζητούν γι’ αυτό που τους βολεύει. Δεν επιθυμούν ή δεν έχουν την όρεξη να επικοινωνήσουν ουσιαστικά και να συμμετέχουν σε ένα αλλιώτικο πρόβλημα. Άραγε να θέλουν να τεστάρουν την υπομονή μας;

Από την άλλη πλευρά, είναι κι εκείνοι που απλώς τους μιλάς, όπως κάθε φορά, κι ενώ νομίζεις ότι σε προσέχουν, στην πραγματικότητα δεν έχουν ακούσει τίποτα. Την επόμενη μέρα, φυσικά, σε ξαναρωτούν όλο έκπληξη: «Αλήθεια, τι έγινε μ’ αυτό το θέμα που λέγαμε;» Μα εμείς το λέγαμε. ‘Η μάλλον εμείς το λέγαμε, εμείς το ακούσαμε. Αναρωτιούνται όμως αν έχουμε την όρεξη και την αντοχή να επαναλάβουμε την ίδια ιστορία;

Ένας πολυλογάς ευχαριστιέται με το να αναφέρει διαρκώς κάτι συγκεκριμένο για τον ίδιο που έχουμε ήδη ακούσει κι εμπεδώσει. Κάτι τέτοιο δείχνει περισσότερο εγωιστικό και εκτός του ότι δεν έχει να μας πει και τίποτα άλλο συγκλονιστικό. Εμείς, ως πιστοί ακροατές οφείλουμε να ακούσουμε για πολλοστή φορά. Μπορεί και όχι. Ο νους μας κάπου εδώ κουράζεται και γεμίζει με ερωτηματικά κι ανούσιες ειδήσεις που δεν μπορεί να συγκρατεί. Ταλαιπωρούμαστε ψυχικά και πλέον δε βρίσκουμε το λόγο που πρέπει να ακούμε επαναλήψεις.

Να λέμε λίγα και να καταλαβαίνουμε πολλά. Η ουσία είναι αυτή και καλό είναι να την κάνουμε κτήμα μας. Μα προφανώς έχετε κουράσει και είναι καιρός να το καταλάβετε. Οι φλυαρίες αναστατώνουν. Τα πολλά λόγια και οι επαναλήψεις αυτών είναι όλα το ίδιο περιττά. Κάποια στιγμή, ίσως και οι ίδιοι μπερδευτούν με τις συχνές αναδιατυπώσεις και συνεπώς χάσουν και την ουσία των καταστάσεων που τους συμβαίνει.

Όχι γιατί, όπως πολύ σωστά ο σοφός λαός λέει πως «Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια», αλλά γιατί σε μεγάλες δόσεις κουράζουν σίγουρα. Μην επαναλαμβάνεστε, λοιπόν, θα επαναλάβω κι εγώ λέγοντας τα ίδια ξανά και ξανά. Κουράζετε ακόμα και τους φαινομενικά «ακούραστους».