254 ανήλικα κορίτσια ρωτήθηκαν αν έχουν δεχθεί σεξουαλική παρενόχληση

Δύο θαρραλέα κορίτσια από το Ράλλειο Λύκειο Θηλέων Πειραιά, πήραν την πρωτοβουλία, έπειτα από όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας τελευταία, τις γυναικοκτονίες, τη «δωδεκάχρονη» και τις τελευταίες εξελίξεις στο Ιράν, να κάνουν μια έρευνα μέσα στο ίδιο τους το σχολείο, με δικά τους ερωτηματολόγια, που αφορά τη σεξουαλική κακοποίηση. Η έρευνα φυσικά ήταν ανώνυμη, γιατί ποιο παιδί θα ένιωθε άνετα να μιλήσει για κάτι τόσο τρομερό. Γιατί το θύμα νιώθει περισσότερη ντροπή από τον θύτη. Φοβάται περισσότερο. Και συχνά δε βρίσκει τη βοήθεια κι υποστήριξη που έχει ανάγκη.

Η Σοφία κι η Ειρήνη λοιπόν, βρήκαν έναν τρόπο να δώσουν φωνή στις συμμαθήτριές τους, σκηνοθετώντας ένα καλαίσθητο βίντεο με όλα τα κορίτσια να κρατάνε πανό με συνθήματα κατά της κακοποίησης, ντύνοντάς το μ’ ένα συμβολικό κι υπέροχο τραγούδι που επίσης έγραψαν οι ίδιες και παρουσίασαν μ’ αυτόν τον μοναδικό τρόπο τα αποτελέσματα της έρευνάς τους. Κι όλες μαζί σαν ομάδα, εμάς μας συγκίνησαν.

Στην έρευνα συμμετείχαν 254 ανήλικα κορίτσια, όλες  μαθήτριες του ίδιου σχολίου κι αυτά ήταν τα αποτελέσματα:

11 κορίτσια απάντησαν πως έχουν δεχτεί βία από τον/την σύντροφό τους.

52 μαθήτριες απάντησαν πως έχουν δεχτεί ψυχολογική βία ή πίεση από τον/την σύντροφό τους.

52 από αυτά τα παιδιά έχουν δεχτεί πίεση για να συνευρεθούν ερωτικά με κάποιο άτομο.

7 κορίτσια έχουν δεχτεί μαζική σεξουαλική παρενόχληση.

215 μαθήτριες έχουν δεχτεί σεξουαλική παρενόχληση.

74 κορίτσια έχουν υπάρξει μάρτυρες κακοποίησης προς άλλη γυναίκα.

58 μαθήτριες έχουν πέσει θύματα ενδοοικογενειακής βίας.

121 μαθήτριες έχουν λάβει φωτογραφίες γεννητικών οργάνων άλλων χωρίς να τις έχουν ζητήσει.

74 μαθήτριες έχουν δεχτεί πίεση για να στείλουν οι ίδιες δικές τους γυμνές φωτογραφίες.

Και στην τελευταία ερώτηση, σε ποιον θα μιλούσαν αν δεχόντουσαν οποιαδήποτε μορφή κακοποίησης:

Μόνο 8 από τα κορίτσια θα μιλούσαν στις αρμόδιες αρχές.

124 κορίτσια θα μιλούσαν στην οικογένειά τους.

91 μαθήτριες θα μιλούσαν στους φίλους τους.

29 από αυτά όμως δε θα μιλούσαν σε κανέναν.

Το βίντεο επιμελήθηκε η Σοφία Πρεβόλη και συνοδεύεται με ένα πολύ όμορφο τραγούδι, σε στίχους και μουσική της Ειρήνης Τσαντάκη.

Θα περίμενε κανείς πως σ’ αυτήν τη σύγχρονη εποχή, με το διαδίκτυο για σύμμαχο όπου οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν άμεση πρόσβαση στη μόρφωση, αυτά τα ποσοστά θα ήταν μηδαμινά. Η κακοποίηση θα είχε εξαλειφθεί με τον ίδιο ρυθμό που εξελίσσεται κι ο κόσμος. Κι όμως, η εύκολη πρόσβαση στην πληροφορία, μας φέρνει αντιμέτωπους με τη θλιβερή πραγματικότητα. Η κοινωνία δεν έχει αλλάξει, ακόμη. Αθώα πλάσματα μαραζώνουν στα προαύλια των σχολίων κι αντί να εστιάζουν στα όνειρά τους, κρύβονται από τους εφιάλτες τους.

Ελπίζω τα δύο κορίτσια με τη βοήθεια των συμμαθητριών τους να δώσουν θάρρος σε όλα εκείνα τα παιδιά, αγόρια και κορίτσια που υποφέρουν σιωπηλά έχοντας υποστεί οποιασδήποτε μορφή κακοποίησης. Και που δυστυχώς συνεχίζουν να τη δέχονται. Ίσως αυτό το βίντεο βοηθήσει μια ψυχή να βρει τη φωνή της και να διεκδικήσει πίσω την αθωότητά της που κάποιοι προσπαθούν να της στερήσουν. Εύχομαι αυτή η κοινωνία να συνειδητοποιήσει ότι έχει χρέος να προστατέψει τα παιδιά της. Και θα κλείσω με τη φράση που κλείσανε τα κορίτσια το βίντεο:

«Πρέπει να μπει ένα τέλος στην καταπίεση και τη βία. Δεν είσαι μόνη. Μίλα.» Κι όντως δεν είσαι. Μην το ξεχνάς.

Δες εδώ το βίντεο