Γιατί δε λέμε στα ίσια «δε σε θέλω πια στη ζωή μου»;

Γνωρίζεις κάποιον, σ’ αρέσει, του αρέσεις και μετά από λίγο ή πολύ φλερτ αποφασίζετε να βγείτε. Η μια φορά έγινε δύο, οι δύο τρεις, και ούτω καθεξής. Κι αφού καθένας έδειξε τις προθέσεις του και συμφωνήσαν και οι δύο πως όλο αυτό είναι πολύ ωραίο και θέλουν να το πάνε για σχέση, τα γυρίσματα σταμάτησαν καθώς ο πρωταγωνιστής δεν έκανε για τον ρόλο. Γιατί κάπου ξενέρωσες, κάτι παρεξήγησες, γύρισε το πρώην ταίρι ή τέλος πάντων εσύ ήθελες καρπούζι και σου δώσανε μήλο.

Και εδώ τίθεται το ερώτημα «δε θα έπρεπε να το μάθει ο πρωταγωνιστής;».

Ως κοινωνικά όντα θέλουμε να είμαστε αρεστοί στο περιβάλλον μας και έχουμε την πεποίθηση -δε γνωρίζω κατά πόσο είναι συνειδητή ή ασυνείδητη- πως αν δεν αντιμετωπίσουμε κατάματα τον άλλο τη στιγμή που του λέμε κάτι που θα τον στενοχωρήσει, αυτομάτως αναιρούμε την υπαιτιότητα από τον εαυτό μας. Ας το καταλάβει από μόνος του, δική του η ευθύνη, δικός του και ο πόνος.

Δεν πάει όμως έτσι. Προφανώς και δεν είναι κακό να σου ‘χει περάσει ένας άνθρωπος και να θες να πας παρακάτω, ούτε είναι έγκλημα μετά το τρίτο ραντεβού να γνωρίσεις μια άλλη ύπαρξη που πιστεύεις πως σου ταιριάζει περισσότερο. Το να αποφασίσεις όμως να κάνεις ghosting σε έναν άνθρωπο που έδειξε τις καλύτερες προθέσεις είναι πολύ πιο επίπονο απ’ το να του ξεκαθαρίσεις πως δε θέλεις να συνεχίσετε. Και εκεί καθένας ας βάλει την τελεία του. Μήπως όμως ένας από τους λόγους που δεν το λες ανοιχτά είναι γιατί φοβάσαι να βάλεις τελεία; Μπορεί να το μετανιώσεις αργότερα ή μπορεί τα συναισθήματά σου να μην είναι σταθερά και ο/η πρώην να ξαναφύγει. Καλό είναι να έχουμε εφεδρικό πλάνο σε περίπτωση που μας καεί το φαγητό, όμως κατά πόσο αυτό βρίσκει εφαρμογή και στις σχέσεις;

Άντε, κι αν είναι κάποιος που γνώρισες τυχαία και οι πιθανότητες να μην τον ξαναδείς είναι μηδαμινές, πάει κι έρχεται να εξαφανιστείς χωρίς πολλές εξηγήσεις. Όταν όμως κινείστε στο ίδιο περιβάλλον δε θα ήταν πιο ντόμπρο να ξεκαθαρίσεις τη θέση σου; Ή ελπίζεις πως το να εξαφανιστείς από τα τεχνολογικά μέσα θα σας κάνει να νιώσετε λιγότερο άβολα στην πρώτη σας δια ζώσης συνάντηση; Αν σου πει «πού χάθηκες;», τι σκοπεύεις να απαντήσεις;

Μπορεί πάλι να συμπαθείς τόσο πολύ τον συγκεκριμένο άνθρωπο που να τον θέλεις για φίλο σου. Πώς ακριβώς θα γίνει φίλος σου κάποιος αν δε σε εμπιστεύεται και σε έχει ήδη βάλει στη μαύρη λίστα του; Δε θα ξεχάσει το διαβάστηκε σε μερικούς μήνες, απλώς θα προσποιηθεί λόγω αξιοπρέπειας. Και αν σου απαντήσει κάποια στιγμή θα είναι για σου δείξει ότι αυτός έχει καλούς τρόπους σε αντίθεση με σένα που θα εξακολουθείς να νιώθεις άβολα όποτε ο δρόμος σας διασταυρώνεται.

Από δική σου ανασφάλεια, λοιπόν, δυσκολεύεσαι να πεις ξεκάθαρα πως θες να τραβήξετε διαφορετικούς δρόμους, μιας και δεν αντέχεις να διαχειριστείς μια αντίδραση που σου εγγυώμαι πως συνήθως είναι πιο κόσμια από ότι νομίζεις. Τι περίμενες δηλαδή, κλάματα και σπασμένα τασάκια; Με τη στάση σου γεμίζεις ανασφάλειες έναν άνθρωπο που για μέρες προσπαθούσε να σου δείξει τον καλύτερό του εαυτό, επιλέγοντας να τον γεμίσεις ερωτηματικά και αφήνοντάς τον να ψάξει τις απαντήσεις στον εαυτό του.

Όταν η ηθική μας πάει περίπατο κι έχουμε συνηθίσει να στριμώχνουμε τα προβλήματα στο ξεχαρβαλωμένο τελευταίο συρτάρι μας αντί να έρθουμε αντιμέτωποι με τις συνέπειες των επιλογών μας -γιατί επιλογή μας είναι η προσέγγιση ενός ανθρώπου- κινδυνεύουμε να αφήσουμε σημαντικά πράγματα να μείνουν ατακτοποίητα και να μη φτιάξουμε ποτέ αυτό το συρτάρι. Πάντα θα υπάρχουν δύσκολες συζητήσεις στη ζωή μας. Σκέψου όμως πόσο πιο εύκολο θα μας είναι στην πορεία αν ξεμπερδέψουμε γρήγορα με αυτές. Το τσιρότο το τραβάμε μια κι έξω, δεν το απομακρύνουμε σιγά-σιγά ακουμπώντας το δέρμα του άλλου.

Κάποιες φορές δεν είσαι σίγουρος για τον λόγο που θες να λήξεις κάτι ή δεν παραδέχεσαι την πραγματική αιτία. Ήρθε στη ζωή σου ένας συμβατός με σένα άνθρωπος αλλά για κάποιο λόγο σού φαίνεται βαρετός για την ώρα ο παράδεισος οπότε αποφάσισες να τον στείλεις στον δι@ολο. Σιωπηλά. Δε χρειάζεται να αναλύσεις ολόκληρο τον εσωτερικό σου κόσμο για να κάνεις τον άλλον να καταλάβει γιατί αποφάσισες να φύγεις. Αρκεί να του το γνωστοποιήσεις. Τον τρόπο τον αφήνω πάνω σου ή στους φίλους σου, κατά προτίμηση σε αυτούς με προϋπηρεσία στην απόρριψη. Δε θα χαλάσει μια ξεκάθαρη απόρριψη την εικόνα σου ως «καλό παιδί», αντίθετα θα την ενισχύσει. Η ειλικρίνεια είναι αποτέλεσμα αυτοπεποίθησης και ευγένειας. Μη φοβάσαι, λοιπόν, πως θα γίνεις ο κακός της ιστορίας. Μα κι αν γίνεις, στην τελική, τι σε νοιάζει η γνώμη ενός ανθρώπου που δε θέλεις να κρατήσεις στη ζωή σου;

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!