Είναι το "size" στις top 5 χειρότερες ανακαλύψεις;

Μέγεθος. Ο όρος αυτός σύμφωνα με το λεξικό είναι ουσιαστικό και βγαίνει από την αρχαία λέξη «μέγας». Ο ορισμός λέει ότι είναι η έκταση ή ο όγκος ενός σώματος. Μεταφορικά χρησιμοποιείται για να δηλώσει τον βαθμό ενέργειας, την ευρύτητα ή τη σπουδαιότητα. Σκιαγραφώντας αυτόν τον ορισμό βλέπουμε ότι δεν αναγράφεται κάπου η μάζα του ανθρωπίνου σώματος αλλά παρατηρούμε με μεγάλη έκπληξη ότι αναφέρεται η σπουδαιότητα (ως ένας ορισμός που χρησιμοποιείται μεταφορικά) δηλαδή το μέγεθος της επιτυχίας κάποιου.

Ας σταθούμε σε αυτό προς το παρόν κι ας θέσουμε μια ερώτηση. Γιατί να χρησιμοποιούμε τον όρο βάσει της εξωτερικής εμφάνισης και του αριθμού που εμφανίζεται στη ζυγαριά κι όχι για να περιγράψουμε κάποιον για το εκτόπισμα που έχει, για τη σπουδαιότητα, όπως αναφέρει και ο κύριος Μπαμπινιώτης, για το μέγεθος της γνώσης του; Γιατί πρέπει για άλλη μια φορά να βάζουμε εμείς τις λέξεις σε καλούπια, ενώ δεν προορίζονταν για κάτι τέτοιο όταν εφευρέθηκε η συγκεκριμένη;

Στην εποχή της ιταλικής Αναγέννησης βλέπουμε τα σώματα να εμφανίζονται πιο χυμώδη, με καμπύλες, τα οποία όμως με κόπο κι ιδρώτα, στην κυριολεξία, θέλησαν να κρύψουν φορώντας κορσέδες που έδεναν τόσο σφιχτά μέχρι τελικής ρίξης των πλευρών τους. Η συγκεκριμένη συνθήκη συναντάται και στην κατάσταση που επικρατούσε στην αρχαία Αίγυπτο που τα σώματα ήταν τρομερά αδύνατα, με ψηλό λαιμό κι ώμους σχετικά σε μικρή απόσταση από τα αυτιά. Οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι τα κορμιά από αρχής του χρόνου ακολουθούσαν ένα πρότυπο, ένα καλούπι.

Η ιστορία πάντα επαναλαμβάνεται και κάνει κύκλους γύρω από ίδιες πεποιθήσεις και καταστάσεις με διαφορετικούς πρωταγωνιστές. Έχουμε την επιβολή της κάθε εποχής να καθορίζει το εύρος των νούμερων που δείχνει η ζυγαριά μας. Συνεχίζουμε βλέποντας διαγωνισμούς μόδας και μεγάλους οίκους, μέσα σε λίγα χρόνια, από εκεί που έκαναν κάστινγκ αποκλειστικά σε άτομα με συγκεκριμένο σωματότυπο, ξαφνικά, όχι μόνο δέχονται τη διαφορετικότητα στο μέγεθος αλλά τους πιστεύουν μέχρι τέλους, πριμοδοτώντας τους με τα καλύτερα κομπλιμέντα. Δικαίωμα, θα μου πεις. Η μόδα και οι τάσεις αλλάζουν. Γιατί τόσο απότομα όμως;

Γιατί η κοινωνία πιέζει. Το ωραίο και το ιδανικό μέγεθος παύουν να είναι κάτι συγκεκριμένο. Κι αν το πάμε κι ένα βήμα παραπέρα, όρος plus size δε θα έπρεπε καν να υφίσταται. Σκεφτείτε την επίδειξη της Coco Channel, να ξεχύνεται και να διαφημίζεται μέσα από μια μεγάλη γκάμα ανθρωπίνων σωμάτων. Σκεφτείτε την κυρία στο Κολονάκι να έτρωγε αντί για κοτόπουλο με μαρούλι, μακαρόνια με κόκκινη σάλτσα και τριμμένο τυρί. Τι θα άλλαζε; Ο κύκλος του χρήματος και η βιομηχανία της μόδας. Γιατί οι ευκατάστατες προσωπικότητες από αρχαίων χρόνων στην πλειοψηφία τους, ήταν πιο λεπτεπίλεπτες, ενώ ταυτόχρονα τα ρούχα έβγαιναν σε δείγματα, συνεπώς θα ραβόντουσαν για την κοινωνική ομάδα που αγόραζε από τέτοιους οίκους.

Αυτό που θέλω να πω είναι πως χρόνια παλεύουμε για ίσα δικαιώματα, αλλά ποτέ έως τώρα δεν παλέψαμε να βλέπουμε το ίδιο ρούχο σε δυο άτομα με διαφορετικό Δείκτη Μάζας Σώματος. Κι αν ξεκινάμε να το κάνουμε τώρα, ας το κάνουμε τουλάχιστον για τους σωστούς λόγους, με τα σωστά επιχειρήματα κι όχι γιατί το size είναι η κανονικότητα και βρήκαμε και το plus size για να νιώσουμε inclusive.

Το σώμα μας είναι η ψυχή μας και το σπίτι μας, το προσέχουμε και το διακοσμούμε και το λειτουργούμε όπως εμείς θέλουμε. Δεν πρέπει να ασχολούμαστε μαζί του μόνο για να χωράμε στο περσινό τζιν (που κι αυτό σωστό είναι για κάποιους ανθρώπους), αλλά για να είμαστε υγιείς και να μπορούμε να έχουμε το σπίτι μας για πολλά χρόνια γερό, όπως εμείς θέλουμε.