Η επανασύνδεση μπορεί να πετύχει!

Είπαν πολλοί πως άμα σπάσει το γυαλί δεν ξανακολλά. Ο χωρισμός είναι ανέκκλητη κατάσταση. Μην ψάξεις εναλλακτικές. Μην ενδώσεις στα πίσω, μόνο στα μπροστά να κοιτάς, γιατί εκεί ανήκει το μέλλον σου. Οι λόγοι που σας χώρισαν την πρώτη φορά θα σας χωρίσουν ξανά. Κι είπαν μην ψάξεις την ευτυχία εκεί που την έχασες. Κι είπαν πολλά, μέχρι που έφτιαξαν κανόνες. Κι ήσουν εσύ τρελός να τους αψηφήσεις.

Ήσουν εσύ τρελός να θέλεις να ξαναγυρίσεις πίσω, εκεί απ’ όπου έφυγες. Ήταν κόντρα στην κοινή λογική. Κόντρα στις συμβουλές που με καλή θέληση δεχόσουν. Κόντρα στο τι ήταν αναμενόμενο να κάνεις. Μα ας όψεται εκείνη η ακατανίκητη επιθυμία. Εκείνη η δύναμη που σε τραβούσε με νύχια και με δόντια προς τα πίσω,  όσες προσπάθειες κι αν κατέβαλες να αντισταθείς.

Συνειδητά ή μη ενέδωσες. Εξόκειλες απ’ τον σωστό δρόμο που άλλοι χάραξαν για ‘σένα κι εμπιστεύτηκες ένα ένστικτο ή μια παρόρμηση. Τα έβαλες με τον εαυτό σου, γιατί σε θεώρησες αφελή κι επιρρεπή στα ίδια λάθη. Καθόλου δεν είδες πως ήσουν γενναίος να εμπιστευτείς το συναίσθημα. Έρωτας είναι, δε ρωτά. Κι αφού το ένιωθες, είχες την υποχρέωση να το κάνεις.

Κανόνες δεν υπάρχουν. Κάθε περίπτωση χαράσσει τον δικό της δρόμο, τη δική της ιστορία. Δύο άνθρωποι ως μοναδικές οντότητες δεν μπορούν να αποτελούν συνέχεια του μοτίβου άλλων. Δημιουργούν ένα μοναδικό συνδυασμό. Κι έχουν ένα δικό τους τρόπο να συνυπάρχουν. Οι λόγοι που τους οδήγησαν στον χωρισμό μπορούν να ποικίλουν κι εννοείται διαφέρουν μεταξύ τους.

Αν εκείνα που τους χώρισαν δεν ξεπέρασαν ποτέ εκείνα που τους ενώνουν κι αν ο χωρισμός τούς ταλαιπώρησε και τους έφθειρε σε ξένες αγκαλιές, αν τους έσπασε σε κομμάτια και τους τιμώρησε, που δε στάθηκαν αντάξιοι στο «μαζί», αν οι τίτλοι τέλους ήταν το χτύπημα που χρειάζονταν για να κατεβάσουν τους μανδύες και να δουν την αλήθεια, να σκοτώσουν τους εγωισμούς και να αναγνωρίσουν τα όσα νιώθουν, αν ο χωρισμός ωρίμασε και τους δύο ώστε να ‘ναι πια σε θέση να εκτιμήσουν το τι είχαν και να αναθεωρήσουν τα λάθη τους, τότε γιατί να ‘ναι η επανασύνδεση πισωγύρισμα κι όχι νέα αρχή;

Μια νέα αρχή βασισμένη στους δύο νέους ανθρώπους που αναδημιουργήθηκαν μέσα απ’ τα νέα βιώματα που απέκτησαν. Που ξέρουν να δικάζουν τους παλιούς εαυτούς τους για τα λάθη του παρελθόντος και να τους επιβραβεύουν για τα σωστά. Να διατηρούν τα καλά και να εξανεμίζουν τα κακά.

Δύο νέοι άνθρωποι που, όμως, δεν είναι ξένοι. Που έχουν βιώματα μαζί. Που δε χρειάζεται να γνωριστούν απ’ την αρχή. Που είναι οικείοι και ζεστοί. Δε χρειάζονται επεξηγήσεις κι υποτίτλους, έχουν ήδη περάσει αυτό το στάδιο. Δε χρειάζεται να επιβληθούν ο ένας στον άλλον, ούτε να οριοθετηθούν. Μόνο να προσαρμοστούν στις ρουτίνες ο ένας του άλλου. Να καλύψουν τον χαμένο χρόνο. Να γνωρίσουν τα νέα κομμάτια που δεν υπήρχαν πριν και να τα αποδεχτούν.

Είπαν ότι η ιστορία είναι καταδικασμένη να επαναληφθεί. Κύκλος που έκλεισε δεν ανοίγει, παρά μόνο επαναλαμβάνεται. Μα το είπαν με αφέλεια και με παρόρμηση. Χωρίς να σκεφτούν πως λάθη που έγιναν μία φορά, αν έχουν μεταμεληθεί, είναι πιο δύσκολο να γίνουν και δεύτερη. Δε μέτρησαν τη θέληση, δε μέτρησαν τη δύναμη του έρωτα. Κανείς δε μίλησε για εγγυημένη επιτυχία. Δεν ψάχνουμε ρεκλάμες για διαφημιστικό. Κάναμε λόγο για προσπάθεια.

Αν μη τι άλλο, αξίζει η προσπάθεια. Να πεις ότι εξάντλησες τις πιθανότητες που είχες. Κι αν εξελιχτεί θετικά, καλώς. Αν όχι, τουλάχιστον ξέρεις πως δεν άφησες εκκρεμότητες. Πως έχεις πίσω σου κεφάλαια που είναι πλήρως κλειστά. Θέλει κότσια και γερά στομάχια να πας κόντρα στα «δε» κι ενάντια στα «μη». Να εναποθέσεις ελπίδες εκεί που πληγώθηκες. Να χτίσεις κάτι πάνω σε πληγές, ανοιχτές ή μη. Μα τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.  Κι αν αυτό είναι που σε φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στην ευτυχία και την πληρότητα, αυτό είναι που πρέπει να κυνηγήσεις χωρίς δεύτερες σκέψεις, χωρίς δισταγμούς.