Ιεροσυλία να κάνεις με τον νυν ό,τι και με τον πρώην;

Ανέκαθεν είχα την απορία τι μένει όταν χωρίζουν οι άνθρωποι. Μένει αγάπη, μίσος ή θυμός; Μένουν οι αναμνήσεις, η νοσταλγία ή ένα συναίσθημα ανακούφισης; Κι έπειτα, τι τους συνδέει αυτούς τους δύο ανθρώπους που μέχρι πρότινος αυτοαποκαλούνταν «ένα»; Όσα μοιράστηκαν ή όσα τους απομάκρυναν;

Κι έψαχνα με περιέργεια ιστορίες που εκτυλίσσονταν γύρω μου με μια μανία, μπας και ανακαλύψω ένα μοτίβο ή έναν συνδυασμό, για να μπορέσω να γενικεύσω έναν κανόνα. Και τίποτα δε βρήκα, κι οι έρευνές μου κρίθηκαν μη επιτυχείς. Κι έγινε, ύστερα, το κλικ μέσα μου. Ο χωρισμός είναι ένα άγραφο συμφωνητικό με όρους και κανόνες που είναι γνωστοί κι απ’ τις δύο πλευρές, χωρίς να ειπωθούν ποτέ. Και το συμφωνητικό ονομάστηκε «προσχήματα». Και συμφωνήσαμε να λέμε πως κρατάμε τα προσχήματα.

Και δεν τηλεφωνηθήκαμε, μα άμα συναντηθήκαμε τυχαία, χαιρετιστήκαμε -έστω και λίγο άγαρμπα. Κλείσαμε κοινές παρέες και περιμέναμε ένα ανάλογο διάστημα προτού προχωρήσουμε σε επόμενη σχέση. Δεν τα πήγαμε κι άσχημα με τα προσχήματα ως εδώ. Κι έπειτα έρχονται οι όροι της νέας σχέσης να οροθετηθούν επάνω στα συντρίμμια εκείνων της παλιάς.

Και δεν υπάρχει κανένας σοφός άνθρωπος να σου πει πώς να προχωρήσεις τις διαδικασίες, ούτε και κανένας χρυσός οδηγός. Ναι εν έτει 2019, σε έναν κόσμο γεμάτο φωτεινούς παντογνώστες κανείς δεν ξέρει να σε βοηθήσει σε θέματα καρδιάς. Και διερωτάσαι επομένως, είναι ένα είδος ιεροσυλίας κι ατίμωσης της πρώην σχέσης μου να επαναλάβω κάποια κομμάτια της στη νυν μου; Μπορώ να επισκέπτομαι τα ίδια στέκια; Να βλέπω την ίδια σειρά; Να ακολουθώ την ίδια καθημερινότητα; Να επισκεφτώ την ίδια χώρα; Να χρησιμοποιώ τα ίδια υποκοριστικά; Πού σταματά να ‘ναι φυσιολογικό και που φαντάζει η καινούργια σχέση μια φτηνή απομίμηση της παλιάς;

Καταρχάς, κάπου υπάρχει ένα φυσικό σημείο επανάληψης. Το οποίο δεν μπορεί να αποφευχθεί, ακριβώς επειδή εσύ εξακολουθείς να ‘σαι το ίδιο άτομο. Με τα ίδια ενδιαφέροντα, τις ίδιες συνήθειες, τις ίδιες ιδιοτροπίες. Το αναλλοίωτο κομμάτι του εαυτού σου, αυτό που δεν το ταράζει καμία μεταβολή απ’ το εξωτερικό περιβάλλον, είναι αυτό που θα επιβιώσει από κάθε σχέση σου και θα παραμείνει το ίδιο σε όλες.

Κάθε σχέση είναι ένα κράμα δύο διαφορετικών ανθρώπων. Ο καθένας συνεισφέρει ένα κομμάτι του εαυτού του και θυσιάζει ένα άλλο, έτσι ώστε να υπάρξει ένα αρμονικό μείγμα. Το κομμάτι που θα συνεισφέρεις είναι πάντα το ίδιο. Το κομμάτι που πρέπει να διαφέρει από σχέση σε σχέση είναι εκείνο που θα θυσιάσεις. Αυτό θα ‘ρθει να κριθεί απ’ το κομμάτι που θα συνεισφέρει ο άλλος. Όπως και το κομμάτι που θα θυσιάσει ο άλλος θα ‘ρθει να κριθεί από εκείνο που θα συνεισφέρεις εσύ.

Ας το πάρουμε λίγο πρακτικά το θέμα, μην μπερδευτούμε. Εσύ ήσουν σε σχέση με τον άγνωστο Χ. Στον άγνωστο Χ άρεσε πολύ το μπάσκετ, σ’ εσένα όχι τόσο. Ωστόσο, εσύ θυσίασες ένα κομμάτι σου και παρακολουθούσατε μαζί  τους αγώνες. Έπειτα, σε ‘σένα αρέσει το θέατρο, οπότε εκείνος θυσίασε ένα δικό του κομμάτι και παρακολουθούσατε μαζί θέατρο. Τώρα εσύ είσαι σε σχέση με τον άγνωστο Ψ. Αν στον Ψ δεν αρέσει το μπάσκετ, προφανώς δε θα παρακολουθείτε μαζί μπάσκετ. Ωστόσο, αν είναι διατεθειμένος να θυσιάσει ένα κομμάτι του, εννοείτε πως θα παρακολουθείτε μαζί θέατρο.

Κι έτσι, για κάθε μοναδικό συνδυασμό ατόμων δημιουργείται ένας μοναδικός συνδυασμός σχέσης. Δεν μπορείς να αποφύγεις τις επαναλήψεις, γιατί θα αρνηθείς κομμάτια του εαυτού σου. Δεν μπορείς να τις επιδιώξεις γιατί θα αναγκάσεις τον άλλο να αρνηθεί κομμάτια του εαυτού του. Και θα πέσεις στην παγίδα να προσπαθείς να αναδημιουργήσεις κάτι που δε λειτούργησε την πρώτη φορά, οπότε είσαι και καταδικασμένος να αποτύχεις, προδικάζοντας τη νέα σχέση και το νέο άτομο στον βωμό του παρελθόντος.

Δεν υπάρχει μέτρο να μετρήσεις το σημείο που επιτρέπεις στην επανάληψη να εισχωρήσει στη νέα σχέση. Κι εννοείται ότι πάντα είναι θέμα οπτικής γωνίας. Αν είναι ο άνθρωπός σου δε θα σκεφτείς καν ότι επαναλαμβάνεις μοτίβα, θα ‘ναι όλα αβίαστα. Θα κυλήσουν σε φυσιολογικούς ρυθμούς και θα σας αφήσουν να δημιουργήσετε κάτι εντελώς δικό σας που θα το ονομάσετε «σχέση» και θα το χαρακτηρίσετε «σας».