Θα τα παρατούσες όλα για να ζήσεις στη φύση;

Είναι γεγονός πως διανύουμε παράξενους καιρούς. Τα πράγματα τρέχουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς κι η κοινωνία μας δείχνει να ασθενεί υπό πολλές έννοιες. Υποβαλλόμαστε σε έναν αγώνα δρόμου και τον ονομάζουμε «ζωή». Οι πόλεις τρέχουν. Άνθρωποι πάνε, άνθρωποι έρχονται. Γρήγοροι και βιαστικοί. Αδιάφοροι. Ζουν μετρώντας τα δευτερόλεπτα. Πρέπει να προλάβουν όλα τα σημαντικά της ρουτίνας τους. Και ξεχνούν τα πραγματικά σημαντικά. Πρέπει να προλάβουν να ανελιχθούν επαγγελματικά, να καταξιωθούν οικονομικά. Να τροφοδοτήσουν τους εγωισμούς τους με αυταπάτες ότι αγωνίζονται για ένα καλύτερο αύριο. Απλά για να ‘χει νόημα η σπατάλη του σήμερα.

Κι ύστερα να πνιγούν στον φαύλο κύκλο του καταναλωτισμού. Τίποτα να μην τους είναι ποτέ αρκετό. Πάντα να αγοράζουν κάτι περισσότερο. Προσπαθούν να γεμίσουν τα κενά με ύλη. Κι αυτή δημιουργεί περισσότερα. Η δική τους ανεπάρκεια δεν εξαγοράζεται με λεφτά. Κι αυτό θα το καταλάβουν όταν είναι αργά. Στο μεταξύ, καταπιάνονται με καινούρια ρούχα, αυτοκίνητα και τηλέφωνα. Κι όσο η τεχνολογία αναπτύσσεται, τόσο περισσότερες επιλογές αγοράς έχουν. Και συνεχίζεται αυτό αενάως.

Οι ζωές μας είναι σαν προδιαγεγραμμένες ευθείες, που οφείλουμε να τις ακολουθήσουμε. Κι οι περισσότεροι από μας αυτό κάνουμε, χωρίς καν να το συνειδητοποιούμε. Αλλά ακόμα κι αν το συνειδητοποιούσαμε, θα ‘χαμε ποτέ τη δύναμη να τα αφήσουμε όλα πίσω μας; Σπίτι, αυτοκίνητο, αμάξι, λεφτά, όλα τα κεκτημένα μας. Όλα όσα ονομάζουμε δικά μας, χωρίς να τα ‘χουμε πραγματικά. Ακόμα και την οικογένειά μας, τους δικούς μας ανθρώπους. Να τα αφήσουμε όλα πίσω μας και να πάμε να ζήσουμε πρωτόγνωρα στη φύση, ψάχνοντας την πραγματική ελευθερία μακριά απ’ όλα όσα μας αλυσοδένουν.

Κι όσο κι αν μας φαίνεται εξωπραγματικό κι αδιανόητο, υπάρχουν άνθρωποι που το έκαναν πραγματικότητα. Christopher McCandless, γεννημένος σε εύπορη οικογένεια, πανέξυπνος κι ήδη πετυχημένος ακαδημαϊκά, με ένα λαμπρό μέλλον να τον περιμένει. Ωστόσο, ασφυκτιώντας απ’ τον υλισμό και τον ματεριαλισμό που έβλεπε γύρω του, αποφασίζει να τα αφήσει όλα πίσω του και να αναγεννηθεί ως ένας νέος άνθρωπος. Αφήνει πίσω όλα τα υλικά κεκτημένα του, μαζί με την καριέρα και την οικογένειά του, μετονομάζεται σε Alexander Supertramp κι αποφασίζει να ζήσει στη φύση της Αλάσκας, όπου μετά από 113 μέρες πεθαίνει λόγω πείνας τον Αύγουστο  του 1992. Η ιστορία του βρίσκεται γραμμένη στο βιβλίο του Jon Krakauer με τίτλο “Into the wild”  κι αποτυπωμένη στην ομώνυμη ταινία.

Timothy Treadwell, περιβαλλοντολόγος και παραγωγός ντοκιμαντέρ που έζησε με άγριες αρκούδες στο Katmai National Park στην Αλάσκα για 13 καλοκαίρια στη σειρά, χωρίς καμία προστασία, έως τον θάνατο της συντρόφου του από αρκούδα το 13ο καλοκαίρι. Η ιστορία του είναι αποτυπωμένη σε ντοκιμαντέρ με τίτλο “Grizzly Man”. Henry David Thoreau, Αμερικανός συγγραφέας γνωστός για το βιβλίο του με τίτλο “Walden”, όπου αποτυπώνει την περίοδο της ζωής του που επέλεξε να ζήσει απομονωμένα κι ανεξάρτητα, πίσω απ’ τη λίμνη Walden στη Μασαχουσέτη. Σκοπός του ήταν να απομακρυνθεί απ’ την κοινωνία για λίγο, ώστε να αποκτήσει μια πιο αντικειμενική άποψη γι’ αυτή. Noah John Rondeau, Αμερικανός πολιτικός κι επιχειρηματίας που βρήκε τρόπο να ξεφύγει στη φύση, όπου και δημιούργησε τη δική του πόλη “Cold River City”, με πληθυσμό ακριβώς έναν. Paul Gauguin, ζωγράφος που επέλεξε να μη ζήσει στον ευρωπαϊκό πολιτισμό και να περάσει τη ζωή του στην Ταϊτή και τα νησιά Μαρκέζας.

Ωστόσο, στις συνειδήσεις του κόσμου δεν παύει να αποτελεί ερώτημα το αν τελικά απέκτησαν την ελευθερία που έψαχναν ή αν κατάφεραν να σκλαβωθούν ξανά. Είναι, όντως, ο κατάλληλος τρόπος να αντιμετωπίσεις την κοινωνία αποφεύγοντάς την; Δεν είναι λιποταξία; Κι αν δεν είναι αυτός ο τρόπος, τότε ποιος; Οι άνθρωποι αυτοί έζησαν στα άκρα, ακριβώς γιατί η ίδια η πολιτισμένη κοινωνία τους έφερε σ’ αυτό το σημείο. Οφείλουμε να  τους αναγνωρίσουμε το θάρρος για τη λήψη μιας τέτοιας απόφασης κι αν μη τι άλλο να σπαταλήσουμε λίγο απ’ τον πολύτιμο χρόνο μας να προβληματιστούμε για το πού οδεύουμε και ποια στάση θέλουμε να κρατήσουμε.