Θύματα προκατάληψης όσοι ξυπνάμε μεσημέρι

Το άρθρο που ακολουθεί αποσκοπεί στον εκμηδενισμό ακόμα μίας προκατάληψης που βασανίζει κόσμο και κοσμάκη στις μέρες μας, γνωστή κι ως η μάστιγα όσων ξυπνούν αργά. Κι επειδή όλοι όσοι ανήκουμε στην προαναφερθείσα κατηγορία έχουμε μπουχτίσει απ’ τα ευγενή σχόλια φίλων, συγγενών, γονέων, αδερφών κι άλλων φερέφωνων των κοινωνικών στερεοτύπων, καλό θα ήταν να δώσετε βάση.

Το θέμα είναι ότι κάπως, κάπου, κάποτε εδραιώθηκε η άποψη πως οι ευυπόληπτοι κι ευσυνείδητοι άνθρωποι ξυπνούν νωρίς. Ωστόσο το πρόβλημα είναι καθαρά λειτουργικό. Υπάρχουν οι άνθρωποι που λειτουργούν καλύτερα το πρωί κι οι άνθρωποι που λειτουργούν καλύτερα το βράδυ. Τι να το κάνω το πρωινό ξύπνημα άμα θέλω τρεις φρέντο εσπρέσσο να σηκωθώ απ’ το κρεβάτι κι κανένα δίωρο να φτάσει το αίμα στον εγκέφαλο ώστε να λειτουργήσει κανονικά;

Θεωρώ απολύτως φυσιολογικό να εκμεταλλευτώ τη νύχτα με την ηρεμία μου, όπου το μυαλό μου βρίσκεται σε διαύγεια και το σπίτι μου σε ησυχία. Να διεκπεραιώσω με επιτυχία όσες δραστηριότητες εκκρεμούν και να κοιμηθώ το πρωί όσο λαχταρά η καρδούλα μου. Οργανωμένα, συνειδητοποιημένα κι υπεύθυνα.

Και να ‘μαι, ωστόσο, η ώρα μία το μεσημεράκι να ξυπνώ εν τω μέσω ακατάπαυστων κατηγοριών για ανευθυνότητα κι ανωριμότητα. Και θέτω το εξής ερώτημα: Έκανα κάπου λάθος; Δημιούργησα το βέλτιστο πρόγραμμα βάσει των δεδομένων δυνατοτήτων μου με πλήρη επίγνωση του εαυτού μου. Δεν αντιλέγω, αν είχα την υποχρέωση να ξυπνήσω νωρίς  θα το έκανα. Όμως αφού μου δίνεται η ευκαιρία να μην, δε βλέπω ούτε το λόγο ούτε το κίνητρο για να.

Κι ενώ όλα αυτά που λέω μοιάζουν λογικά ακόμα δυσκολεύεστε να πειστείτε γιατί εξακολουθείτε να είστε τα μέλη της κοινωνίας που ανατραφήκατε να είστε και κουβαλάτε το φορτίο της κοινής γνώμης. Είμαι στα μάτια σας μία ακόμη νεαρή με παρατεταμένη εφηβεία που αποζητά την καλοπέραση του πρωινού ύπνου της. Πρέπει να μου αναγνωρίσετε ωστόσο τη λογική επιχειρηματολογία.

Για περαιτέρω αληθοφάνεια παραθέτω απόσπασμα από Osho (Το παιδί και η ξεχασμένη γλώσσα) :«Η νύχτα είναι όμορφη κι ο ουρανός γεμάτος αστέρια και το παιδί θέλει να καθίσει έξω, είναι όμως ώρα να πάει για ύπνο. Και το παιδί αισθάνεται σύγχυση, δεν καταλαβαίνει. Το πρωί  όταν είναι νυσταγμένο οι πάντες το κυνηγούν: «Σήκω!» Το αναγκάζουν να ξυπνήσει και το υποχρεώνουν να πάει για ύπνο. Μ’ αυτό τον τρόπο  καταστρέφουμε συνεχώς κάθε δυνατότητα του παιδιού να είναι εκστατικό». Κατ΄ αυτόν τον τρόπο και με μαθηματική ακρίβεια, σύμφωνα με τον Osho, μυούμαστε στις προκαταλήψεις και στα «πρέπει» της κοινωνίας χωρίς να τολμούμε να αμφισβητούμε την προέλευσή τους. Γινόμαστε έρμαια των κοινωνικών κανόνων και χάνουμε κάθε δυνατότητα εκστατικής ευτυχίας. Κι είναι αστείο όταν αφορά κάτι τόσο απλό όσο ο ύπνος.

Όσο για σας που δεν πείθεστε ούτε με τον Osho, έχω και χειροπιαστές αποδείξεις. Ονόματα. Ονόματα θεωρητικά σοβαρών προσωπικοτήτων που ωστόσο δε συμβιβάστηκαν με το πρωινό ξύπνημα. Ο πρώην πρωθυπουργός της Αγγλίας, Winston Churchill, η συγγραφέας νουβέλων, Cynthia Ozick, ο Γάλλος μυθιστοριογράφος, Gustave Flaubert, ο συγγραφέας του Lord of the rings,  J.R.R. Tolkien είναι μερικοί.

Έχω επίσης κι ευυπόληπτες έρευνες, όπως εκείνη της Satoshi Kanazawa που θέλει άτομα με υψηλότερο iq να αργούν να κοιμηθούν και να ξυπνήσουν ή μια παρόμοια που διεξάχθηκε μεταξύ φοιτητών σε πανεπιστήμιο στο Σικάγο, που θέλει φοιτητές που αργούν να ξυπνήσουν να  έχουν καλύτερα αποτελέσματα από εκείνους που ξυπνούν νωρίς.

Κι αφού εξάντλησα όλα τα μέσα πειθούς που διαθέτω εναπόκειμαι στις κρίσεις σας. Κρινόμαστε ένοχοι για τη μετάθεση των ωρών του ύπνου μας απ’ το προκαθορισμένο; Εξακολουθούμε να είμαστε ανεύθυνοι κι απερίσκεπτοι στις συνειδήσεις σας; Κι αν η αλλαγή γνώμης είναι δύσκολη στην παρούσα φάση, μπορώ τουλάχιστον να ελπίζω σε κατανόηση; Κι αν δεν μπορώ να έχω ούτε την κατανόηση που ζητώ, φέρτε μου τέλος πάντων μια κούπα καφέ και φροντίστε να είστε ανεχτικοί με τη μουρμούρα μου.