Υπερασπίσου τον εαυτό σου

Ακούς διάφορα και φρίττεις τελευταία. Ληστεία δεξιά, ληστεία αριστερά, φόνος εδώ, βιασμός εκεί κι είσαι με την αίσθηση ότι ζεις κάπου στο Τέξας. Κι έπειτα, πώς να κυκλοφορήσεις μόνος; Περπατάς κι όλο κοιτάς πίσω μη σ’ ακολουθεί κανείς, ακούς βήματα, βλέπεις σκιές, υποψιάζεσαι διάφορα, η φαντασία σου οργιάζει. Έρχεσαι κάπως έτσι αντιμέτωπος με τη συνειδητοποίηση της μικρότητάς σου, της ανθρώπινης αδυναμίας σου, της θνητότητάς σου. Είσαι ο ανθρωπάκος της πόλης, με το γρήγορο βήμα, το κατεβασμένο βλέμμα που κρατά σφιχτά την τσάντα κοντά του και κοιτάζει γύρω του καχύποπτα. Σ΄ ενοχλεί η σκέψη και κάπως πρέπει να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου.

Στα πολλά-πολλά βρίσκεσαι χωρίς να το καλοκαταλάβεις να ψάχνεις τρόπους αυτοάμυνας. Παρά το άπειρο των tutorials που συναντάς στο YouTube αποφασίζεις πως δε σε παίρνει το ρίσκο των πειραματισμών και ψάχνεις τώρα ονόματα σχολών. Παίρνεις μερικές συστάσεις φίλων, χρησιμοποιείς και τη βοήθεια του φωτεινού παντογνώστη aka Google, κλείνεις μερικά ραντεβού γνωριμίας και τελικά διαλέγεις το δάσκαλο που ενστικτωδώς σου εμπνέει περισσότερη εμπιστοσύνη.

Πας σιγά-σιγά, διστακτικά την πρώτη φορά, τα βάζεις με τον εαυτό σου που λειτουργεί σαν εξάχρονο στο προαύλιο του δημοτικού.  Συστήνεται ο δάσκαλος και ξεκινά με λόγια του Dryden ( Άγγλος συγγραφέας), «Η αυτοάμυνα είναι ο αρχαιότερος νόμος της φύσης».

Και κάπως έτσι, μέρα με τη μέρα, από μάθημα σε μάθημα ξετυλίγεται ένας νέος κόσμος δυνατοτήτων μπροστά στα έκπληκτα μάτια σου. Ανακαλύπτεις το σώμα σου απ’ την αρχή. Συνειδητοποιείς ότι τα όριά σου φτάνουν πολύ μακρύτερα απ’  εκεί που μέχρι στιγμής συνήθιζες να τα θέτεις. Αντιλαμβάνεσαι πώς είναι να έχεις πλήρη έλεγχο του σώματός σου, να είσαι σε θέση να υπολογίζεις μέχρι ποιο σημείο φτάνουν οι αντοχές σου.

Βελτιώνονται τα αντανακλαστικά σου. Βλέπεις τον εαυτό σου να δρα ασυναίσθητα κι άμεσα σε τυχαία καθημερινά γεγονότα, ένα απότομο φρενάρισμα, ένα έντεχνο πιάσιμο της κούπας του καφέ προτού θρυμματιστεί στο πάτωμα. Και βρίσκεσαι προ ευχάριστων εκπλήξεων με τις νέες δεξιότητες του εαυτού σου.

Έπειτα, αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι και πιο εκ βαθέων αλλαγές. Περπατάς πλέον με το κεφάλι ψηλά, με μια δόση αυτοπεποίθησης στο βλέμμα. Η αυτοάμυνα δεν είναι μόνο ένα σύνολο από τεχνικές, σύμφωνα με τον Rorrior Gracier, έναν από τους ιδρυτές της Ultimate Fighting Championship. Είναι τρόπος ζωής και ξεκινά απ’ την πεποίθηση ότι ο εαυτός σου αξίζει την υπεράσπιση που του προσφέρεις. Έτσι κι εσύ, μαθαίνεις να αγαπάς τον εαυτό σου, να σε σέβεσαι και να σε προστατεύεις.

Αναπτύσσεις μια σχέση εμπιστοσύνης μαζί σου, που σου επιτρέπει να βασίζεσαι στις δικές σου δυνατότητες. Σταματάς να υποχρεώνεσαι σε φίλους και γνωστούς να σε συνοδεύσουν μέχρι το σπίτι, σταματάς να προσποιείσαι ότι μιλάς στο τηλέφωνο όποτε βλέπεις κάποιον –στα μάτια σου– ύποπτο να πλησιάζει, να κινείσαι μονίμως φοβισμένος. Είσαι αυτόνομος, ανεξάρτητος, ελεύθερος απ’ τα δεσμά σου. Γιατί αυτό είναι το αποτέλεσμα του φόβου, μια σειρά από δεσμεύσεις κι αχρείαστους περιορισμούς.

Εξακολουθείς να συμμερίζεσαι τη μικρότητά σου. Είσαι ακόμα ο ίδιος ανθρωπάκος της πόλης. Μα δεν είσαι αβοήθητος πλέον, δεν είσαι έρμαιο του φόβου σου. Έχεις σταθεί στο ύψος σου. Έχεις σπρώξει τον εαυτό σου ένα σκαλί πιο πάνω από πριν. Κι αυτό φαίνεται. Φαίνεται όχι μόνο στο περπάτημα και στο βλέμμα σου, αλλά και στην καθημερινότητά σου.

Σταματάς να είσαι θύμα των καταστάσεων. Αναλαμβάνεις δράση, παίρνεις ενεργά αποφάσεις. Σταματάς να υπομένεις και να ανέχεσαι την εκμετάλλευση του αφεντικού σου, τα ψέματα του συντρόφου σου, οποιονδήποτε κι οτιδήποτε προσπαθεί να σου επιβληθεί. Σταματάς να είσαι παρατηρητής στην ίδια τη ζωή σου, να ακολουθείς τις υποδείξεις άλλων, να σέρνεσαι απ’ τις καταστάσεις.

Είναι η ζωή σου κι είναι στα χέρια σου, μόνο στα δικά σου.  Και ζεις μ’ αυτό κυριολεκτικά και μεταφορικά. Κι είναι αυτό ένα μικρό θαύμα που συντελέστηκε μέσα κι έξω σου, από εκείνα τα μικρά που βοηθούν και κάνουν τον κόσμο μια στάλα καλύτερο τη φορά.