«Όποιος θέλει ποτέ δε χάνεται» λες, μα παρόλα αυτά είσαι ο πρώτος που χάνεται από προσώπου γης. Κι είναι αλήθεια, κάποιες φορές λέμε αυτή τη φράση απλά και μόνο για να την πούμε, δίχως να την εννοούμε πραγματικά. Συνήθως, τη χρησιμοποιούμε τόσο μηχανικά προκειμένου να αποφύγουμε μια κατάσταση, έναν άνθρωπο ή οποιασδήποτε μορφής σχέση. Οι λόγοι που μπορούν να δικαιολογήσουν μια τέτοια ενέργεια σαφώς και ποικίλουν, αλλά εν μέρη αν τους συγκεντρώσουμε, σίγουρα θα αντιληφθούμε πως δημιουργούν μια ασπίδα προστασίας για το καλό μας κι ίσως να μην είναι τόσο κακή η χρήση της. Αλήθεια, γιατί μπορεί τελικά να μας ωφελούν όλοι αυτοί οι λόγοι και με βάση ποια κριτήρια οριοθετούμαστε τις συμπεριφορές που δεχόμαστε;
1. Φυγή ή αποφυγή
Όταν θέλουμε να αποφύγουμε κάτι, τότε αποκτάμε τάσεις φυγής και στην προεία τις κάνουμε πραγματικότητα. Επιλέγουμε με αυτόν το τρόπο την απομάκρυνση, δίχως να δώσουμε αναφορά και να μιλήσουμε για «γιατί» και «πώς», με αποτέλεσμα απλά να εξαφανιζόμαστε τόσο αθόρυβα που κάνεις δε μας ακούει. Έτσι, μπορούμε να βγάλουμε κάποιον από τη ζωή μας, δίνοντάς του να το καταλάβει από τη στάση μας απέναντί του, με την πάροδο του χρόνου. Μια τέτοια ενέργεια λοιπόν, μας δίνει την ελευθερία να αφαιρούμε από την καθημερινότητά μας άτομα τα οποία δε μας ικανοποιούν, δε μας γεμίζουν και το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να μας γίνονται βάρος και μια έντονη θηλιά στο λαιμό -το οποίο είναι κάτι που προφανώς δε θέλουμε.
2. Συνειδητή επιλογή
Υπάρχουν φορές που έχουμε την τόλμη να ξεστομίσουμε αυτό που σκεφτόμαστε ή νιώθουμε, εκφράζοντας συναίσθημα, συμπάθεια ακόμη και απέχθεια. Υπάρχουν και κάποιες άλλες φορές όμως που δε βρίσκουμε το θάρρος να το κάνουμε. Επομένως, έχοντας πάρει πλέον την τελική μας απόφαση, επιλέγουμε συνειδητά μια κάποια προσποίηση δίνοντας στον άλλον να καταλάβει πως όλα δείχνουν καλά. Μέσα μας ξέρουμε πως τίποτα πλέον δε μας αγγίζει όμως, οπότε από πλευράς μας και αφού το έχουμε αποφασίσει, πιστεύουμε πως δε χρειάζεται να το ξεστομίσουμε με παραπάνω λόγια. Είναι και αυτός ένας τρόπος άμυνας, στην περίπτωση που δεν μπορούμε ή δε θέλουμε να εκφραστούμε με συνοπτικές διαδικασίες.
3. Απλά συνέβη
Καμιά φορά, απλά συμβαίνει. Δεν το έχεις προγραμματίσει, δεν έχεις σκοπό να χαθείς μια και καλή με έναν άνθρωπο, αλλά παρ’ όλα αυτά γίνεται. Και αν δε σε ψάξει ούτε εκείνος, στο τέλος συνειδητοποιείς πως είναι αμοιβαίο το «δε μου καίγεται καρφί». Οπότε είτε κρατήσεις επαφή, είτε όχι το συναίσθημα παραμείνει ακλόνητο. Γιατί κάποια πράγματα έρχονται και κουμπώνουν ή ξεκουμπώνουν από μόνα τους. Και αυτό μας δίνει το κίνητρο να λέμε στον εαυτό μας και να πιστεύουμε πως όλα για κάποιο λόγο γίνονται. Καταλαβαίνουμε πως η χημεία μεταξύ των ατόμων έρχεται από μόνη της ή δεν έρχεται ποτέ. Κι είναι ένας τρόπος άμυνας και το «δε μου καίγεται καρφί», που απλά συμβαίνει.
4. Για όποτε και όσο θελήσουμε
Συμβαίνει αρκετά συχνά, να διαλέγουμε εμείς το πότε θέλουμε να είμαστε ή να δείχνουμε διαθέσιμοι κι εξίσου πότε όχι. Μπορεί όντως να μη θέλουμε να χαθούμε με κάποιον και να το προσπαθήσουμε ώστε να μη συμβεί. Μπορεί από την άλλη πλευρά όμως να υπάρξει και κάποιο είτε μικρό, είτε μεγάλο χρονικό διάστημα, που να θέλουμε να κρατήσουμε μια κάποια απόσταση. Ανάλογα σε τι φάση βρισκόμαστε, αποφασίζουμε και το αν θέλουμε ή όχι να τα λέμε συχνά ή αραιά και που με αυτό το άτομο. Επομένως, ισχύει το τόσο-όσο. Για όποτε και όσο το θελήσουμε -κι αν.
Άλλωστε οι ανθρώπινες σχέσεις δεν ήταν ποτέ εύκολες με όλους. Κι αυτό, γιατί εμείς τις έχουμε δημιουργήσει με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να μην εκφράζουμε συμπάθεια ή απέχθεια. Κατά βάθος όμως, γνωρίζουμε ήδη πόσους θέλουμε να έχουμε στη ζωή μας από επιλογή και πόσους πάλι από ανάγκη, λόγω ότι δεν μπορούμε να αποφύγουμε ορισμένες σχέσεις και καταστάσεις.
Η δική μας ασπίδα προστασίας λοιπόν, ξεκινάει και τελειώνει στο «Τα λέμε δε χανόμαστε». Κι όποιος θέλει, ας καταλάβει. Η αλήθεια είναι πάντως πως σίγουρα θα καταλάβει, αν θέλεις να αποκοπείς ή όχι, γιατί τουλάχιστον σε αυτό λειτουργούμε όλοι ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Γιατί καμιά φορά, ένα «τα λέμε», θα πει «χανόμαστε» και το ξέρεις πριν καν το ξεστομίσεις.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου