Κάποιες φορές, νιώθουμε έντονα μια έλξη προς κάτι το διαφορετικό, κάτι που είναι λιγάκι έξω από τα νερά μας, αλλά και από τα standard που έχουμε θέσει για τον εαυτό μας. Συμβαίνει χωρίς να το αντιληφθούμε και ξαφνικά φτάνουμε να νιώθουμε μέσα μας τη φράση «αλλού ταιριάζω, μα αλλού θέλω να πάω».
Μα αυτό δεν μπορείς να το εξηγήσεις με λόγια, ούτε και να το αναλύσεις πίνοντας ένα Σαββατόβραδο με την ελπίδα να βάλεις σε μια τάξη τις σκέψεις και τα θέλω σου. Γιατί αυτά δε συμβαίνουν κατά παραγγελία, αλλά τη σωστή στιγμή. Γιατί δεν υπάρχει λάθος και σωστό στον έρωτα. Κάτι θα σε προσελκύσει περισσότερο, κάτι άλλο θα βρεθεί που θα καλύψει το κενό σου και κάτι άλλο πάλι θα έρθει και θα κουμπώσει από μόνο του, δίχως να σου αφήσει περιθώρια σκέψης. Και όλα αυτά έρχονται και δένουν, όταν πραγματικά τα χρειάζεσαι.
Στη ζωή όλα είναι επιλογές, οι οποίες βέβαια και μας καθορίζουν. Υπάρχουν στιγμές λοιπόν, που βιώνουμε ένα μπέρδεμα όσον αφορά στις ανάγκες μας. Κι αυτό το μπέρδεμα, συχνά οφείλεται στη φάση που βρισκόμαστε τη δεδομένη χρονική στιγμή. Αναζητάμε πάντα αυτό που μας λείπει και γι’αυτό τον λόγο δημιουργούμε δεσμούς, που ενώ μπορεί να μην ταιριάζουν απόλυτα με την ιδιοσυγκρασία μας, τελικά μάς γαληνεύουν και μας υπενθυμίζουν παράλληλα πως είναι το μοναδικό μέρος που θα μπορούσαμε να είμαστε.
Kι όταν, από την άλλη, φτάσεις στο σημείο που θα αισθανθείς ότι δεν ανήκεις εκεί που βρίσκεσαι, κι ας έχεις φτιάξει μια μακροχρόνια υγιής σχέση, όταν αντιληφθείς σε βάθος μέσα σου πως ενώ ταιριάζετε και τα θέλω σας συγκλίνουν κατά πολύ, δεν υπάρχει η διάθεση ώστε να βρεθεί ένα κοινό μονοπάτι στο διάβα σας, τότε βρίσκεις την εσωτερική σου επιθυμία -και κατά προέκταση ευτυχία. Και η αλήθεια είναι πως χρειάζεται πού και πού να γίνει κάτι το τόσο τρανταχτό, για να μας βγάλει λίγο από τον λήθαργο στον οποίο ζούμε για καιρό.
Και κάπως έτσι, αυτό που εμείς δεν μπορούμε να καθορίσουμε και να ορίσουμε με λόγια, τελικά καθορίζει εκείνο τις επιλογές μας με τον δικό του τρόπο. Γιατί είμαστε αυτό που επιλέγουμε, πέρα από το τι πιστεύουμε ή τι νομίζουμε ότι μας ταιριάζει. Οι ανθρώπινες σχέσεις χρειάζονται συνεχής ανακάλυψη και με την πάροδο του χρόνου τα θέλω και οι προτεραιότητές μας αρχίζουν να αλλάζουν κατά πολύ, με αποτέλεσμα να μην κουμπώνουμε σε αγκαλιές που κάποτε μας κρατούσαν σφιχτά. Ψάχνουμε περισσότερο τη γαλήνη, κι όταν βρεθεί ο άνθρωπος που θα μας την προσφέρει απλόχερα και θα μας προκαλέσει συναισθήματα που δεν έχουμε ίσως ξανά νιώσει, τότε θα αφεθούμε στην απόλυτη ευτυχία που βρέθηκε στο διάβα μας τη στιγμή που έπρεπε.
Κι έτσι μαθαίνεις να αποδέχεσαι πως τίποτα δεν είναι δεδομένο. Μαθαίνεις πως η ζωή προχωράει, αλλάζει και το ίδιο ακριβώς κάνεις κι εσύ. Επιβεβαιώνεις στον εαυτό σου πως «είμαστε οι επιλογές μας» και τίποτα δεν το αλλάζει αυτό. Αναθεωρείς και πιστεύεις πλέον πως πράγματι, είναι το καλύτερο σημείο που θα μπορούσες να είσαι. Και αφού πλημμυρίζεις εσύ από ολοκλήρωση, ποιος να τολμήσει να σου πει «μήπως δε σου ταιριάζει αυτό το μέρος, αυτό το πάθος, αυτή η αγάπη;». Και να βρεθεί δηλαδή, ούτε που θα σε αγγίξουν τα λόγια του. Γιατί μέσα σου ξέρεις τι θέλεις και ποιο είναι το λιμάνι σου. Τόσο, για όσο το θελήσεις με όλες τις φουρτούνες, τις τρικυμίες και τις παρεμβολές του.
Κι έτσι όλα βαίνουν όπως τα είχες ονειρευτεί ένα βράδυ του Αυγούστου κάτω από τα αστέρια, μα ποτέ δεν περίμενες πως θα συμβεί. Και εσύ απλά το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να παραδοθείς.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Γεωργία Μαρίνου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
