Ο φόβος είναι μέρος της ζωής. Δυστυχώς, από σύμμαχος που μπορεί να μας δώσει ώθηση να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας πολλές φορές φτάσει σημείο να λειτουργεί ανασταλτικά και μας κρατάει ένας βήμα πίσω. Αυτό συμβαίνει όταν φοβόμαστε να εκφραστούμε ανοιχτά, όταν μας πιάνουν οι ανασφάλειές μας μήπως ο άνθρωπος που έχουμε απέναντί μας δεν έχει παρόμοια συναισθήματα και έρθει σε δύσκολη θέση ή πληγωθεί ή όταν αποφεύγουμε πάση θυσία να έρθουμε εμείς σε αμήχανη θέση. Φοβόμαστε να ρισκάρουμε για να μην αποτύχουμε, να εκδηλώσουμε την ανησυχία μας, να μοιραστούμε το πρόβλημά μας, να κλάψουμε με αναφιλητά περπατώντας στον δρόμο για να μη ρεζιλευτούμε στους γύρω μας. Φοβόμαστε να εκδηλώσουμε τα συναισθήματά μας για να μη φανούμε αδύναμοι.
Επιλέγουμε συνειδητά να κρυβόμαστε πίσω από μια μάσκα για να μην εκτεθούμε. Μας αγχώνουν οι άγνωστες ως τώρα συνέπειες που θα προκύψουν αν μοιραστούμε πώς νιώθουμε. Σκεφτήκαμε άραγε πόσο πιο εύκολα θα ήταν τα πράγματα αν φέρναμε τα συναισθήματά μας στην επιφάνεια; Θα μου πεις, στα λόγια είναι όλα εύκολα, στην πράξη όμως τι πρέπει να κάνουμε για να το πετύχουμε;
Το πρώτο σημαντικό βήμα για να καταπολεμήσουμε έναν φόβο -όποιος κι αν είναι αυτός- είναι να αντιληφθούμε τις επιπτώσεις του στην ψυχολογία μας. Να συνειδητοποιήσουμε πώς μας κάνουν να νιώθουμε αυτά που επιλέγουμε να κρατάμε μέσα μας, πόσο μας βαραίνουν και πως κρατάνε πίσω σε άλλος τομείς της ζωής μας. Αρκεί να δούμε πόσο χρόνο αφιερώνουμε σε σκέψεις και υπεραναλύσεις που τα αφορούν. Καλό θα ήταν να κάνουμε στην άκρη την ντροπή -εξάλλου τίποτα δεν είναι ντροπή όταν το νιώθεις και βρίσκεις τη δύναμη να το μοιραστείς- και να πάψουμε να συσσωρεύουμε ανείπωτα, γιατί κάποια στιγμή θα γίνει το μεγάλο μπαμ και θα ‘ναι δύσκολο να το διαχειριστούμε.
Εξάλλου, πρέπει να θυμόμαστε πως δεν μπορούν οι άλλοι να μπουν μες το μυαλό μας για να διαβάσουν τη σκέψη μας, να καταλάβουν τι μας ενόχλησε και πότε μας έφεραν σε δύσκολη θέση. Επομένως, όταν θέλουμε κάτι, το ζητάμε και όταν μας πειράζει κάτι, μιλάμε ανοιχτά γι’ αυτό. Είναι προτιμότερο να βρίσκουμε λύσεις σε ό,τι μας προβληματίζει μέσω του διαλόγου παρά να προσπαθεί καθένας να λύσει τα θέματά του μόνος του.
Επιπλέον, αν και το «τι θα πουν και τι θα σκεφτούν οι άλλοι» δεν είναι λίγες οι φορές που λειτουργεί ανασταλτικά στην απόφασή μας να μιλήσουμε ξεκάθαρα, τη στιγμή που θέλουμε να εκφράσουμε τη δυσαρέσκειά μας, τη θλίψη μας ή οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα, οφείλουμε να το κάνουμε στην άκρη. Ακόμα κι αν αυτό που θα πεις δημιουργήσει για μια μέρα ένταση με τον συνάδελφο ή παρεξήγηση με το φιλαράκι είναι καλύτερο να είσαι ειλικρινής και να το έχεις βγάλει από μέσα σου απ’ το να μη μιλήσεις για να μη δημιουργήσεις θέμα και να συνεχίσει να σε τρώει.
Φυσικά, το να μιλήσεις για συναισθήματα δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου. Θέλει δύναμη ψυχής να φωνάξεις «σ ’αγαπώ», «μου λείπεις», «σε σκέφτομαι», «σε θέλω», «συγγνώμη», «σε χρειάζομαι», παραλείποντας τις συνέπειες, θετικές κι αρνητικές. Ο φόβος είναι εκεί και δυστυχώς μπόλικοι από δαύτους ταλαιπωρούν τον καθένα μας. Το μυστικό είναι να τον αντικρύζουμε κατάματα και όταν πρόκειται για συναισθήματα να μη διστάζουμε να μιλάμε. Να αντέχουμε να τσαλακωνόμαστε, να γελάμε δυνατά ή να κλαίμε. Να διεκδικούμε αυτό που θέλουμε χωρίς να το αφήνουμε στην τύχη του, γιατί από μόνο του δύσκολα θα ‘ρθει να μας βρει.
Θέλουμε και τη δική σου ιστορία!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Γεωργία Μαρίνου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
