Φαντάσου πως κρατάς στο χέρι σου ένα νόμισμα. Στη μια του πλευρά βρίσκεται μια υγιής σχέση που χαρακτηρίζεται από αμοιβαιότητα, ενδιαφέρον, σεβασμό, θαυμασμό και πολλά άλλα μοναδικά συναισθήματα που διατηρούν ζωντανό το πάθος της πρώτης φοράς. Στην άλλη πλευρά βρίσκεται μια σχέση που τα παραπάνω είναι μονόπλευρα. Ένας νιώθει, ένας δίνει, ένας ενδιαφέρεται μέχρι εξαντλήσεως των αντοχών και των συναισθημάτων. Βιώνει τον έρωτα την ίδια στιγμή που νιώθει σαν να μην υπάρχει.
Αλήθεια όμως, γιατί συμβαίνει αυτό; Πού μπορεί να οφείλεται η τόσο έντονη αδιαφορία στη σχέση; Άραγε, τι λάθος έχουμε κάνει; Το μόνο λάθος που κάνουμε είναι ότι το δεχόμαστε και μαθαίνουμε να ζούμε με αυτό, δίχως να ζητήσουμε εξηγήσεις. Κανένας δεν αξίζει μια αδιάφορη συμπεριφορά. Αν δεν ενδιαφέρεσαι για τον άνθρωπό σου, καλύτερα να τον αφήσεις να φύγει, αντί να τον κρατάς συναισθηματικά δέσμιο. Όταν αντιμετωπίζουμε συμπεριφορές που δείχνουν πως ο άλλος δε μας νοιάζεται, πρέπει να σκεφτούμε με προσοχή από πού ξεκινάει το πρόβλημα. Να δούμε τι παίρνουμε και τι δίνουμε. Αν αυτό που παίρνουμε δεν ανταποκρίνεται ούτε στο ελάχιστο σε όσα δίνουμε, αν δε νιώθουμε μια κάποια ευτυχία να πλανάται γύρω σας, σίγουρα κάπου υπάρχει πρόβλημα.
Οι άνθρωποι πολλές φορές κακομεταχειρίζονται τα συναισθήματά μας. Νομίζουν ότι μπορούν να μας χειραγωγήσουν, με αποτέλεσμα να συμπεριφέρονται με αδιαφορία. Το προφίλ ατόμου που κρατά αυτή τη στάση πιθανότατα δεν τα έχει βρει ποτέ με τον εαυτό του και βγάζει την ανασφάλεια που τον διακατέχει στη σχέση στην οποία βρίσκεται. Είναι κάτι σαν τα σκωτσέζικο ντους. Πότε είναι όλα καλά, πότε έχει τη δύναμη να σε κάνει ν’ αμφιβάλεις ακόμα κι εσύ ο ίδιος για την ύπαρξή σου.
Σε ενοχλεί πολύ η συγκεκριμένη συμπεριφορά του άλλου απέναντί σου, γιατί σου δημιουργεί ανασφάλειες τις οποίες δεν είχες. Αρχίζεις αυτομάτως να αμφιβάλλεις για τις ικανότητές σου και την αξία σου. Αισθάνεσαι σαν να μιλάς, χωρίς να ακούγεσαι. Νιώθεις πως δεν υπάρχει τρόπος να αλλάξεις την κατάσταση. Όλα μοιάζουν άσκοπα στην προσπάθεια να κρατήσεις μια σχέση που δεν αξίζει να κρατηθεί. Βέβαια, δυσκολευόμαστε αρκετά να αντιληφθούμε γιατί μπορεί να συμβαίνουν όλα αυτά, την ίδια στιγμή που μένουμε εκεί παλεύοντας να σώσουμε κάτι που έχει χαθεί.
Έχουμε την τάση για οτιδήποτε κι αν συμβαίνει να τα βάζουμε με τον εαυτό μας. Πόσα λάθη και ευθύνες άλλων μας έχουμε επιρρίψει κατά καιρούς; Δε μας αξίζουν συμπεριφορές που φωνάζουν αδιαφορία. Μπορεί ο άλλος να μας αγνοεί είτε επειδή επειδή είναι κάποιο κόλπο του και θέλει να λειτουργήσει χειριστικά, είτε από ανωριμότητα, είτε επειδή πραγματικά δε νοιάζεται, είτε επειδή δεν ξέρει άλλον τρόπο να φερθεί τέλος πάντων -το αποτέλεσμα δεν αλλάζει.
Το μόνο που έχει σημασία σε αυτή τη φάση είναι η φυγή. Να ξέρουμε τουλάχιστον πότε θα έπρεπε να φύγουμε. Η σωστή στιγμή να φύγεις είναι όταν αγνοούν την ύπαρξή σου. Κι αν δεν έχουν τη δύναμη να στο πουν με λόγια, να ακούς τη διαίσθησή σου. Να μάθουν τα μάτια σου να βλέπουν και τα αφτιά σου να ακούν ακόμα και στη σιωπή. Αν νιώσεις έστω και μια στιγμή πως δεν αξίζεις μια συμπεριφορά, να φύγεις. Μην αναλώνεσαι να προσπαθείς να κρατήσεις κάτι που δεν υπάρχει.
Έχουμε την τάση να επιζητούμε την αποδοχή, να μην αντέχουμε την απόρριψη, να λαμβάνουμε την ευθύνη για το παραμικρό, αλλά αυτό κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει. Οφείλουμε να επιβεβαιώσουμε πως είμαστε ανεξάρτητοι και δεν έχουμε ανάγκη την προσοχή κανενός. Ή που θα συναντηθείτε κάπου στη μέση ή που χωρίσουν οι δρόμοι σας και θα πέσουν τίτλοι τέλους.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Γεωργία Μαρίνου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
