Εγκλωβισμός, σημαίνει φόβος. Κι έχοντας μάθει να ζούμε ως ελεύθερα όντα επάνω στη γη, δυσκολευόμαστε αρκετά σαν νιώσουμε πως είμαστε κάπου απ’ όπου δεν μπορούμε να φύγουμε όποτε εμείς το θελήσουμε. Φαντάζει στο μυαλό μας σαν να είμαστε μέσα σε μια γυάλα στην προσπάθειά μας να κολυμπάμε για να βγούμε στην επιφάνεια και να σωθούμε, δίχως να τα καταφέρνουμε λόγω του ότι οι συνθήκες δε μας το επιτρέπουν. Αποτέλεσμα να μένουμε στάσιμοι, θέλοντας και μη, σε μια μόνιμη κατάσταση, βαθιά ριζωμένοι και προφανώς δίχως κανένα χέρι βοηθείας. Άραγε, είμαστε πράγματι εγκλωβισμένοι ή μήπως δημιουργούμε μια ψευδαίσθηση μέσα από τη γυάλα μας; Άραγε θα βρούμε τον τρόπο να σωθούμε ή θ’ αφεθούμε φτάνοντας στον βυθό;

Κάνοντας τις επιλογές μας, από το μέρος που θέλουμε να ζήσουμε μέχρι και τον άνθρωπο που διαλέγουμε να έχουμε με οποιονδήποτε τρόπο στη ζωή μας, χτίζουμε μια αλληλένδετη αλυσίδα με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να πληροί τις προϋποθέσεις που ορίζουμε εξ αρχής. Θέτουμε γερές βάσεις με βασικό πυλώνα πρωτίστως τον δικό μας κώδικα ασφαλείας. Ο φόβος ενός μικρού ή μεγάλου εγκλωβισμού μπορεί να γίνει λόγος ν’ αποκλείσουμε αρκετές επιλογές. Μπορεί και να χάσουμε συνειδητά μια δουλειά, μια σχέση κι οτιδήποτε άλλο μπορεί ενδεχομένως να περιορίσει, λόγω της ασφάλειας που δε νιώθουμε μέσα από αυτή την κατάσταση.

Πολλές φορές λοιπόν, ακόμη και στην ιδέα να μένουμε σ’ ένα μέρος άνευ στεριάς, όπου θα είμαστε εν μέρει περιορισμένοι μην μπορώντας να φύγουμε όποτε το αποφασίσουμε, είναι λόγος πανικού. Δημιουργούμε έτσι μια μορφή ανασφάλειας, προκαλώντας ταραχή στον εαυτό μας μόνο και μόνο στη σκέψη αυτής της ιδέας εγκλεισμού. Στις προσωπικές μας σχέσεις, το να σταθούμε στο πλευρό ενός ατόμου, το οποίο κουβαλάει στις πλάτες του ένα ζόρι οικογενειακό, ένα μόνιμο πρόβλημα που θα πρέπει να σταθούμε στήριγμα ίσως και για μια ζωή, είναι λόγος να προκαλέσουμε καβγά, χωρισμό ή ακόμη κι αιτία να μην μπούμε στη σχέση ευθύς εξαρχής. Γιατί δε θέλουμε να φορτωθούμε στις δικές μας πλάτες ένα πρόβλημα για το οποίο δεν μπορούμε να έχουμε το δικαίωμα της επιλογής διαχείρισής του. Κι αυτός ο φόβος, ξεπερνά τα πραγματικά προβλήματα και μεταπηδά και σε εικασίες και φανταστικά σενάρια που κάνουμε για μια κατάσταση που θα μπορούσε κάποια στιγμή να μας αποτρέψει από το να μπορούμε να επιλέξουμε. Χωρίς να σημαίνει ότι έχουμε δίκιο.

Πόσο ασφαλής αισθάνεσαι στη σχέση σου;

Κάνε τώρα το τεστ!

Σχεδόν τα πάντα εξαρτώνται από τα βιώματα που έχουμε. Κι έτσι, χτίζουμε τα θέλω, τους φόβους, το αίσθημα του να νιώθουμε ή να βρεθούμε κάπου εγκλωβισμένοι. Δημιουργούμε μια ασπίδα προστασίας χωρίς να το καταλάβουμε από τις ενέργειες που κάνουμε, από τους φραγμούς που βάζουμε κι όλα αυτά τα «μέχρι εδώ είσαι» που λέμε στον εαυτό μας και τον πείθουμε χωρίς ν’ αφήσουμε περιθώριο για δεύτερες σκέψεις. Βάζουμε όρια, φραγμούς, αποκλείοντας οτιδήποτε τολμήσει να εισβάλει στη ζωή μας, με μια λίστα από περιορισμούς.

Ζούμε με τη σκέψη «αν μπορώ να το αποφύγω, τότε γιατί να το επιλέξω;». Εν τέλει, προσπαθούμε να κρατήσουμε ακέραια τη ζωή μας για να μην την πονέσουμε κι άλλο. Ίσως να φαινόμαστε να επιλέγουμε πάντα την εύκολη λύση, μα χτίζουμε τις άμυνές μας. Και στην προκειμένη, το τι θα πουν για εμάς ούτε που μας αγγίζει. Το μόνο που μας νοιάζει είναι να γνωρίζουμε πού τελειώνει η γυάλα. Χωρίς (με) περιορισμούς.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!