Ποιος είπε ότι ο χωρισμός είναι εύκολο πράγμα; Όσο κι αν θέλεις να διατηρήσεις τα πράγματα ως έχουν, έρχεται η στιγμή που οφείλεις να τα αφήσεις να φύγουν, να τελειώσουν, να αποδεχτείς πως πρέπει να κλείσει ένας κύκλος για να ανοίξει ένας άλλος, ευελπιστώντας πάντα σε κάτι καλύτερο. Άλλωστε, όλα έχουν μια ροή και η αλήθεια είναι πως για να φτάσεις κοντά σε αυτό που πραγματικά θέλεις, κάποιες φορές είναι αναγκαίος ο αποχωρισμός, όσο κι αν πονάει, όσες πληγές κι αν ανοίγει. Υπάρχουν φορές που μια κατάσταση φτάνει σε τέλμα και αυτό μας βοηθάει να συνειδητοποιήσουμε τις επιθυμίες μας και τις προτεραιότητές μας.
Ένας αποχωρισμός, οποιασδήποτε φύσεως, μπορεί να μας λυτρώσει κι ας φαντάζει αδιέξοδος εκ πρώτης όψης. Κι αυτό γιατί με την απομάκρυνση καμιά φορά μάς δίνεται η ευκαιρία να δούμε λίγο πιο ρεαλιστικά πρόσωπα και καταστάσεις και να φτάσουμε σύντομα σε απόσταση αναπνοής από τους στόχους που έχουμε θέσει. Ο αποχωρισμός σού δίνει τη δυνατότητα να κάνεις την αυτοκριτική σου, να αξιολογήσεις όσα έχεις επιλέξει για σένα, να δεις τι θες να βρίσκεται πλάι σου και τι μακριά σου.
Μετά από ένα αντίο οφείλεις να δώσεις χώρο και χρόνο σε εσένα, αλλά και σε οτιδήποτε ακολουθεί. Δίνεις χώρο, ώστε να αντιληφθείς πώς μπορείς να μετατρέψεις τον αποχωρισμό σε μια μορφή απελευθέρωσης, σε κάτι που θα σε βοηθήσει να προχωρήσεις ένα βήμα παραπέρα κι όχι να μείνεις στάσιμος. Επομένως, όσο δύσκολο κι αν είναι για τον νου να το αποδεχτεί, λόγω του ότι έχουμε επενδύσει κόπο και συναίσθημα, όσο κι αν μπορεί να πονάει, είναι πια καιρός να προσπαθήσουμε να το αφήσουμε πίσω μας, επενδύοντας περισσότερο στον εαυτό μας. Ακόμα, είναι σημαντικό μετά από μία αλλαγή στη ζωή σου να προχωρήσεις και σε επόμενες, όπως να απομακρυνθείς από σχέσεις, επαγγελματικές ή προσωπικές, χειριστικές ή μονόπλευρες, που σε κάνουν να χάνεις κομμάτια του εαυτού σου και κατά συνέπεια τον αρχικό προσανατολισμό σου. Βγάζοντας τες από την καθημερινότητά σου, δίνεις την ευκαιρία σε υγιείς σχέσεις να αναπτυχθούν.
Μετά από έναν αποχωρισμό φτάνει κάποια στιγμή που καλείσαι να βρεις δύναμη ψυχής, εκείνη που σίγουρα κρύβεις μέσα σου και μπορεί να μην το ξέρεις ούτε εσύ ο ίδιος. Αυτό θα σε βοηθήσει να απελευθερωθείς. Οφείλεις να πατήσεις στα πόδια σου, να κοιτάξεις δίπλα σου και να δεις όλα τα όμορφα που υπάρχουν στη ζωή. Οφείλεις να αφεθείς περιμένοντας το κάτι καλύτερο που αργά ή γρήγορα θα ‘ρθει.
Και στο τέλος τι μένει; Το ταξίδι ή ο προορισμός, το σημείο που θα φτάσεις ή πώς πήγες ως εκεί; Η απάντηση διαφέρει για τον καθέναν, αλλά όποια κι αν είναι, στο τέλος οι πληγές κλείνουν, με ράμματα ή χωρίς, με μεγαλύτερες ή μικρότερες ουλές. Ίσως κάποια τραύματα να ξανανοίξουν κάποια στιγμή και να χρειαστούν και πάλι μπάλωμα, αλλά κάποτε κοιτάς πίσω και συνειδητοποιείς πως ο αποχωρισμός που τόσο πολύ σε πόνεσε, ίσως τελικά να σου ‘κανε και καλό. Μπορεί και να ‘πρεπε να συμβεί για να γίνει ο λυγμός σου, η δύναμη να πας παρακάτω.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Γεωργία Μαρίνου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
