Η ζωή είναι μικρή αλλά και όμορφη. Άλλοτε νιώθουμε χαρά, αισιοδοξία, ευτυχία και άλλοτε πόνο, φόβο και θλίψη. Η κάθε μας μέρα είναι ξεχωριστή και το μόνο που μένει ίδιο είναι αυτή η ρουτίνα κι οι καθημερινές συνήθειες -ευτυχώς, γιατί αν δεν υπήρχε και κάτι σταθερό θα χανόμασταν. Είναι μεγάλο πλεονέκτημα να ξέρεις ότι το πρωί που θα σηκωθείς θα πρέπει να ετοιμαστείς για να πας στη δουλειά, στο γυμναστήριο, στο σεμινάριο που εδώ και λίγο καιρό έχεις ξεκινήσει.
Και πραγματικά είμαστε ευγνώμον για όλα αυτά τα μικροπράγματα που συμβαίνουν και τρέχουμε να τα προλάβουμε. Υπάρχουν όμως και εκείνες οι κακές στιγμές που μας περιβάλλουν, οι οποίες μας αποσυντονίζουν και μας επηρεάζουν, κάνοντάς μας λιγάκι μίζερους για τη ζωή μας. Είναι εκείνες οι μέρες που νιώθουμε ότι μας αγαπάμε λιγότερο, μας φταίνε όλα και φυσικά αναρωτιόμαστε τι μπορεί να κάναμε λάθος και μας βρήκε αυτό το κακό.
Κάποιες φορές επιλέγουμε τα προβλήματά μας να τα μοιραζόμαστε, κάποιες άλλες πάλι επιλέγουμε να τα περνάμε μόνοι μας χωρίς τη βοήθεια, τη στήριξη ή τη συμβουλή κανενός -ιδίως αν είμαστε εσωστρεφείς. Υπάρχει όμως κι η περίπτωση που θέλουμε να το μοιραστούμε με κάποιον για να ξαλαφρώσουμε και να φύγει ένα βάρος από πάνω μας, αλλά δεν το κάνουμε γιατί σκεφτόμαστε πως η κριτική θα μας επιφέρει ακόμη ένα πρόβλημα.
Υπάρχουν μάλιστα κάποιες φράσεις, οι οποίες μπορεί να μοιάζουν ακίνδυνες όταν τις ακούμε -αφού έχουμε ζητήσει βοήθεια-, οι οποίες κατά βάθος είναι επιζήμιες για την ψυχική μας υγεία. Έτσι, αντί για παρηγοριά και στήριξη, πολλές φορές όταν ανοιγόμαστε, νιώθουμε ότι τα συναισθήματά μας αγνοούνται ή υποτιμούνται. Με αποτέλεσμα να αισθανθούμε μεγαλύτερο φόβο και πόνο από αυτόν που ήδη έχουμε.
1. «Έχεις μπλέξει»
Δεν υπάρχει κανένα σημάδι παρηγοριάς μέσα σ’ αυτή τη φράση. Δε σου δίνεται κανένα ελπιδοφόρο φως -έστω και λίγο-, κάπου εκεί στο βάθος. Το μόνο που σου επιφέρει είναι ακόμα περισσότερο άγχος κι απόγνωση, όχι τρόπο λύσης στο πρόβλημά σου. Τονίζει τη δυσάρεστη κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι αυτή τη στιγμή αδιαφορώντας για τα συναισθήματά σου.
Εναλλακτικά, θα ήταν καλύτερο να ακούσεις: «Θα σε βοηθήσω να το ξεπεράσεις».
2. «Δε σε φοβάμαι εσένα, αντέχεις»
Όλοι αντέχουμε, το πόσο ακόμα δεν ξέρουμε. Κι αν δεν αντέξουμε όμως; Μπορεί στην αρχή να ακουστεί αισιόδοξο κι αντλώντας δύναμη από αυτό να νιώσουμε σαν να το ξεπεράσαμε κιόλας, αλλά επί της ουσίας όταν η ψυχολογική μας κατάσταση είναι πεσμένη το μόνο πράγμα που μας θυμίζει αυτή η φράση είναι το πόσο μόνοι κι αβοήθητοι είμαστε.
Εναλλακτικά, θα ήταν καλύτερο για εσένα να άκουγες: «Πες μου πώς μπορώ να σε βοηθήσω.»
3. «Εμένα μου λες; Μα το ξέρω, το έχω περάσει.»
Στην παρούσα φάση η αλήθεια είναι πως δε σε νοιάζει ιδιαίτερα τι έχει περάσει ο άλλος και πώς. Γιατί μοιράζεσαι το δικό σου πρόβλημα, τον πόνο και την απόγνωση. Κι ο καθένας αντιλαμβάνεται και διαχειρίζεται με εντελώς διαφορετικό τρόπο τα προβλήματά του. Όταν θρηνείς για κάτι, ο άλλος έχει την ψευδαίσθηση ότι ξέρει πώς αισθάνεσαι, στην πραγματικότητα όμως δεν έχει ιδέα.
Εναλλακτικά, θα ήταν καλύτερο να πει: «Έχω βιώσει κάτι αντίστοιχο στο παρελθόν, αντιλαμβάνομαι τον πόνο σου. Αν θέλεις και πιστεύεις ότι θα σε βοηθήσει, μπορώ να το μοιραστώ μαζί σου».
4. «Υπάρχουν και χειρότερα»
Σαφώς και υπάρχουν. Αυτό όμως είναι το δικό μου χειρότερο στη φάση της ζωής μου. Δεν το μεγαλοποιώ και δεν το συγκρίνω με όλα εκείνα που υπάρχουν τριγύρω μου, αλλά είναι ο λόγος που κλαίω μέχρι και χάνω τον ύπνο μου ταυτόχρονα. Ακούγοντας το λοιπόν, αρχίζεις να έχεις ενοχές και παραλογισμό για τα συναισθήματά σου και πιστεύεις πως δε σου αξίζει να έχει κακές στιγμές.
Εναλλακτικά, θα ήταν προτιμότερο: «Θα είμαι δίπλα σου και σ’ αυτό, θα το ξεπεράσουμε μαζί».
5. «Εγώ στη θέση σου…»
Δε μας νοιάζει τι θα έκανε κάποιος άλλος στη θέση μας. Γιατί όταν μας απαντάει στο πρόβλημα με αυτόν το τρόπο είναι σαν να μας ακυρώνει. Οπότε εσύ άνθρωπε στη θέση μου ας έκανες ό,τι ήθελες. Εγώ έκανα αυτό που έκανα, είπα αυτά που αισθάνθηκα ή τα έκρυψα πίσω από ένα ψεύτικο χαμόγελο. Μη με κάνεις να αισθανθώ τύψεις για τις αποφάσεις μου.
Εναλλακτικά, θα ήταν αποδεκτό: «Θα μπορούσε να είχε συμβεί στον οποιονδήποτε, στο τέλος όλα πάνε καλά.»
Εκείνος που επιλέγει να μοιραστεί κάτι μαζί μας, αναζητάει μια αγκαλιά από κατανόηση, παρηγοριά, στήριξη, ελπίδα και πίστη σε κάτι καλύτερο, όχι κριτική. Προσπαθώντας να δείξουμε ότι τα δικά μας προβλήματα είναι μεγαλύτερα ή ότι έχουμε περάσει πιο δύσκολες καταστάσεις από εκείνον δεν τον στηρίζουμε και δεν του προσφέρουμε καμία αγκαλιά. Τέτοιες απαντήσεις δε βοηθούν και πρέπει να μάθουμε να μην τις δίνουμε ούτε στον εαυτό μας.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Γεωργία Μαρίνου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
