O κανόνας θέλει οι γονείς μας να είναι εκείνοι οι οποίοι μας αγαπούν ανιδιοτελώς, θέλουν πάντοτε το καλό μας και προσπαθούν καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας να είναι δίπλα μας με οποιονδήποτε τρόπο προσφέροντάς μας ό,τι μπορούν. Δε θέλουν να μας βλέπουν στεναχωρημένους ή απογοητευμένους κι ονειρεύονται για το παιδί τους μια καλή ποιότητας ζωής συνοδευμένη από μια επαγγελματική αποκατάσταση. Κι ενώ οι προθέσεις τους συχνά είναι καλές, κάπου στην πράξη δεν επικοινωνούνται εύστοχα.
Όταν προσπαθείς να περάσεις την αγάπη σου χωρίς ν’ αντιλαμβάνεσαι τον τρόπο που τελικά μεταφέρεται, μπορείς να προκαλέσεις πίεση, άγχος, σύγχυση για τα σωστά, πρέπει και μη τα οποία μπορεί να μην ταυτίζονται με τα δικά σου. Έτσι και στην περίπτωση που οι γονείς μας προσπαθούν στιβαρά να μας καθοδηγήσουν, περισσότερο εστιάζουμε στο τι μας στερούν με τον τρόπο τους, χαμένοι στους δικούς μας προβληματισμούς και ψάχνοντας τον δρόμο της δικής μας επιτυχίας κι ευτυχίας.
Η αγάπη έχει δυο όψεις ως προς τον αντίκτυπό της. Η χρήσιμη αγάπη, εκείνη που σε ανυψώνει κι η μη υγιής που σε καθηλώνει στο έδαφος. Και τη συναντάμε καθημερινά σε γεγονότα και καταστάσεις, τη δεύτερη, ακόμη κι από την ίδια μας την οικογένεια. Υπάρχουν λοιπόν φορές, που όλη αυτή η υπερβολή ή πατρονάρισμα προκαλού, βαριές αναταράξεις. Κι αυτό γιατί όταν πιέζεις κάποιον να διαλέξει τον σωστό για σένα δρόμο, τις κατάλληλες για σένα επιλογές για τη ζωή του, δημιουργείς ένα ανεστραμμένο αίσθημα ευθύνης. Κι αυτό ναι μεν δε βαραίνει με την ποιότητα των αποφάσεων εκείνον που πατρονάρεις, μα τον πνίγει το άγχος πως αν επιλέξει κάτι άλλο θα είναι στάνταρ λάθος -αφού εσύ τα έχεις σκεφτεί όλα- ή πως δε θα καταφέρει να σε ικανοποιήσει.
Μέσα στο πλαίσιο λοιπόν της προκαθορισμένης διαδρομής, που ήδη φέρνει άγχος, έρχεται κι η σύγκριση με τ’ αδέρφια μας. Κι αυτό μόνο προβλήματα μπορεί να επιφέρει. Η σύγκριση κι η επιθυμία της ταύτισης του τύπου «να γίνεις όπως ο αδερφός σου», δεν είναι ποτέ μια συνθήκη που φέρνει χαρά κι ας είναι το αδερφάκι μας ο καλύτερος και πιο ταλαντούχος άνθρωπος του πλανήτη. Και η αλήθεια είναι πως χρειάζεται να διαφέρουμε μεταξύ μας, όπως και το να κάνουμε οι ίδιοι αποκλειστικά τις επιλογές για το τι θέλουμε να υλοποιήσουμε, να αλλάξουμε, να σταματήσουμε- προσωρινά ή για πάντα.
Έχουν τα δίκια τους κι οι γονείς και τα άγχη τους, σύμφωνοι. Θέλουν τόσο πολύ να γίνουμε επιτυχημένοι, να είναι όλα βατά, εύκολα, χωρίς λάθη, να μην πληγωθούμε, που επεμβαίνουν στις επιλογές μας όταν τις βρίσκουν απερίσκεπτες κι επιπόλαιες. Από τον επαγγελματικό προσανατολισμό που θα διαλέξουμε ή την πόλη που θ’ αποφασίσουμε να ζήσουμε μέχρι και το αν ή πότε πρέπει να κάνουμε οικογένεια. Δε δέχονται εύκολα την πυγμή που δείχνουμε στο ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε μόνοι μας, όσο δύσκολο κι αν φαντάζει το όνειρό μας. Κι αυτό δεν είναι παρά φόβος, ο φόβος μήπως δε δουν κάτι που θα μπορούσαμε να έχουμε αποφύγει και θα μας βλάψει.
Υπάρχουν στιγμές που μπορεί και να επηρεαστούμε. Όσο περνάει ο καιρός όμως καταλαβαίνουμε πλέον πως δεν είναι εφικτό να ζούμε μια ζωή βασισμένη σε θέλω που δεν είναι δικά μας. Στην ανάγκη ν’ αποφύγουμε λάθη, πάθη αλλά και σφάλματα επιδιώκουν έναν υπέρ έλεγχο με σκοπό να μας προστατεύσουν. Θα μας στηρίξουν και θα είναι στο πλευρό μας, μα πάντα θα μας υπενθυμίζουν πως η δική τους καθοδήγηση είναι η κατάλληλη, πως αυτό το μονοπάτι είναι το ασφαλές. Δεν το κάνουν επειδή δε μας αγαπάνε, μα ακριβώς για τον αντίθετο λόγο. Από αγάπη, αλλά αυτή που δε σε αφήνει να πετάξεις, ή σ’ αφήνει για λίγο, μα στη συνέχεια σου κόβει τα φτερά.
Είναι προτιμότερο να μετανιώνουμε, να σπαράζουμε και να χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο για τις επιλογές που κάναμε και δε μας βγήκαν στην πορεία, αλλά ήταν 1000% δικές μας; Ή να αναστενάζουμε και να καταμετρούμε τις ευθύνες σ’ άλλους, για όλα εκείνα που μας έπεισαν να κάνουμε για το καλό μας; Ίσως για «το καλό σου» καμιά φορά, χάνεις και τον εαυτό σου τον ίδιο και μετά δεν έχει επιστροφή. Δεχόμαστε συμβουλές, αλλά όχι αποφάσεις. Παίρνουμε το ρίσκο και μαζί μ’ εκείνο κι ό,τι άλλο έρθει.
Θέλουμε και τη δική σου ιστορία!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Γεωργία Μαρίνου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
