Βία είναι το «πες μου τώρα πού είσαι και με ποιον»

Μια υγιής σχέση από μια μη υγιή υπάρχει περίπτωση να διαφέρει στις λεπτομέρειες. Λεπτομέρειες τις οποίες αποφεύγουμε πολλές φορές να βλέπουμε κατάματα. Συνήθως τις δικαιολογούμε και τις ονοματίζουμε σημάδια έντονου ενδιαφέροντος κι αγάπης, νομίζουμε πως ο άλλος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εμάς, πιστεύουμε πως μας θέλει τόσο πολύ που δεν μπορεί να ηρεμήσει αν δεν ξέρει που είμαστε και τι κάνουμε. Αν βγήκαμε τελικά το Σάββατο ή αν μείναμε μέσα χαζεύοντας λιγάκι Netflix. Αν είμαστε ακόμη τόσο αργά στη δουλειά ή αν πήγαμε στα κρυφά μια βόλτα για ψώνια και καφέ. Μέχρι ένα σημείο το ενδιαφέρον φαντάζει ιδανικό. Μέχρι που νιώθεις τη θηλιά στον λαιμό.

Η ελεγκτικότητα προέρχεται πάντα από ύπαρξη τρομακτικής ανασφάλειας που ταυτόχρονα εκδηλώνεται με μια μορφή εξάρτησης. Κι ας μην έχεις δώσει ούτε το παραμικρό δικαίωμα για να συμβεί κάτι τέτοιο. Αμέτρητα τηλεφωνήματα και μηνύματα, βίντεο κλήσεις για να βεβαιωθεί αν όντως είσαι εκεί που λες, με ποιον και πόσο προκλητικό είναι αυτό που φοράς. Τι ώρα θα γυρίσεις ή τι ώρα ήταν αυτή που γύρισες χθες, αφού «έχεις σχέση και δεν έχεις δικαίωμα να το ξενυχτάς όσο θέλεις». Γιατί σε πήρε ο ύπνος και δεν είπες «καληνύχτα». Γιατί ήσουν online μέχρι τόσο αργά- σίγουρα με κάποιον θα μιλούσες.

Νιώθεις ότι ζεις σ’ ένα κλουβί. Έχεις χάσει φίλους κι επαφές προκειμένου να μην προκαλέσεις άλλον έναν τσακωμό. Όταν κανονίζεις μια έξοδο για να περάσεις καλά, μόνο καλά δεν περνάς. Είναι αυτή η θηλιά που σε σφίγγει. Άραγε είναι τόσο κακό αυτό που κάνεις; Κοιτάς γύρω σου και βλέπεις από τα άτομα που συναναστρέφεσαι πως η δική τους σχέση δεν είναι φυλακή. Βλέπεις πως δεν έχουν αλλάξει καθόλου το πρόγραμμά τους, βλέπεις πως όταν κανονίζετε να βγείτε δε χτυπάει όχι τηλέφωνο δέκα φορές. Ίσως μόνο ένα «καλά να περάσεις» σε μήνυμα. Το δικό σου πάλι δε λέει να σταματήσει τις ειδοποιήσεις και τα εκβιαστικά «πες μου τώρα πού είσαι και με ποιον».

Και φτάνεις στο σημείο να νιώθεις ότι το πραγματικό ενδιαφέρον έχει πάψει να υπάρχει. Ίσως να μην υπήρχε και ποτέ, αλλά ήσασταν στα μέλια των πρώτων μηνών που δεν το αντιλήφθηκες ή δεν έδωσες ιδιαίτερη προσοχή. Σε κατακλύζουν χιλιάδες σκέψεις και προσπαθείς να διανοηθείς τι άνθρωπο έχεις δίπλα σου.  Μα ποιος είναι τελικά; Σίγουρα όχι αυτός που γνώρισες. Γιατί τώρα έχει γίνει αγνώριστος, ένας ξένος πια στα μάτια σου.

Και το χειρότερο απ’ όλα είναι πως δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, ούτε καν διάλογο, για να λύσεις το πρόβλημα. Η κατάσταση έχει αρχίσει να ξεφεύγει. Μέχρι που αποφασίζεις πως δεν υπάρχει κάτι για να λύσεις, όταν ο άλλος γίνεται χειριστικός κι απαιτεί να έχει τον απόλυτο έλεγχο για κάθε τι που κάνεις. Όταν ψάχνει κρυφά το κινητό σου, για να τσεκάρει συνομιλίες και κλήσεις. Όταν σε κλειδώνει για να μη βγεις. Όταν σε απειλεί για να γυρίσεις.

Ενώ ξέρεις πως πρέπει να φύγεις, δεν μπορείς να κάνεις ούτε μισό βήμα μπροστά. Αναπολείς τις στιγμές σας, τότε που όλα ήταν καλά. Χωρίς πίεση, έλεγχο κι απαιτήσεις. Βάλε φρένο. Σήκωσε κεφάλι ψηλά. Μάζεψε πυγμή και βρες τη δύναμη να φύγεις. Δε θα γίνεις θύμα του. Σε απομόνωσε από όλους και όλα, σε έκλεισε σε τέσσερις τοίχους, σταμάτησε να σε σέβεται- ίσως και να μην το έκανε ποτέ. Αν είναι ο μόνος που μπορείς να στραφείς, αν γύρω σου δεν υπάρχει κανείς πια, αν αισθάνεσαι πως ζεις σε μια σχέση-κελί, τότε δεν κάνεις λάθος. Δεν είναι αγάπη, είναι βία. Φύγε.