Έλα, δώσε μου το χέρι σου και έλα να πατήσουμε μαζί στη γη. Με το ένα, με το δύο, με το τρία.

Έλα να δούμε τον έρωτα, όχι όπως οι ποιητές και οι μουσικοί, έλα να τον δούμε όπως τον βιώνουμε καθημερινά.

Είμαστε και εμείς, μια κατηγορία ανθρώπων από μόνοι μας, που δεν τα σηκώνουμε τα τσαλίμια, ούτε να μας τα κάνουν, ούτε να τους τα κάνουμε. Από την στιγμή που ερωτεύτηκες γιατί να μην αφεθείς, να το ζήσεις όπως σου βγει και να προσπαθήσεις να βάλεις τακτικές; Σου τα είπε η Σούλα, η Μούλα, η κολλητή σου και λες δεν τα κάνω;

«Δέκα βήματα για να φουντώσεις τον έρωτα», «Κάντου τσαλίμια να πέσει ξερός» ή «Κάνε τις τακτικές σου και την έχεις», «Κάν της τα γνωστά». Τα ακούσαμε, τα διαβάσαμε και τα κάναμε κιόλας, αλλά πόσο μας πιάσανε; Μας πιάσανε κορόιδο. Σκέτο.

Και πλασάρουμε ψεύτικο εαυτό. Στο τέλος ξεχάσαμε να το ζήσουμε. Πατήσαμε πάνω σε «κανόνες» και οδηγίες προς ναυτιλομένους και πνιγήκαμε στα ρηχά.

Δε βγάζουμε τον πραγματικό μας εαυτό, ερωτεύεται ο άλλος τα τσαλιμάκια μας, μας ξεερωτεύεται, φεύγει και μένουμε μόνοι. Με έναν εαυτό που δεν προλάβαμε καλά καλά να χτίσουμε. Μένουμε πιο μόνοι κι από αυτό που φοβόμασταν ότι είναι η μοναξιά.

Γίναμε άριστοι υποκριτές. Μικροί ηθοποιοί της καθημερινότητας. Ας συντονιστούμε και ας πάμε να γραφτούμε σε μία θεατρική ομάδα αν είναι έτσι.

Ο έρωτας δε σηκώνει κολπάκια. Ο έρωτας μας θέλει αληθινούς και γυμνούς μπροστά του.

Στην αρχή μας θέλει ξυπόλητους, να πατάμε πάνω στα καρφιά του και να προσπαθούμε να ισορροπήσουμε. Όχι με προστατευτικά. Και οι στρατηγικές, είναι τα προστατευτικά του έρωτα.

Ποιος σε ερωτεύτηκε όταν ακολούθησες τις τακτικές τις σελίδας 46 ή της κυρα-Τούλας και του θείου Τάκη;

Και αν μιλάμε για μια σχέση που υπάρχει ήδη, εκεί είναι που τα τσαλιμάκια είναι περιττά. Δεν είναι ο άνθρωπος θερμοπομπός, καλοριφέρ αν είσαι του παραδοσιακού ή κλιματιστικό αν είσαι του μοντέρνου. Δε χαμηλώνει και δυναμώνει η ένταση, γιατί κάθε τέτοιο σκαμπανέβασμα μοιάζει και τεχνητό.

Έχει πέσει η σχέση σου και πήρες καινούρια εσώρουχα να την ξανανάψεις. Ουαου μόνο εσύ. Κι έκλεισες και δυο δικηγορικά γραφεία με αυτή την πρωτοποριακή ιδέα. Και σταμάτησαν οι άνθρωποι να χωρίζουν.

Στο τέλος δεν άναψε τίποτα και ούτε ένα «με γεια» δε σου είπε και τζάμπα το βρακάκι γλυκιά μου.

Είναι και το σεξ. Κεφάλαιο μόνο του. Τσαλιμάκια κι εκεί; Γιατί καλή μου; Γιατί να ντυθείς κατ γουμαν για να τον ανάψεις; Όταν σε γνώρισε ένα μαύρο φόρεμα φορούσες και δυο σκουλαρίκια που μύριζαν Πάρο. Είχες ξεχάσει τη μάσκα σπίτι και έτσι σε ερωτεύτηκε. Βάλτα στο συρτάρι κι άφησέ τα για τις απόκριες.

Και σένα φίλε αναγνώστη δε σε ξέχασα. Τα τσαλιμάκια τα κάνουν πιο εύκολα οι άντρες από ότι οι γυναίκες. Κάνουν τη χαζομαρούλα και πετάνε και δυο πονηράδες και δυο τερτίπια και προσπαθούν να σώσουν τα ασυμμάζευτα. Τα σώζουν;

Τι να τα κάνουν τα τεχνητά ναζάκια οι άνθρωποι; Είναι ξενέρωμα απίστευτο. Δίνουμε ό,τι έχουμε, παίρνουμε ό,τι μας δίνουν και ως εκεί.

Οι σάλτσες αγάπη μου είναι για τα μακαρόνια. Ο έρωτας και οι σχέσεις θέλουν να γλιστράς μέσα τους χωρίς σαλτσοειδείς συμπεριφορές.

Αναλογίσου, ότι πλέον σου μαθαίνουν και πώς να ερωτεύεσαι. Όπως θέλουμε θα ερωτευόμαστε, όπως αρμόζει στον έρωτα, όπως αρμόζει σε εκείνον που θα ερωτευτούμε.

Ο έρωτας δεν είναι γραμματική, δεν έχει νόρμες.

Νομίζεις πως υπάρχει συνταγή να κρατηθεί η μαγεία; Και ποιος την κρατάει καλά κρυμμένη τόσους αιώνες; Ποιος, να τον βρούμε, να το διαπραγματευτούμε το θέμα.

Μαγεία αγάπη μου θα βρεις μόνο στα παιδικά του Disney, και μάλλον βλέπαμε διαφορετικά παιδικά.

Ας μη ξεχνάμε να είμαστε αυθεντικοί. Όταν ακολουθούμε συνταγές γινόμαστε πιο γιαλαντζί κι από ντολμαδάκια.

Ο έρωτας σε θέλει παρορμητικό και αυθεντικό, όχι σικέ και κονσέρβα. Παρορμητικό, κράτα το αυτό και χρησιμοποίησέ το. Να πράττεις και να λες αυτό που φωνάζει εκείνη την ώρα η ψυχή σου. Δεν χρειάζεται να ανατρέχεις σε τακτικές, ούτε να εφευρίσκεις μεθόδους.

Απλώς σκέψου πόσες φορές σε έχουν βγάλει ασπροπρόσωπο όλα αυτά.

Έλα να προσγειωθούμε, να πατήσουμε γη, να αφήσουμε τα λουλούδια και τα δαντελωτά βρακάκια, στους ποιητές και στους σκηνοθέτες και έλα να ζήσουμε τον έρωτα πηγαία και αυθεντικά.

Ζήστο.

 

Συντάκτης: Σπυριδούλα Γεωργοκίτσου