Και στα social υπάρχουν ακατάλληλες ώρες!

Στη σύγχρονη εποχή όλα αναπτύσσονται με ραγδαίους ρυθμούς κι αντί η τεχνολογία να προσαρμόζεται σ’ εμάς, επιδιώκουμε εμείς οι ίδιοι πυρετωδώς να φτάσουμε το υψηλό επίπεδο της τεχνολογίας, με αποτέλεσμα ουσιαστικά να κυνηγάμε την άφταστη ανέλιξή της. Μέσω του διαδικτύου παρέχεται στον καθένα η δυνατότητα να παραμένει στο σπίτι του και να κάνει ό,τι ακριβώς θα έκανε στην πραγματική, «μη ιντερνετική» ζωή. Πλέον μπορείς να παραγγείλεις ρούχα, φαγητό και κατ’ αυτόν τον τρόπο κρατάς αποστάσεις από την άμεση ανθρώπινη επαφή και πιο συγκεκριμένα την επικοινωνία.

Πέρα από τις νέες ευκαιρίες για δημιουργικότητα που ανακύπτουν από την τεχνολογική ανάπτυξη, το ίντερνετ αλλάζει άρδην τα μέχρι τώρα δεδομένα, τα οποία σύντομα θα γίνουν και ζητούμενα -αν δεν έγιναν ακόμη. Τα πάντα ορίζονται πια με την ετικέτα της ιντερνετικής προσέγγισης. Την ώρα που περπατάς στον δρόμο και βλέπεις έναν γνωστό, κάποιον συγγενή ή ακόμη και έναν παλιό φίλο, μπορεί να διστάσεις να χαιρετήσεις ή να προσποιηθείς πως δεν τον είδες, ούτως ώστε να μην μπεις στη διαδικασία να μιλήσετε. Εν τούτοις, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε βγάζουν από τη δύσκολη θέση. Το ίντερνετ σού προσφέρει απλόχερα τη δυνατότητα να μιλάς με οποιονδήποτε, γνωστό ή μη, και μάλιστα να επιλέγεις εσύ για πόση ώρα κι αν γουστάρεις να απαντήσεις σε κάποια κλήση/μήνυμα ή αν θα το αφήσεις στο «διαβάστηκε».

Ωστόσο αν και τα πράγματα μοιάζουν απλά, μπορούν αναμφίβολα να αποδειχτούν σύνθετα. Καθένας εγκλωβίζεται στη σκέψη πως ο κόσμος του διαδικτύου βρίσκεται σε αναντιστοιχία με τον πραγματικό, γι’ αυτό και μπερδεύει τα όρια μεταξύ επιτρεπτού και μη επιτρεπτού. Στέλνεις μήνυμα σε μια άκυρη στιγμή της ημέρας, έχοντας κάνει τη σκέψη πως όταν είναι εύκαιρος ο αποδέκτης θα απαντήσει. Παίρνεις τηλέφωνο ή κάνεις βιντεοκλήση στο messenger σε μια αρκετά ακατάλληλη στιγμή, αγνοώντας την ώρα, ξεχνώντας τον σεβασμό στα πλαίσια της επικοινωνίας και χρησιμοποιώντας ως άλλοθι το ότι δεν ενοχλείς γιατί πρόκειται για social.

Επικρατεί σύγχυση, καθώς παίρνεις από μόνος σου το δικαίωμα να επικοινωνείς όποτε θέλεις με όποιον επιθυμείς, ξεπερνώντας τα όρια και φτάνοντας σε σημείο να ενοχλείς. Δεν υπολογίζεις το ενδεχόμενο πως η παρέα σου ορισμένες στιγμές της ημέρας ίσως δεν είναι αρεστή και αναγκαία. Συνεπώς, οδηγείς τους ανθρώπους, με τους οποίους κρατάς διαδικτυακή επαφή να απομακρυνθούν από σένα. Εξάλλου, αντιλαμβάνεσαι πως είναι πολύ πιο εύκολο να φας χυλόπιτα στην εικόνα προφίλ σου παρά κατά πρόσωπο. Άρα πού καταλήγουμε; Στο γεγονός πως προτιμάς τα μεταφορικά παρά τα κυριολεκτικά, τα έμμεσα κι όχι τα άμεσα, τη φαντασία κι όχι την πραγματικότητα. Αποφεύγεις την επαφή κι εν τέλει φτάνεις σε σημείο να φοβάσαι να βρεθείτε από κοντά μήπως και δε σου έρθει μια έξυπνη φράση, ενώ στο ίντερνετ έχεις τον χρόνο να σκεφτείς και να απαντήσεις με τον κατάλληλο τρόπο.

Χωρίς να σου έχει δώσει κανείς την άδεια να στέλνεις μηνύματα, με άνεση και χαλαρότητα επικοινωνείς ανά πάσα στιγμή, δίχως να επιδεικνύεις σεβασμό στις ώρες που θέλει κάποιος για να αξιοποιήσει για τον εαυτό του. Εν τούτοις, όσον αφορά στη δουλειά, δε θα θα ενοχλήσεις το αφεντικό σου την ημέρα που είναι αφιερωμένη στην οικογένεια ή στον εαυτό του, την Κυριακή, ούτε, για παράδειγμα, θα επικοινωνήσεις μ’ έναν συνάδελφό, ιδιαίτερα όταν γνωρίζεις πως πήρε την άδεια που είχε ζητήσει εδώ και αρκετό καιρό. Ή μήπως λόγω του διαδικτύου μπορεί και να το κάνεις;

Προκαλούνται, λοιπόν, ζητήματα που υποδηλώνουν έλλειψη σεβασμού. Δημιουργείται η εντύπωση πως δε δείχνεις κατανόηση, πιστεύοντας πως έχεις το δικαίωμα να επικοινωνείς όποτε θες. Στο ίντερνετ θα πρέπει να τηρείς τα ωράρια, ακριβώς όπως θα έκανες και στη δια ζώσης επικοινωνία ή σε μια απλή κλήση στο τηλέφωνο.