Όταν σου λένε πως τα καταφέρνεις από τύχη και με μέσο

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως έστω και μια φορά στη ζωή σου ειπώθηκε η εξής φράση: «αυτόν τον άνθρωπο σίγουρα τον ευνόησε η τύχη» ή  σχόλια τύπου: «ήταν τυχερός, αν δεν είχε την τύχη μαζί του δε θα κατάφερνε τίποτα». Όλοι ανεξαιρέτως έχουν την τάση ν’ αποδομούν το κομμάτι της ικανότητας κάποιου που τους υπερβαίνει, υπό το πρόσχημα ότι η ικανότητά τους είτε σ’ έναν είτε σε πολλούς τομείς έχει ως πυλώνα την τύχη. Αποτελεί, όμως, ένα διαχρονικό δίλημμα κατά πόσον υπάρχει όντως η τύχη και σε ποιο βαθμό μπορεί να στηριχτεί κάποιος επάνω της, ενώ παράλληλα η τύχη εμφανίζεται απρόσμενα, χωρίς καν να γίνει επίκληση σ’ αυτήν. Κι αν η τύχη έχει υπόσταση, τότε πώς μπορεί να οριστεί;

Γίνονται τόσες πολλές συζητήσεις περί του παράγοντα τύχη, έναν όρο τόσο ασταθή, που δεν μπορεί καν να αποσαφηνιστεί, ακόμη κι αν δοθεί πλειάδα εξηγήσεων. Στην κοινωνία μας πλέον η πλειοψηφία των ανθρώπων εστιάζει στο να εντοπίσει το ανεξήγητο, να επισημάνει το διαφορετικό, να στιγματίσει συγκεκριμένες πράξεις και συμπεριφορές που δε συνάδουν με το άτομό τους, να εγκλωβίσουν καινοτόμες ιδέες, διότι δεν πρόλαβαν να τις σκεφτούν πρώτοι. Στον κόσμο μας πια, εν έτει 2020, συνεχίζεται ο πόθος διαφόρων ανθρώπων να ασκούν άσχημη κριτική στον οποιονδήποτε, μη γνωρίζοντας την ιστορία του. Μήπως επιβάλλεται να σχηματιστεί το περίγραμμα της σημερινής ζωής;

Αν ζωγραφιστεί το σκίτσο, έκδηλα θα αποτυπώνεται ο ψόγος προς τα άτομα που εξελίσσονται, ούτως ώστε να υποτιμηθεί η πορεία τους υπό την έννοια ότι η θέση που κατέχει κάποιος στην εξουσία ή σ’ οποιαδήποτε εργασία, δεν κερδήθηκε με την αξία του, αλλά αποκτήθηκε με τύχη και μέσο. Στην «ανεπτυγμένη» χώρα μας, μια μερίδα ανθρώπων αρέσκεται στο να περιθωριοποιεί τον όρο προσπάθεια, την έννοια του να κυνηγά κανείς τα όνειρά του κι απολαμβάνει να προσδίδει σκληρή κι αρνητική κριτική σ’ οποιονδήποτε που βρίσκεται σε περαιτέρω πρόοδο, σ’ οποιονδήποτε που τολμά για να φτάσει λίγο πιο ψηλά. Ο εγωισμός ορισμένων θολώνει το βλέμμα τους σε τέτοιο βαθμό, με αποτέλεσμα να μην τους επιτρέπει να δουν κατάματα τι σημαίνει να ποθείς κάτι και να το επιτυγχάνεις, εφόσον εργάστηκες σκληρά και με μόχθο.

Άδραξε την κάθε ευκαιρία που απλώνεται μπροστά σου, δίχως φόβο. Εξάλλου η εκάστοτε απόφαση που καλείσαι να πάρεις, κρύβει υπαινικτικά πολλά ρίσκα. Δούλεψες πολύ σκληρά, μελέτησες, πόνεσες, έπεσες, δέχτηκες πάμπολλα πλήγματα από τη ζωή, γι’ αυτό δεν μπορεί για κανέναν λόγο να ήταν «τυχαίο», διότι αν ήταν, δε θα κουραζόσουν καθόλου. Όλοι ονειρεύονται τη νύχτα, κατά τη διάρκεια της οποίας μιλά το ασυνείδητο και αποκαλύπτει τις βαθύτατες και ενδόμυχες σκέψεις, φόβους, όσο και τη μέρα, κατά τη διάρκεια της οποίας συνειδητά φαντάζεσαι την ιδανική ζωή για σένα. Κι όταν γίνεται λόγος για μια ιδανική ζωή, συνεπάγεται το να κάνεις αυτό που γεμίζει τη ψυχή σου, διαμορφώνοντας όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που από μικρό παιδί θαύμαζες. Ίσως αυτό να αποκαλείται ευτυχία και να συμπυκνώνει όλα αυτά τα νοήματα.

Ακόμη και η καθαυτή γλώσσα, μέσω της οποίας μπορεί να υπάρξει επικοινωνία, διακατέχεται κι αυτή από τα αντίστοιχα συστατικά. Η ιδανική γλώσσα είναι αυτή η οποία βρίσκεται στα κατάλληλα χέρια, που αρνούνται επιδεικτικά να τη χρησιμοποιήσουν χυδαία. Τέτοιου είδους ψυχές, εφόσον ανέτρεξαν σε διάφορα λεξικά, εμπλούτισαν το λεξιλόγιό τους, αποβλέποντας να χειρίζονται τη γλώσσα, με τέτοιο τρόπο, ώστε να τη σέβονται και να εκτιμούν τον θησαυρό των λέξεών της. Βεβαίως, άλλοι επιλέγουν να βιαιοπραγούν εναντίον της και να τη χρησιμοποιούν μόνο ως μέσο όπλου, όχι για να πείσουν, αλλά για να επιβάλουν κάτι.

Και στο κάτω κάτω ρε παιδιά, γιατί τόσες βρισιές; Τόση γαλήνη σας προσφέρει να προσβάλλετε κάποιον με τόσο ανήθικους χαρακτηρισμούς; Όπως και να ‘χει, το ίδιο ακριβώς ισχύει και με τη ζωή. Άλλοτε θα έρθεις σ’ επαφή με άτομα που ενώ αρχικά θαύμαζες, εν τέλει, αφού τους γνωρίσεις καλύτερα, η γνώμη σου γι’ αυτούς μεταβάλλεται εντελώς.

Η ζωή είναι όπως ένα παζλ, το οποίο για να ολοκληρωθεί χρειάζεται απαραιτήτως όλα τα κομμάτια του. Φυσικά και θα γνωρίσεις πρόσωπα, τα οποία δεν ταιριάζουν καθόλου μαζί σου, όμως διαδραματίζουν κι αυτά τον ρόλο κλειδί. Άλλωστε, για να κατανοήσεις κάτι, πάντοτε μπαίνεις στη διαδικασία της σύγκρισης. Σκέφτηκες πως οι άνθρωποι που πέρασαν από τη ζωή σου κι έπειτα έφυγαν, κουβαλούσαν μαζί τους ένα σκοπό; Στόχος τους ήταν να αντιληφθείς ποιος είσαι εσύ, αν σου αρέσει ο εαυτός σου κι αν η απάντηση είναι θετική (κάτι το οποίο εύχομαι), τότε αυτό δηλώνει πως εσύ ξεχωρίζεις τον εαυτό σου από αυτό το άτομο που δε συμπαθείς κι επομένως ξέρεις σε ποιον να μη μοιάσεις.

Τα μαθήματα δύναμης, θέλησης, αφοσίωσης, πίστης, ελπίδας δεν είναι μαθήματα που σου τα δίδαξε κάποιος άλλος πέραν από τον ίδιο σου τον εαυτό. Είσαι ο δάσκαλός σου, εσύ καλείσαι να κρίνεις και ν’ αποφασίσεις αν μπορείς να ανταπεξέλθεις και πώς, αν θες να κυνηγήσεις όλα αυτά που σε χαροποιούν κι αν είσαι αντάξιος των επιτευγμάτων σου.  Όλα τα ρίσκα που ανέλαβες δίχως δειλία είναι αυτά που σ’ έφεραν μέχρι εδώ. Όχι, λοιπόν, δεν είναι τύχη το να έχεις όμορφες στιγμές, αγνούς ανθρώπους και να προχωράς σε μια ευθεία, αποκρούοντας κάθε αρνητική επίδραση που ασκείται από τους εξωγενείς παράγοντες. Εσύ αποφασίζεις ποιους ανθρώπους θα κρατήσεις στη ζωή σου και ποιους όχι. Καθώς όσο ο χρόνος κυλά, να θυμάσαι πως βρίσκεσαι ένα βήμα ολοένα και πιο κοντά στην ολοκλήρωσή σου, στο άλμα που στόχευες εδώ κι αρκετό καιρό, στην υλοποίηση όλων των στόχων σου. Κι αυτό δεν είναι σίγουρα τύχη.