Το σώμα αντιδρά όταν περιορίζεται

Όσο κι αν θες να κρύψεις όσα αισθάνεσαι κι όσα σκέφτεσαι, να ‘σαι σίγουρος ότι αυτά θα βρουν τον τρόπο να εκδηλωθούν. Ασκείς υπερβολική πίεση στον εαυτό σου, φοβούμενος μήπως τα χείλη σου σχηματίσουν λέξεις, οι οποίες ίσως προξενήσουν στους γύρω σου ενοχή. Εγκλωβίζεις τις σκέψεις σου, αποβλέποντας να μην πληγώσεις τους άλλους και επιλέγεις να συρρικνώσεις τα λόγια σου, για να μην ειπωθεί η αλήθεια, η δική σου αλήθεια. Μπλέκεις τα ενδόμυχά σου, μπερδεύεσαι, επιδιώκοντας να μην προκαλέσεις σύγχυση σε κάποιον από τον περίγυρό σου.

Κι αφού το μέσα σου παγιδεύεται και δε βρίσκει πόρτα, μέσω της οποίας θα μπορούσε να απελευθερωθεί, τότε το σώμα προσπαθεί να σου υποδείξει ότι πρέπει να μιλήσεις. Το σώμα σου αναλαμβάνει τον ρόλο του διαιτητή. Σε καθοδηγεί και σου θέτει τον προβληματισμό πως αν δεν εκφράσεις όλα όσα σκέφτεσαι, όλα όσα αισθάνεσαι, η μόνη επίπτωση θα είναι να σπάζει σταδιακά το κάθε κομμάτι που απαρτίζει εσένα.

Ορισμένες φορές προτιμάς να μη μιλήσεις για τις πληγές που κουβαλάς, σκεπτόμενος πως μ’ αυτό τον τρόπο δε θα προκαλέσεις λύπη και πόνο στους ανθρώπους δίπλα σου, σκεπτόμενος πως αν δε μιλάς σε κανέναν για όλα αυτά που σε ταλανίζουν, δε θα έρθει ποτέ σε σημείο κάποιος να νιώσει λύπηση για σένα. Εξάλλου δεν είναι αυτό που φοβάσαι ότι θα συμβεί αν μιλήσεις; Όμως νομίζεις πως οι άνθρωποι που σε ξέρουν και σ’ αγαπάνε δε θα αναγνωρίσουν ότι κάτι συμβαίνει; Πιστεύεις ότι το σώμα σου θα μείνει σιωπηλό και θα σε αφήσει να δεσπόζει η λανθασμένη σου αυτή τακτική; Από τη στιγμή που εσύ παραμένεις σιωπηλός, το σώμα σου θα μιλήσει για σένα. Το σώμα σου θα γίνει η λαλιά σου, χωρίς καν να το αντιληφθείς.

Πράγματι, το σώμα σου θα πάρει θέση, διότι κατά τον Πλάτωνα «το σώμα είναι ο ναός της ψυχής» και γι’ αυτό έχει χρέος να την προστατέψει. Ο συνεχής πόνος στην κοιλιά έρχεται για να σε ταράξει, να σου υποδείξει πως δεν είναι σωστό να κρατάς άφωνη τη φωνή που θέλει να βγει έξω, που θέλει να ακουστεί. Ο στομαχόπονος δηλώνει πως πρέπει να πάρεις την απόφαση να διώξεις ερεθίσματα που σε επηρεάζουν αρνητικά. Το βάρος στο στήθος ανακύπτει από τη στεναχώρια, την οποία όσο τη φυλάς μέσα σου, άλλο τόσο φουσκώνει κι εφοδιάζεται. Ο «κόμπος» στον λαιμό που σου προκαλεί τεράστια δυσφορία πηγάζει από το γεγονός ότι το σώμα δεν ανέχεται άλλο την αφωνία σου, την επιλογή να μη λες αυτό που θες. Το τρέμουλο και παράλληλα η ανεξήγητη παράλυση των χεριών για μερικά δευτερόλεπτα εκφράζουν τον θυμό που αισθάνεσαι, τον οποίο φυλακίζεις εντός σου. Πόσα να αντέξει και να χωρέσει αυτή η ψυχή; Ακόμη και τα φευγαλέα τσιμπήματα στα κάτω άκρα φωνάζουν πως φοβάσαι είτε το άτομο που βρίσκεται κοντά σου, είτε σε τρομάζει η εικόνα του ότι λες όλα όσα νιώθεις. Μην ξεχνάς ότι ακόμα και τα μάτια σου βρίσκουν τον τρόπο να μαρτυρήσουν πότε είσαι ερωτευμένος, χαρούμενος, υπερήφανος, πληγωμένος ή δυστυχισμένος.

Αφού όλα δείχνουν πως τα συναισθήματα και οι σκέψεις σου πρέπει να εκφραστούν και να λεχθούν αντίστοιχα για το δικό σου καλό, τότε μη διστάζεις επειδή μπορεί να ενοχλήσεις με τα λεγόμενά σου ή επειδή δεν έχει σκεφτεί κάποιος αυτά που εσύ σκέφτεσαι. Άλλωστε αυτό δεν πρέπει να επιδιώκουν όλοι σε μια προσπάθεια να γίνουμε όλοι λιγάκι πιο ελεύθεροι; Και στο κάτω κάτω αυτό που ασπάζεσαι, αυτό είσαι, όσο και να το κρύψεις, το σώμα σου θα το φωνάζει χωρίς δισταγμό. Όσο το περιορίζεις, τόσο πιο δυνατά.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!