Γιατί κάθε χρόνο στολίζουμε όλο και νωρίτερα;

Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε ότι ο στολισμός για τα Χριστούγεννα τόσο στα σπίτια όσο και στις πόλεις ξεκινάει κάθε χρόνο και νωρίτερα. Όλοι μας ανακαλούμε στη μνήμη μας, τα Χριστούγεννα των παιδικών μας χρόνων που περιμέναμε με υπομονή να τελειώσει η γενική καθαριότητα, να λάμπει το σπίτι από πάστρα και μόλις μια εβδομάδα πριν από τις γιορτές, να γίνει ο στολισμός. Βασανιστική η αναμονή και λίγος ο χρόνος που είχαμε να το χαρούμε. Το δέντρο τα φωτεινά λαμπάκια ασκούσαν μια απαράμιλλη γοητεία πάνω μας και η χαρά που αποθηκεύαμε ασπίδα στη σκληρότητα της ενηλικίωσης. Μπορούσαμε να καθόμαστε και να τα χαζεύουμε ώρες ολόκληρες. Το φως που ξεχύνονταν από τα πολύχρωμα φωτάκια έστελνε μια ενέργεια χαράς και ήταν η καλύτερη εποχή του χρόνου.

Σιγά σιγά καθώς περνούσαν τα χρόνια η ημερομηνία στολισμού άλλαζε. Όλο και νωρίτερα στολίζανε, αρχές Δεκέμβρη οι περισσότεροι ξεκινούσαν τη διαδικασία. Αυτή τη χρονιά ξεκίνησε από τον Νοέμβρη και ίσως θα γινόταν και νωρίτερα αν ο Οκτώβρης δεν ήταν τόσο ζεστός.

Πού οφείλεται όμως αυτό το φαινόμενο;

Πιθανότατα στο γεγονός ότι η καθημερινότητα μας στερείται χαράς και ζεστασιάς. Ο ρομποτικός τρόπος ζωής που έχει επιβάλλει η σύγχρονη κοινωνία, χορογραφημένες με ακρίβεια κινήσεις ώστε να φθάσει ο χρόνος, να βγει η μέρα, στραγγαλίζει κάθε συναίσθημα. Τρέχουμε σαν τρελοί και ο καθένας μας δεμένος στο άρμα του, με τη μαυρίλα να κυριαρχεί λόγω οικονομικών και άλλων προβλημάτων και κυρίως λόγω της μοναξιάς και της αποξένωσης.
Τα Χριστούγεννα είναι ένας τρόπος να επιστρέφουμε στην παιδικότητα, στην ξενοιασιά και στο συναίσθημα μας. Μια προσπάθεια να βρούμε ξανά τη χαρά μέσα μας, να ξυπνήσουμε έστω και για λίγο αυτό το παιδί που κάθε μέρα την έβλεπε γιορτή. Να καθίσουμε επιτέλους μια δυο μέρες στο σπίτι μας, να επικοινωνήσουμε ουσιαστικά με τους δικούς μας ανθρώπους που τους ξεπετάμε σε βιαστικές κουβέντες και ολιγόλεπτα τηλεφωνήματα λόγω έλλειψης χρόνου.

Και ναι, αυτός ο πρόωρος στολισμός μας βάζει μια ώρα αρχύτερα σε mood επικοινωνίας συναισθηματικής προσέγγισης και αγαπησιάρικης διάθεσης.Είναι το τελετουργικό που μας συνδέει με την ανθρώπινη φύση μας, με εκείνα τα άλλα Χριστούγεννα που περιμέναμε με καθαρή καρδιά και ξένοιαστο μυαλό, τα δώρα και τα παραδοσιακά γλυκά. Τα φωτεινά λαμπιόνια λοιπόν, γροθιά στη μαυρίλα που μας περιβάλλει. Ένα ουράνιο τόξο σε μια βροχερή καθημερινότητα που μας στραγγαλίζει, ένα δευτερόλεπτο να ονειρευτούμε στο αντιφέγγισμα από τα φωτάκια στα στολίδια. Τα ζαχαροπλαστεία βγάζουν μελομακάρονα από αρχές Νοεμβρίου και όλοι μας θέλουμε να κρατήσει λίγο παραπάνω η χαρά!

Γιατί τη χαρά, όταν δεν έρχεται από μόνη της, πρέπει να τη δημιουργούμε. Γιατί για να παλέψεις τα δύσκολα χρειάζεσαι ενέσεις ευφορίας. Αυτό είναι τα Χριστούγεννα κι ο πρόωρος στολισμός, μια ένεση ευφορίας, μια αντίσταση στην άχρωμη και στεγνή καθημερινότητα. Ένα τελετουργικό μαγείας, να πασπαλίσει με χρυσόσκονη και να μαλακώσει όσα μας ρουφάν την ενέργεια.

Όσο για μένα προσωπικά;

Υπήρξαν χρονιές που δεν ήθελα απλά να έρθουν τα Χριστούγεννα κι ούτε να στολίσω το σπίτι μου, η ψυχή μου  αστόλιστη δεν άντεχε το φως. Τελικά όμως στόλισα και η διαδικασία με βοήθησε να αισθανθώ καλύτερα. Και φέτος, έχω στολίσει από 15 Νοέμβρη και ετοιμάζομαι να φτιάξω μελομακάρονα με υπόκρουση το Last Christmas κι εύχομαι τα μαγικά να πιάσουνε και να τα δω λίγο πιο όμορφα όλα.

Το ίδιο κι εσείς!