Λένε πως είναι στη φύση του ανθρώπου να ελκύεται απ’ ό,τι τον καταστρέφει συναισθηματικά. Να επιθυμεί ανθρώπους που δεν μπορεί να έχει, κάτι που ήξερε πολύ καλά από την αρχή. Να τρέχει πίσω από τελειωμένες καταστάσεις, να ξεφτιλίζεται αν θες, περιμένοντας πράγματα από άνθρωπο που είτε δεν του τα έταξε ποτέ, είτε του τα έταξε και δεν υπήρχε η παραμικρή περίπτωση να κρατήσει τις υποσχέσεις του.
Αν θες τη γνώμη μου, το μυαλό κάνει τα χειρότερα παιχνίδια. Η λογική από την παράνοια απέχουν μία λεπτή γραμμή, και κάπου εκεί είναι που φανταζόμαστε διάφορα, κάνουμε υποθέσεις, υπεραναλύουμε ανθρώπους και καταστάσεις, και στο τέλος δεν καταλήγουμε πουθενά.
Βασανιζόμαστε, το μωράκι μας έχει γραμμένους, χτυπιόμαστε στα πατώματα, και βάζουμε στο τέρμα από Μίλτο Πασχαλίδη μέχρι και Γιώργο Μαζωνάκη.
Και κάπου εδώ νιώθω την ανάγκη να καταρρίψω τον ηλίθιο μύθο «όσο φτύνεις κάποιον, τόσο κολλάει». Είναι πραγματικά ο, τι χειρότερο μπορώ να ακούσω ή να διαβάσω, και απογοητεύομαι εν έτει 2015 να το ακούω καθημερινά από ανθρώπους, και πόσο μάλλον νέους!
Δέχομαι ότι το να θεωρείς κάποιον δεδομένο είναι τεράστιο σφάλμα, και καλά θα σου κάνει να δείξει λίγη αδιαφορία, για να σε κάνει να ξυπνήσεις και να καταλάβεις ότι όπως εσύ θέλεις διεκδίκηση, άλλη τόση θέλει και ο άλλος. Άλλο τόσο ενδιαφέρον, άλλη τόση προσοχή.
Αλλά προφανώς και ο λόγος που θα ασχοληθείς με κάποιον άνθρωπο που σε φτύνει, δε βρίσκεται στο γεγονός ότι σε φτύνει. Οφείλεται στο ότι έχεις αισθήματα για αυτόν τον άνθρωπο, έχεις ζήσει κάποιες στιγμές μαζί του, έχεις κάνει σχέδια και μαζί του και χώρια στο κεφάλι σου κι ας μην το ξέρει, και πληγώνεσαι. Πληγώνεσαι που δε σου δίνει τη σημασία που του δίνεις, που δεν εκτιμάει και δεν αναγνωρίζει πράγματα, που εκμεταλλεύεται την αγάπη σου για αυτόν, και να σε «φτύνει για να κολλήσεις».
Ουσιαστικά, το σχέδιο αυτών που εφαρμόζουν το παραπάνω, είναι να σε πληγώνουν καθημερινά, να σε κάνουν κομμάτια, να νιώσεις ανίκανος στο άμεσο μέλλον να ερωτευτείς και να κάνεις σεξ με κάποιον άλλον άνθρωπο, γιατί; Για να τρέχεις πίσω από το βρακί τους. Μάλιστα.
Τι θα γίνει λοιπόν, όταν ανακαλύψει κάποιος ότι το πρόσωπο για το οποίο καίγεται και σιγολιώνει τόσο καιρό, έχει εφαρμόσει την ανώριμη τακτική «σε φτύνω για να κολλήσεις»;
Μάντεψε. Ξενέρα. Η απόλυτη, η αγύριστη, η αδιαπραγμάτευτη.
Να θυμάσαι πως όλοι μας έχουμε δύο ειδών ανθρώπου στη ζωή μας, πάντα: αυτόν που χρησιμοποιεί παιδιάστικα τεχνάσματα για να σε εκμεταλλευτεί και τον τίμιο, τον ειλικρινή, που σε διεκδικεί.
Όσο μεγάλη λοιπόν, κι αν νόμιζες πως ήταν η καψούρα σου για την Άννα ή για τον Ορέστη, αργά ή γρήγορα έρχεται η στιγμή που ξυπνάς από το λήθαργο και καταλαβαίνεις τι παιχνίδι έχει παιχτεί, πίσω από την πλάτη σου, ή και μπροστά σου. Και ό,τι ένιωσες, σιγοσβήνει. Ό,τι κι αν είχες μέσα στο κεφάλι σου, σιγά-σιγά διαγράφεται, και κάνεις χώρο σε καρδιά και μυαλό για το δεύτερο είδος ανθρώπου που έχεις στη ζωή σου.
Γιατί όπως θα θέλεις εσύ να εκτιμήσει ο άλλος το ενδιαφέρον σου και την αγάπη σου, άλλο τόσο και ακόμα περισσότερο θα εκτιμήσεις να δεις τη συμπεριφορά σου και τις θυσίες σου στο πρόσωπο κάποιου άλλου. Ειδικά αν έχεις φάει τα μούτρα σου πολλές φορές, και δε σε έχουν συνηθίσει σε ξηγημένες συμπεριφορές.
Και αυτό είναι κάτι που ισχύει για όλους τους ανθρώπους.
Γιατί και ο άνδρας θα εκτιμήσει την ξηγημένη γκόμενα, που νοιάζεται για αυτόν, του το δείχνει, και δεν εφαρμόζει τα παλιομοδίτικα γυναικεία τσαλίμια, καθώς και η γυναίκα όσο μαζόχα κι αν είναι, από ένα σημείο και μετά συνειδητοποιεί ότι αξίζει να δώσει ευκαιρία σε κάποιον να την κάνει ευτυχισμένη, και αυτό μπορεί να το κάνει μόνο κάποιος στον οποίο μπορεί να υπολογίζει, κάποιος που θα είναι δίπλα της, κάποιος που θα είναι «εδώ», και όχι «εκεί».
Κι έτσι πρέπει να είναι οι σχέσεις σήμερα. Αρκετά περίπλοκες τις κάναμε, δε νομίζεις;
Μία σχέση για να είναι υγιής πρέπει να αποτελείται από δύο ανθρώπους, που να έχουν αισθήματα ο ένας για τον άλλον, και να τα δείχνουν καθημερινά, έμπρακτα, ξεκάθαρα, ντόμπρα.
Τα τσαλίμια είναι για τους δεύτερους.
Επιμέλεια Κειμένου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Ειρήνη Μανουσαρίδου
