Δε γίνεται να αρέσουμε όλοι σε όλους

Η απόρριψη είναι ένα απ’ τα πιο δυνατά, πιο επίπονα και πιο δύσκολα συναισθήματα που έχει να βιώσει ένας άνθρωπος. Δυστυχώς, είναι κάτι λίγο-πολύ αναπόφευκτο. Είναι μια δοκιμασία που όλοι περάσαμε, περνάμε και θα περάσουμε. Και όσο και να μη μας αρέσει, είναι μια δοκιμασία απ’ την οποία πρέπει να περάσουμε.

Το θέμα με την απόρριψη δεν είναι να την ξεπεράσεις, αλλά να την αποδεχτείς και να τη διαχειριστείς σωστά. Όσο πιο γρήγορα συνειδητοποιήσεις ότι είναι μια φάση που μπορεί να προκύψει ανά πάσα στιγμή στη ζωή σου, πως δεν είσαι ο μόνος που του έχει συμβεί και πως, κυρίως, δε φταις πάντα εσύ, τόσο το καλύτερο για σένα.

Όταν βιώνεις μια απόρριψη, στο πώς θα τη διαχειριστείς παίζει τεράστιο ρόλο το πώς είναι γενικά η ζωή σου εκείνη τη συγκεκριμένη περίοδο. Αν λίγο-πολύ τα έχεις βάλει όλα σε ένα πρόγραμμα, έχεις σωστά άτομα δίπλα σου και φιλαράκια να ξενυχτάνε με τον πόνο σου οικειοθελώς σε καθημερινή, βραδινή φάση, τότε μην ανησυχείς. Όσο και να χαλαστείς, μέσα σε ένα μικρό χρονικό διάστημα όχι μόνο θα νιώθεις καλύτερα, όχι μόνο θα έχεις απομυθοποιήσει στο μυαλό σου τον «θύτη», αλλά πιθανώς σύντομα θα βρεις και κάτι καινούριο.

Αν πάλι το λεγόμενο «Χ» σού χτυπήσει την πόρτα σε μια φάση όπου στη ζωή σου -για να το πω όσο πιο κομψά μπορώ- δεν πάνε όλα ρολόι, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν αρκετά. Θα τα βάλεις με τον εαυτό σου, θα αναρωτιέσαι τι κακό έχεις κάνει και το πληρώνεις τώρα αυτό. Δύσκολα θα δεχτείς τη βοήθεια των φίλων σου κι αυτό επειδή πιστεύεις ότι ούτε να σε καταλάβουν πραγματικά μπορούν ούτε και να σε βοηθήσουν. Μιλάνε εκ του ασφαλούς, αυτοί είναι βολεμένοι, τα προσωπικά κι η ζωή τους γενικότερα πάνε από το καλό στο καλύτερο. Πώς να νιώσουν εσένα, πώς να μπουν στη θέση σου;

Γενικότερα, θα βρίσκεσαι σε μια φάση άρνησης. Αυτός ο αρνητισμός δε θα μείνει μόνο στους γύρω σου, αλλά, τελευταίος και φαρμακερός, θα φτάσει και στον εαυτό σου. Η αυτοπεποίθησή σου θα πιάσει πάτο και με αφορμή αυτήν την απόρριψη, θα ανατρέξεις και σε άλλες καταστάσεις του παρελθόντος που δεν πήγαν και τόσο καλά. Θα κάθεσαι να υπεραναλύεις παλιές και καινούριες καταστάσεις, που ο μόνος κοινός τους παρανομαστής ήταν ότι απλώς αυτό που είχες στο μυαλό σου δε δούλεψε. Και πού θα καταλήξεις; Ότι εσύ φταις. Για όλα, για όλους.

Εσύ φταις, που προχώρησες τόσο γρήγορα με το μυαλό σου και τα γεγονότα δε σε προλάβαιναν. Εσύ φταις, που φάνηκες μιξοπαρθένα επειδή δεν του έκατσες απ’ το πρώτο ραντεβού και προφανώς πήγε στην άλλη, που δε θα του έλεγε ποτέ «όχι» όπως εσύ. Εσύ φταις, που δεν ήσουν αρκετά άνδρας και δεν είχες τα κότσια να της πεις όλα όσα ήθελες επειδή δεν ήσουν έτοιμος και για αυτό τώρα πήγε στον επόμενο, που είναι πιο αρχιδάτος από εσένα και τη διεκδίκησε.

Τέτοιες σκέψεις κυριαρχούν στο μυαλό σου και το χειρότερο δεν είναι ότι σε κάνουν να χάνεις την ουσία. Παραβλέπεις ένα τεράστιο κομμάτι της πραγματικότητας εκείνης της περιόδου. Για παράδειγμα, είναι κακό το γεγονός ότι ενθουσιάστηκες και καψουρεύτηκες χωρίς να το ελέγξεις; Δε νομίζω.

Φταις, επειδή είσαι κοπέλα που θέλεις να έχεις συναισθήματα για να προχωρήσεις με το αγόρι σου; Πιστεύεις πως αν του καθόσουν, δε θα τον έχανες; Όχι. Θα τον έχανες ούτως ή άλλως, γιατί ποτέ σου δεν τον είχες τον συγκεκριμένο. Ο λόγος που έφυγε από εσένα, είναι επειδή ήξερε ότι αυτό που ήθελε δε θα το έπαιρνε εύκολα, κι ίσως κατά βάθος μέσα του να είναι έστω και λίγο άνθρωπος και να μην ήθελε να σε κοροϊδέψει. Το γεγονός ότι βρήκε άλλη, μη σε κάνει να νομίζεις ότι θα μείνει κι εκεί, αλλά ταυτόχρονα να μη σε αφορά κιόλας.

Όσο για εσένα, που με τη συγκεκριμένη κοπέλα εξ αρχής και για έναν απροσδιόριστο λόγο κόμπλαρες και δεν της έδειξες όλα όσα ήθελες, μην πτοείσαι. Για να προχωρήσει τόσο γρήγορα και τόσο εύκολα με κάποιον άλλον μετά από σένα, εκτός του ότι δείχνει ότι δεν ήσουν κάτι τόσο σοβαρό για εκείνη όσο ήταν εκείνη για εσένα, κάτι άλλο που δείχνει είναι ότι ήταν θέμα χρόνου να κάνει μια τέτοια κίνηση. Δε λες καλύτερα που την έκανε στην αρχή και δεν έχασες πολύ χρόνο απ’ τη ζωή σου;

Αυτά ήταν δυο-τρία παραδείγματα, καταστάσεις ουσιαστικά ολόιδιες, που αν τις δεις από μια άλλη οπτική, η διαφορά τους είναι τουλάχιστον αισθητή. Μην αφήνεις να σε τρώνε τα στερεότυπα-καλούπια μιας κοινωνίας και κυρίως, μην επιτρέψεις σε καμία απόρριψη να σου ρίξει την αυτοπεποίθηση και να σου δημιουργήσει ανασφάλειες.

Σκέψου το πιο απλό: σε πόσους ανθρώπους άρεσες εσύ αλλά σε εσένα δεν άρεσαν; Ένας; Δύο; Όχι, πολλοί παραπάνω, απλώς επειδή δε σε πλήγωσαν δεν τους υπολογίζεις τόσο και τους έχεις θάψει καλά στη μνήμη σου. Πες μου και το άλλο. Πάντα έφταιγαν αυτοί; Φυσικά κι όχι. Ο βασικός λόγος που τους απέρριψες ήταν επειδή δεν είχατε χημεία, δε σου έκαναν αυτό το ρημάδι το «κλικ». Και τέλος, μειώνεται η αξία αυτών των ανθρώπων, επειδή εσύ τους απέρριψες; Με τίποτα.

Άρα γιατί να επιτρέψεις εσύ στον εαυτό σου να μειωθεί η αξία του επειδή κάποιος σε απέρριψε;

Εκμεταλλεύσου αυτήν την εμπειρία, παρ’ την και ως μια δοκιμασία απαραίτητη για να μη γίνεις ποτέ σου νάρκισσος, και προχώρα. Σε περιμένουν εκεί έξω πολύ όμορφα πράγματα για να κάθεσαι και να ασχολείσαι με ανθρώπους που δεν είδαν σε σένα όλα αυτά τα όμορφα που κρύβεις κι έχεις να δώσεις. Και να σου πω κάτι; Καλά κάνεις και τα κρύβεις. Κράτα τα για τον άνθρωπο που όχι μόνο θα τα δει από μόνος του απ’ την πρώτη στιγμή, αλλά θα τα εκτιμήσει κιόλας.

Και πίστεψέ με, αυτός ο άνθρωπος δε θα σε αφήσει να του φύγεις ποτέ.