Ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως ένα από τα πιο μυστήρια πλάσματα. Θέτει συνεχώς νέους στόχους, βαριέται τη ρουτίνα, διψάει για περιπέτεια. Βρίσκεται μονίμως σε μία κατάσταση έντασης και αναζήτησης, ενώ θα έρθουν και οι στιγμές που θα έχει ανάγκη από ηρεμία, να πατήσει ένα pause και να τα βρει λίγο με τον εαυτό του, μέχρι να έρθει κάτι καινούριο που θα τον ταράξει, θα τον ταρακουνήσει, θα του αλλάξει τα φώτα.
Κάπως έτσι θα δικαιολογήσουμε την κυκλοθυμία μας, την αναποφασιστικότητά μας, ειδικά όταν μιλάμε για ζητήματα της προσωπικής μας ζωής, όπου εμπλέκεται και το συναίσθημα που θολώνει την κρίση μας.
Πόσες φορές σου έχει τύχει να περπατάς στο δρόμο, στην πλατεία, στην παραλία αμέριμνος με τα ακουστικά και βλέποντας ένα ζευγάρι, να σε πιάσει νοσταλγία; Είτε για τα παλιά που σου λείπουν και ξέρεις πως δεν πρόκειται ποτέ να γυρίσουν πίσω, είτε για τα καινούρια, που ακόμα έρχονται και φαίνεται να έχουν χάσει το δρόμο τους.
Δεν τη θες τη μοναξιά ρε φίλε, δε σου πάει. Όσο δυνατός κι αν είσαι, όσο κι αν έχεις φίλους και οικογένεια στο πλευρό σου, πάντα θα έχεις ανάγκη για συντροφικότητα. Για μία ζεστή αγκαλιά, έναν άνθρωπο στη ζωή σου να βλέπετε σειρές μαζί, να γελάτε, να κλαίτε, να τσακώνεστε, να κάνετε σεξ, και όλο αυτό από την αρχή ξανά, και ξανά, και ξανά.
Έλα όμως που το να έχεις μία σχέση δε συγκεντρώνει μόνο θετικά στη λίστα, και σε καμία περίπτωση αν είναι αληθινή, δεν είναι τέλεια.
Όσο καλή και ισορροπημένη σχέση κι αν έχεις, και ειδικά από τη στιγμή που είστε μαζί για αρκετό καιρό, έρχονται αυτές οι ριμάδες οι στιγμές που θες να πεις «τέρμα», να τα μαζέψεις και να φύγεις. Να μη δίνεις αναφορά σε κανέναν για το πού είσαι, με ποιον, και τι κάνεις. Bαρέθηκες να πιέζεσαι, να κάνεις υποχωρήσεις. Θες να βγαίνεις περισσότερο με τα φιλαράκια σου, να φλερτάρεις.
Αυτό συνήθως συμβαίνει όταν νιώθεις ότι έχεις χάσει κάθε ίχνος ελευθερίας μέσα στη σχέση σου, και ο ένας εξαρτάται από τον άλλον στο μέγιστο βαθμό. Η ελευθερία για τον άνθρωπο είναι μία από τις σημαντικότερες κατακτήσεις του, και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να την υποτιμά, να την ξεχνά, να την παραμελεί.
Ποιο το συμπέρασμα λοιπόν; Το απόλυτο αδιέξοδο, συνοδευόμενο με το σήμα του απείρου δίπλα. Είσαι σε σχέση, θες την ελευθερία σου. Είσαι ελεύθερος, θέλεις σχέση.
Οι μεν θα σε κατηγορήσουν για αχαριστία, ότι άλλοι παλεύουν με νύχια και με δόντια για να έχουν έναν άνθρωπο δίπλα τους, κι εσύ που τον έχεις δεν το εκτιμάς. Οι δε, θα σου πουν ότι φταις εσύ, ότι είσαι πολύ κλειστός χαρακτήρας, δεν ψάχνεσαι όσο πρέπει, δε βγαίνεις, ο Μήτσος σου ξινίζει η Έλλη σου βρωμάει, και με λίγα λόγια είσαι ο απόλυτος φταίχτης της μοναξιάς σου.
Καταρχάς, έξω από το χορό πολλά τραγούδια λένε. Αυτό να σκέφτεσαι όποτε ακούς λόγια που σε ενοχλούν. Γιατί το μόνο εύκολο είναι να κρίνεις με βάση το δικό σου τρόπο σκέψης, ενώ το δύσκολο είναι να προσπαθήσεις να μπεις στη θέση του άλλου και να δεις τα πράγματα από άλλη οπτική. Γι’ αυτό άλλωστε και αυτοί που θα σε κρίνουν θα είναι οι περισσότεροι, ενώ αυτοί που θα προσπαθήσουν στα αλήθεια να σε νιώσουν οι λίγοι: γιατί οι περισσότεροι διαλέγουν το εύκολο και το βολικό, κι οι λίγοι το δύσκολο.
Αν μπορούσαμε λοιπόν να απαντήσουμε στο αιώνιο ερώτημα της κυκλοθυμίας μας, γιατί δηλαδή όταν είμαστε ελεύθεροι θέλουμε σχέση και το αντίστροφο, ίσως είναι επειδή κάθε φορά που κάνουμε ένα βήμα χωρίς να είμαστε σίγουροι εκατό τοις εκατό, κάπου σκοντάφτουμε, πέφτουμε, και γκρεμοτσακιζόμαστε. Αν δε νοιαστούμε εμείς οι ίδιοι για εμάς, και δεν τα βρούμε με τον εαυτό μας, ποτέ δε θα είμαστε ικανοποιημένοι. Πάντα κάτι θα μας χαλάει, θα μας ξενίζει, και θα ψάχνουμε να βρούμε αυτό το καινούριο που θα μας συνταράξει και θα μας βγάλει από τη βαρετή μονοτονία της καθημερινότητάς μας. Από τη μιζέρια, αν θες.
Έλα όμως που όσο κι αν θέλουμε να ζήσουμε κάτι, δεν είμαστε πάντοτε έτοιμοι να το προκαλέσουμε.
Μη βιάζεσαι λοιπόν, έχε τα μάτια σου ανοιχτά και όλα θα έρθουν, είτε άμεσα, είτε λίγο αργότερα. Απαλλάξου κι από τα φαντάσματα του παρελθόντος, γιατί ό,τι ανήκει πια εκεί φάντασμα είναι κι έχει λόγο που δεν είναι στο παρόν σου, και το σημαντικότερο, μην αφήνεις το παρελθόν να σου μαυρίζει το μέλλον. Παραείναι πίσω σου για να το φέρνεις συνέχεια μπροστά σου.
Επιμέλεια Κειμένου Ειρήνης Μανουσαρίδου: Κατερίνα Κεχαγιά.
Συντάκτης: Ειρήνη Μανουσαρίδου
