Το ενδιαφέρον μας και την καψούρα μας για έναν άνθρωπο μπορούμε να τα δείξουμε με πολλούς τρόπους. Μια ματιά, ένα χαμόγελο, μια καληνύχτα ή ένα «στείλε μου όταν φτάσεις» είναι μόνο μερικοί απ’ αυτούς. Κάποιοι μάλιστα πιστεύουν ότι το πετυχαίνουν με μια κόκκινη ειδοποίηση στο κινητό του άλλου, ενώ οι πιο ρομαντικοί θα γράψουν γι’ αυτόν ένα τραγούδι, ένα γράμμα, ακόμη κι ένα άρθρο.
Πολλές φορές μάλιστα, θα δείξει ο άλλος το ενδιαφέρον του μέσα από τόσο απλές και μικρές κινήσεις που πιθανόν εκείνη την ώρα να μην το συνειδητοποιήσουμε και να το προσπεράσουμε. Αυτές όμως οι κινήσεις είναι κι οι πιο ουσιαστικές κι αληθινές.
Για τον καψούρη το σωστό, τον αληθινό, που την έχει πατήσει, δεν υπάρχουν εγωισμοί. Δείχνει το ενδιαφέρον του επειδή είναι ακριβώς αυτό που θέλει να σου δείξει, ότι νοιάζεται για σένα κι ότι σε θέλει. Κι όχι, δεν τον νοιάζει η ανταπόκριση. Μπορεί στο μέλλον, αν η ανταπόκριση αυτή είναι μηδαμινή ν’ απογοητευτεί και να τρέχει στα μπουζούκια, αλλά πάνω στην καψούρα θολώνεις και δε σκέφτεσαι τίποτε άλλο απ’ το παρόν και το άμεσο μέλλον. Γιατί πολύ απλά δε σε νοιάζει οτιδήποτε κι αν προκύψει μετά. Θέλεις το τώρα και το θες τώρα.
Είναι αυτός που πάντα θα σου στέλνει πρώτος μήνυμα, έχοντας γραμμένη την αδιαφορία σου ή το γεγονός ότι μπορεί και να μην του στέλνεις σχεδόν ποτέ. Δεν τον πτοεί τίποτα. Κλότσα τον δέκα φορές και θα σηκωθεί έντεκα.
Το πιο όμορφο κι εξαιρετικά σπάνιο είναι ότι έχεις να κάνεις μ’ έναν απ’ τους λίγους ανθρώπους που θα σε ρωτήσει τι κάνεις και θα τον ενδιαφέρει πραγματικά η απάντηση. Σκέψου εσύ ο ίδιος, πόσες φορές είδες στο δρόμο έναν παλιό συμμαθητή σου που είχες να τον δεις χρόνια και δεν είχατε ποτέ σας τρελές επαφές. Παρ’ όλα αυτά, θα ρωτήσετε ο ένας τον άλλον τι κάνει, γνωρίζοντας πολύ καλά κι οι δυο σας πως όποια κι αν είναι η απάντηση, θα ρίξετε ένα ψεύτικο και προσποιητό χαμόγελο και θα συνεχίσετε την πορεία σας χωριστά, χωρίς να επεξεργαστείτε οποιαδήποτε κουβέντα κι αν ανταλλάξατε.
Εκεί λοιπόν ξεχωρίζει ο ερωτευμένος απ’ όλους τους παλιούς σου συμμαθητές ή γνωστούς. Κρέμεται απ’ τα χείλη σου κι ό,τι κι αν του απαντήσεις, πάντα θα υπάρχει μία ακόμη ερώτηση σχετική με την απάντησή σου. Επίσης, θα καταρρίψει όλα τα παιχνιδάκια και τις τακτικές τύπου σκοτσέζικο ντους κι «ας μην της στείλω ή ας μην του κάνω like για μία βδομάδα, να δω τι θα κάνει». Όλα αυτά τα θεωρεί παιδιάστικα και καθαρή σπατάλη χρόνου, που στην ουσία αυτό ακριβώς είναι.
Εκεί είναι δυστυχώς που το χάνουμε οι περισσότεροι, στην προσπάθεια. Αφήνουμε τις ανασφάλειες και τα κόμπλεξ μας, τα ταμπού και τις προκαταλήψεις της κοινωνίας, τα λόγια και τις συμβουλές των φίλων, να επισκιάζουν την ίδια μας τη θέληση και φοβόμαστε να πάρουμε οποιοδήποτε ρίσκο. Με λίγα λόγια, δεν τολμάμε. Δεν υπερβάλλουμε παρά μένουμε στάσιμοι, βολεμένοι και καθισμένοι στη φωλίτσα μας, μην τυχόν σπάσουν τ’ αυγά μας και δεν είμαστε από πάνω.
Γι’ αυτό να εκτιμάς ακόμη περισσότερο τους ανθρώπους που ενδιαφέρονται για σένα και στο δείχνουν, γιατί είναι σπάνιοι. Δε θα σε κατηγορήσω αν δεν τους ερωτευτείς ή αν τους δεις μόνο φιλικά, όλα αυτά είναι ανθρώπινα και στο κάτω-κάτω δεν είναι πάντα στο χέρι μας το ποιον θα ερωτευτούμε. Έχεις όμως να μάθεις πολλά απ’ αυτούς, γι’ αυτό κοίτα να ‘σαι όσο πιο κοντά τους μπορείς. Να κερδίσεις έχεις μόνο κι όχι να χάσεις.
Επιμέλεια Κειμένου Ειρήνης Μανουσαρίδου: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Ειρήνη Μανουσαρίδου
