Φαντάζεσαι να φερόσουν στους άλλους όπως θες να σου φερθούν;

Ξέρω ότι παραείναι ουτοπικό και μόνο σαν σκέψη, αλλά κάτσε και σκέψου το λιγάκι μαζί μου. Φαντάσου έναν κόσμο που κι εσύ κι όλοι μας, θα φερόμασταν όπως ακριβώς θα θέλαμε να μας φερθούν.

Δε θα ήθελες να σε κρίνουν για την εξωτερική σου εμφάνιση, οπότε κι εσύ με τη σειρά σου δε θα χασκογελούσες επιδεικτικά με το κολλητάρι σου στο δρόμο επειδή είδατε μία τύπισσα ή έναν τυπά, των οποίων το στιλάκι θα ήταν εκκεντρικό για εσάς. Δε θα έριχνες κανένα αδιάκριτο βλέμμα σε κάποιον επειδή είναι διαφορετικός από σένα και σε ξενίζει. Δε θα το έκανες, γιατί θα ήξερες πως το γεγονός ότι είναι διαφορετικός, δεν τον καθιστά ούτε κατώτερο ούτε ανώτερο από εσένα παρά μόνο ίσο.

Δε θα έκρινες κανέναν για την προσωπική του ζωή κι αυτό επειδή δε σε αφορά, κι όπως δεν αφορά εσένα τι κάνει ο άλλος στο κρεβάτι του, έτσι δεν αφορά και τον άλλον τι κάνεις εσύ στο δικό σου. Πες ότι ο άλλος είναι γκέι, ή ότι ο άνθρωπος με τον οποίο βγαίνει έχουν μεγάλη διαφορά ηλικίας. Όποια περίπτωση και να ισχύει εδώ, εσύ τη ζωή σου κι οι άλλοι τη δική τους.

Δε θα καθόσουν να κράζεις πίσω από μια οθόνη το οτιδήποτε, κι αυτό επειδή ξέρεις ότι εκτός του ότι είναι άσχημο, δεν έχει να προσφέρει τίποτα. Αν διαφωνείς με κάτι, το οποίο σαν ζήτημα είναι σοβαρό κι αφορά την κοινωνία μας, θα κοιτούσες να έκανες κάτι σε πράξη κι όχι να το αναλύσεις στο διαδίκτυο. Αν πάλι έπρεπε ντε και καλά να πεις κάτι, θα είχες επιχειρήματα και θα τα έγραφες. Δε θα κοίταζες να γράψεις κάτι κραυγαλέο και κατινίστικο, μόνο και μόνο για να τσεπώσεις μερικά παραπάνω likes στο σχόλιό σου.

Δε θα το έκανες, γιατί όπως κι εσύ σαν άνθρωπος αξίζεις πολλά περισσότερα απ’ το να κερδίσεις likes μειώνοντας κάποιον άλλον, έτσι κι ο άλλος τον οποίο θα έκραζες αξίζει κάτι καλύτερο. Μην ξεχνάς, είστε κι οι δύο άνθρωποι. Με ίσα δικαιώματα κι υποχρεώσεις. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι είναι ένας καλλιτέχνης, του οποίου το δημιούργημα δε σου αρέσει. Τι πιο απλό -εφόσον δεν προσβάλει ούτε εσένα ούτε κανέναν με άμεσο ή έμμεσο τρόπο-, απ’ το να κλείσεις την καρτέλα και να βάλεις να ακούσεις τη μουσική που γουστάρεις, να δεις την ταινία που γουστάρεις;

Δε θα έκανες πουστιά σε φίλο, γιατί δε θα ήθελες ποτέ να σου παίξουν. Ό,τι λάθος και να έκανες, θα ήσουν ο πρώτος που θα του το έλεγε. Θα το παραδεχόσουν χωρίς να σκορπάς ευθύνες και θα κοίταζες να τα βρείτε όσο το δυνατόν συντομότερα. Ξέρεις γιατί; Γιατί κι εσύ αυτή τη συμπεριφορά θα ήθελες απ’ τον άλλον.

Θα τολμούσες παραπάνω στα γκομενικά σου, κι αυτό επειδή κάποτε κάποιοι δεν τόλμησαν με σένα, δείλιασαν και για το τίποτα χάσατε. Θες από φόβο, που λέει κι η Τσαλιγοπούλου; Έστω. Θα προσπαθούσες με νύχια και με δόντια να μην πληγώσεις κανέναν, κι αν το έκανες, δε θα σηκωνόσουν να φύγεις σαν να μη συνέβη τίποτα. Δε θα άφηνες τον άλλον να υποφέρει για κάτι για το οποίο ευθύνεσαι εσύ, δε θα το άντεχες. Θα έκανες τα πάντα για να επανορθώσεις. Του το χρωστάς, στην τελική.

Δε θα έλεγες λόγια πισώπλατα. Ό,τι θέμα κι αν είχες με κάποιον, θα το έλεγες μπροστά του, θα το λύνατε κι η όλη κατάσταση όπως άρχισε, έτσι και θα τέλειωνε μεταξύ σας. Άλλωστε, όταν εμπλέκονται τρίτοι, μόνο μπέρδεμα και παρεξηγήσεις μπορούν να προσφέρουν.

Τώρα θα μου πεις, αφού αυτά δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ, τι κάθεσαι και τα αναλύεις; Είναι μια τέλεια κατάσταση και το τέλειο δεν υπάρχει. Ο κόσμος είναι κακός και μόνο τρελός πρέπει να είσαι για να πιστεύεις ότι μπορείς να τον αλλάξεις.

Ακριβώς εδώ είναι λοιπόν που θέλω να καταλήξω. Τίποτα από όσα ανέφερα πάνω δεν είναι ακατόρθωτα, αρκεί να θέλεις να τα εφαρμόσεις, να τα εφαρμόσουμε. Δεν ανέφερα πουθενά ότι πρέπει όλοι οι άνθρωποι να είμαστε τέλειοι, να μην κάνουμε κανένα λάθος κι όλα στη ζωή μας να πηγαίνουν ρολόι. Αυτό ναι, είναι ουτοπικό κι αδύνατο. Όμως άμα θες να λέγεσαι άνθρωπος, πρέπει ταυτόχρονα και να είσαι. Να έχεις αυτογνωσία, να δίνεις στον άλλον ό,τι καλύτερο έχεις να δώσεις και να μη θες ποτέ να βλάψεις κανέναν. Να φέρεσαι -θα ξαναπώ- όπως θες κι οι άλλοι να σου φερθούν. Αυτό δεν είναι ουτοπία, αλλά μια απόφαση που όλοι μας μπορούμε να πάρουμε.

Μία κίνηση, ένα βλέμμα, μια κουβέντα μας, είναι αρκετά ικανά να επηρεάσουν ολόκληρη την ψυχολογία ενός άλλου ανθρώπου. Αφού μπορούμε να του τη φτιάξουμε, γιατί να του τη γαμήσουμε;

Επίσης, για να είναι ο κόσμος κακός, σημαίνει ότι οι άνθρωποι που τον αποτελούν είναι κακοί. Αν γίνουν καλοί, τότε πώς θα λέγεται ο κόσμος; Σωστά μάντεψες. Και κάτι για το τέλος: αυτοί που είναι τόσο τρελοί ώστε να πιστεύουν ότι μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο, είναι αυτοί που μπορούν να το καταφέρουν.