Φίλοι. Ένα τεράστιο κεφάλαιο στη ζωή μας και μακράν απ’ τα πιο σημαντικά. Άλλοι ήρθαν, άλλοι έφυγαν κι άλλοι μένουν ακόμα. Άλλοι άξιζαν περισσότερο κι άλλοι πολύ λιγότερο από όσο υπολογίσαμε. Κάποιοι μας απογοήτευσαν, μας πρόδωσαν και φάνηκαν αχάριστοι σε ό,τι κι αν κάναμε για αυτούς. Κάποιοι, τα άκρως αντίθετα των προηγουμένων.
Το σίγουρο είναι πως όσοι φίλοι πέρασαν απ’ τη ζωή μας, όλοι ναι μεν πήραν από εμάς, αλλά έδωσαν και σε εμάς. Θες ωραίες στιγμές; Μαθήματα; Έστω. Όλοι κάπως συνέβαλαν στην προσωπικότητά μας, στην ιδεολογία μας. Βοήθησαν να χτιστεί ο ίδιος μας ο εαυτός.
Όμως, η αλήθεια είναι πως όσο πιο πολλές φορές έπεσες έξω και πληγώθηκες από φίλο, άλλες τόσες και περισσότερες θα εκτιμήσεις το φίλο που θα είναι σωστός απέναντί σου, τον κολλητό, την κολλητή σου. Όπως έχει ξαναειπωθεί άλλωστε, είναι τα αδέρφια από άλλη μάνα που εσύ επέλεξες να πορευτείτε μαζί σε αυτό το ταξίδι που λέγεται ζωή.
Καταστάσεις καλές αλλά κι άσχημες είναι ικανές να σε δέσουν με έναν άνθρωπο κι από εκεί που μέχρι χθες αγνοούσατε ο ένας την ύπαρξη του άλλου, τώρα μέρα με τη μέρα χτίζετε μία δυνατή κι αληθινή φιλία, πράγμα σπάνιο για την εποχή μας.
Έτσι λοιπόν, ακριβώς επειδή το να βρεις έναν πραγματικό φίλο είναι το πιο όμορφο αλλά και το πιο δύσκολο, μόλις τον βρεις κάνεις τα πάντα για να μην τον χάσεις. Κι ενώ πολλές φορές η πρόθεσή σου δε θέλει να βλάψει κανέναν, μπορεί να βλάψει την ίδια σας τη σχέση φέρνοντας επιπτώσεις ανεπιθύμητες και για τους δυο σας.
Ειδικά στην περίπτωση της φιλίας, η κτητικότητά μας αργά ή γρήγορα θα ξυπνήσει. Άλλες φορές θα την κρατάμε μέσα μας ενώ άλλες θα την εκδηλώσουμε στο μάξιμουμ, που απ’ τις φωνές και τα ξεσπάσματά μας θα χάσουμε το δίκιο μας.
Πότε λοιπόν θα αρχίσει αυτή η πτώση; Όταν θα αρχίσει ο καθένας σας να γνωρίζει καινούρια άτομα, να κάνει καινούριες παρέες. Θα μου πεις, αυτό γιατί απαραίτητα να αποτελέσει πρόβλημα; Μπορείς να εντάξεις τον κολλητό σου στην καινούρια σου παρέα, να ταιριάξετε κι έτσι να περνάτε όλο και περισσότερο χρόνο μαζί.
Ξέρεις όμως πολύ καλά πως αυτό δε γίνεται πάντα, για διάφορους λόγους. Αρχικά επειδή ο κόσμος είναι πολύ μικρός κι αν έχει ο φίλος σου «προηγούμενα» με ένα άτομο της παρέας που γνώρισες, δε θα ακολουθεί τις εξόδους σας. Ή μπορεί εσύ να μην έχεις χημεία και να μην ταιριάξεις με τους δικούς του φίλους. Μη μιλήσω για τα ωράρια στις σχολές ή στις δουλειές σας, που δε θα λειτουργούν πάντα υπέρ σας.
Κάπως έτσι θα αρχίσετε σιγά-σιγά να περνάτε λιγότερο χρόνο μαζί. Σε σημείο να περνάς άπλετο χρόνο με παιδιά απ’ τη σχολή σου, καθώς είναι αναπόσπαστο αλλά κι αγαπημένο κομμάτι της καθημερινότητάς σου, ενώ ο κολλητός σου είτε θα κρατάει επαφή με παλιές φιλίες είτε με καινούρια άτομα που θα γνώρισε μέσω άλλων κι έτσι θα έχει κι εκείνος τη δική του παρέα.
Κι εκεί είναι που αρχίζει και σε πιάνει η ζήλια. Ναι λοιπόν, ζηλεύεις και δεν υπάρχει τίποτα κακό σε αυτό. Ζηλεύεις επειδή αγαπάς τον καλύτερό σου φίλο και μέρα με τη μέρα νιώθεις ότι απομακρύνεστε και δεν το θες αυτό.
Θέλεις να τον βλέπεις πολύ περισσότερο κι η ίδια η ζωή σου φέρνει εμπόδια και στον στερεί ενώ την ίδια στιγμή τον δίνει απλόχερα σε άλλους που μέχρι χθες δεν τον ήξεραν, δεκάρα δε θα δίνουν για αυτόν και μπορεί να τον πληγώσουν ανά πάσα στιγμή. Κάπως έτσι σκέφτεσαι, σωστά;
Πρέπει όμως να καταλάβεις κάτι: τον αληθινό, τον κολλητό φίλο, δε θα τον χάσεις ποτέ απ’ τη στιγμή που η αγάπη σας είναι αμοιβαία. Δεν πάει να γνωρίσει άτομα με δέκα χιλιάδες λιγότερα κουσούρια από ‘σένα; Δεν πάει να σας χωρίζουν χιλιόμετρα; Να είναι σε άλλη πόλη; Σε άλλη χώρα; Όταν η φιλία σας είναι πραγματική, δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι και κανέναν να ζηλεύεις.
Γιατί σκέψου πως όπως κι εσύ γνωρίζεις άτομα, τα εκτιμάς και δένεσαι πολύ μαζί τους, έτσι ακριβώς συμβαίνει και με τον κολλητό σου. Και δε σημαίνει πως όποιος καινούριο άνθρωπος μπει στη ζωή του, θα θέλει να τον πληγώσει. Οπότε περιόρισε την καχυποψία σου, ως ένα σημείο φυσικά.
Όσα άτομα και να γνωρίσεις και να αγαπήσεις, σημαίνει αυτομάτως ότι θα αλλάξουν τον τρόπο που νιώθεις για τον κολλητό σου; Όχι. Τότε το ίδιο ισχύει κι απ’ τη μεριά του.
Και μην ξεχνάς ότι κανένας δεν ανήκει σε κανέναν και δεν είναι καθόλου κακό αυτό, ίσα-ίσα. Υπάρχει πιο όμορφο πράγμα απ’ το να δίνεις στον άλλον την ελευθερία να γνωρίσει κόσμο και να ζήσει εμπειρίες και να ξέρεις ότι πάντα θα γυρίζει σε σένα, κι ας ξαναφύγει;
Επιμέλεια Κειμένου Ειρήνης Μανουσαρίδου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ειρήνη Μανουσαρίδου
