Με τους φίλους θα χαθείτε και θα ξαναβρεθείτε σαν να μην πέρασε στιγμή

Ανά διαστήματα, θα χαθείς με τους περισσότερους ανθρώπους στη ζωή σου. Ειδικότερα όσο μεγαλώνεις, όλο και πιο πιθανόν είναι να μη συμβαδίζουν τα προγράμματά σας και να μοιάζει αδύνατον να βρείτε χρόνο ο ένας για τον άλλον. Κι άντε, στη σχέση θα κάνεις μία θυσία παραπάνω γιατί είναι έρωτας και σου λείπει ασταμάτητα. Στη φιλία, όμως;

Με τους φίλους δεν είναι το ίδιο. Χωρίς να σημαίνει ότι δεν τους υπολογίζεις καθόλου και πως σε νοιάζει μόνο ο γκόμενος ή η γκόμενα και τίποτα άλλο, απλώς το να βγεις για έναν καφέ με ένα φίλο θα το τρενάρεις λίγο παραπάνω. Ειδικά αν το φιλαράκι σου μένει σε άλλη πόλη κι υπάρχει η απόσταση, τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα.

Υπάρχουν άτομα, λοιπόν, με τα οποία μπορεί να χαθείς από μερικές εβδομάδες έως και μήνες. Το άφησες εσύ, το άφησε ο άλλος, έλεγες να στείλεις μήνυμα και το ξεχνούσες, ο άλλος επίσης μία απ’ τα ίδια. Χαθήκατε χωρίς λόγο κι αιτία. Χωρίς να έχει συμβεί κάτι, χωρίς να έχετε μαλώσει. Μέχρι που έρχεται η στιγμή που βγαίνετε για εκείνον τον πολυπόθητο και χιλιοακυρομένο καφέ και, πραγματικά, είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα.

Λες και δε χαθήκατε ποτέ, λες και δεν πάψατε μέρα να μιλάτε ο ένας με τον άλλον. Δε νιώθετε αμηχανία, αποστασιοποίηση επειδή έχετε να βρεθείτε τόσο καιρό. Με την κουβέντα συνειδητοποιείτε κι οι δύο πως παρ’ όλο που έχει περάσει τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα απ’ την τελευταία φορά που τα είπατε, δεν το νιώθετε.

Είναι εξαιρετικά λίγοι οι άνθρωποι που θα περάσουν απ’ τη ζωή σου και μαζί τους θα νιώσεις ένα τόσο σπάνιο δέσιμο, γι’ αυτό κοίτα να μην τους χάσεις ποτέ. Αυτή η οικειότητα, η άνεση και τα πειράγματα που έχετε ο ένας με τον άλλον είναι πράγματα που σε μια φιλία δύσκολα τα έχεις όλα στον ανώτατο βαθμό.

Μία βόλτα στο κέντρο της πόλης σας με έναν καφέ στο χέρι, απολαμβάνοντας την όμορφη μέρα ή χουχουλιάζοντας στον καναπέ μιας καφετέριας επειδή έξω έχει παγωνιά, βγάζοντας τα εσώψυχά σας κι ειλικρινά, δε θες τίποτα άλλο. Όσα προβλήματα κι αν είχες, απ’ τη στιγμή που έχεις έναν άνθρωπο να τα πεις κι ο οποίος ξέρεις πως θα σε ακούσει και θα σε καταλάβει όσο λίγοι, είναι σαν να φύγανε όλα και μαζί με αυτά το βάρος τους το οποίο κουβαλούσες.

Έχετε να πείτε τόσα πολλά που φυσικά και δεν καταλάβατε για πότε πέρασε η ώρα. Τόσες αφηγήσεις, τόσα γέλια, αλλά και τόση πίκρα. Για γκόμενους και γκόμενες που δεν άξιζαν, για φίλους που μαχαίρωσαν πισώπλατα. Πάντα τέτοιου είδους συζητήσεις καταλήγουν να παίρνουν την τροπή της ψυχανάλυσης. Κι αναλύετε από εδώ, αναλύετε από εκεί και καθώς έχει περάσει ήδη αρκετά η ώρα, έχετε καλύψει το φάσμα όλων των πιθανών θεμάτων για συζήτηση. Απ’ την πρώην σχέση στην πολιτική κι απ’ το θέατρο και την τέχνη στη διαφωνία για το ποιο είναι το καλύτερο γυράδικο της πόλης.

Όταν ένας απ’ τους δύο αντιληφθεί τι ώρα έχει πάει και συνεπώς, πόσες ώρες είστε μαζί, ένα σοκ σας διαπερνάει αδιαμφισβήτητα. Η συνέχεια εξαρτάται πάλι απ’ τα προγράμματά σας. Αν είστε τυχεροί και είστε free και οι δύο, στάνταρ μετά θα πάτε για φαγητό και για σβήσιμο για ένα ποτάκι –το οποίο φυσικά μόνο ένα δε θα είναι–, έτσι, για να θυμηθείτε και λίγο τα παλιά. Αν πάλι έστω τον ένα απ’ τους δυο σας τον περιμένουν υποχρεώσεις την αυριανή μέρα, παίρνετε το δρόμο του γυρισμού κι υπόσχεστε πως δε θα ξαναχαθείτε. Οι πιθανότητες εδώ είναι πενήντα-πενήντα. Ή όντως δε θα χαθείτε, αλλά και δε θα βλέπεστε τόσο συχνά λόγω υποχρεώσεων, ή πάλι θα χαθείτε, μέχρι να ξαναγίνει το ίδιο και μέχρι όντως, εν τέλει, να βρείτε τους ρυθμούς σας και συνεπώς, χρόνο ο ένας για τον άλλον.

Μία τέτοια κατάσταση έχει συμβεί λίγο-πολύ σε όλους μας κι εδώ που τα λέμε δεν κάνει κακό, παρά καλό ανάμεσα σε μια φιλία. Γενικότερα, στάνταρ θα έρθει κάποια φάση στη ζωή σου που δε θα θες πολλά-πολλά με κανέναν, δε θα έχεις καμία όρεξη κι αυτό αφορά απ’ τη σχέση σου, απ’ τον κολλητό σου μέχρι και την ίδια σου τη μάνα. Δεν είναι λίγες οι φορές, μάλιστα, που ακόμη και με το κολλητάρι σου που είστε κώλος και βρακί, έρχονται στιγμές που σε εκνευρίζει χωρίς λόγο και που δεν έχεις όρεξη να βγεις μαζί του. Δε φταίει απαραίτητα μόνο εκείνος, αλλά κι οι διαθέσεις σου και κυρίως, το ότι είσαι άνθρωπος και περνάς μία φάση την οποία όλοι περάσαμε, περνάμε και θα ξαναπεράσουμε αρκετές φορές ακόμη.

Η αποστασιοποίηση, λοιπόν, μπορεί να έχει και θετικά αποτελέσματα από πολλές απόψεις. Καταρχάς, δεν ξεχνάς κάποιον μετά από τόσο καιρό κι ειδικά όταν πρόκειται για φίλο, είναι σπάνιο. Έπειτα, έχοντας γνωρίσει τόσα νέα άτομα στη ζωή σου με τα οποία δέθηκες, εκ των οποίων αρκετοί σε απογοήτευσαν και σε πρόδωσαν, καταλαβαίνεις πόσο σπάνια είναι η αληθινή φιλία μεταξύ δύο ανθρώπων και τα καλά, αγαθά κίνητρα που έχετε ο ένας για τον άλλον. Έτσι, γνωρίζοντας ότι ο φίλος με τον οποίο έχεις χαθεί δε σε πλήγωσε ποτέ, σε κάνει να τον εκτιμάς ακόμα περισσότερο και να αναγνωρίζεις τα καλά που σου έχει δώσει.

Όπως και να ‘χει, φίλους πραγματικούς βρίσκεις δύσκολα, πόσο μάλλον φίλους με τους οποίους όσο καιρό και να έχετε να βρεθείτε, όταν βρίσκεστε είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Κοίτα, λοιπόν, όσο μπορείς, για τέτοια άτομα να κάνεις τα πάντα και να μην τα αφήσεις να φύγουν απ’ τη ζωή σου -άσε που και να φύγουν, πάντα θα επιστρέφετε ο ένας στον άλλον και το ξέρετε καλά αυτό.