Θέλοντας και μη, κρατάμε πολλές φορές μέσα μας συναισθήματα και δεν εκδηλωνόμαστε στον άνθρωπο που μας τα δημιουργεί. Κι αναφέρομαι στ’ αρνητικά συναισθήματα. Απ’ τα πιο απλά, μέχρι και τα πιο σύνθετα. Απ’ το «δε με πήρε τηλέφωνο για καληνύχτα», μέχρι ένα ελάττωμα που επηρεάζει τη σχέση σας και δε λέει να το παραδεχτεί είτε είναι φίλος είτε γκόμενος ή γκόμενα.
Οι λόγοι που δε μίλησες εκείνη τη στιγμή ποικίλλουν. Μπορεί να ‘θελες να δώσεις τόπο στην οργή, επειδή δεν έχεις την πολυτέλεια να τον βλέπεις κάθε μέρα, σου ‘χε λείψει και δεν ήθελες να χαλάσεις τις λίγες ώρες που επιτέλους βρεθήκατε. Ίσως από φόβο να μη χάσεις αυτόν τον άνθρωπο απ’ τη ζωή σου. Ακόμη, ίσως γιατί στην τελική άλλαξε αμέσως θέμα συζήτησης.
Έλα όμως που οι έγνοιες σου δε σταματάνε εκείνη την ώρα που το προσπερνάς. Δεν ηρεμούν οι σκέψεις μέσα στο κεφάλι σου κι ό,τι ένιωσες εκείνη τη στιγμή, φουντώνει όταν θα ‘σαι ήδη μακριά του, ενώ ξαπλώνεις το βράδυ για να κοιμηθείς.
Σε τρώει όλο και πιο πολύ το ότι δε μίλησες εκείνη τη στιγμή, σκέφτεσαι πόσο απλό θα ήταν, πόσο εύκολο και πόσο μαλάκας είσαι που τελικά δεν άνοιξες το ρημάδι το στόμα σου όταν έπρεπε.
Πιάνεις το κινητό και πληκτρολογείς τον αριθμό του. Πας να πατήσεις το πράσινο τηλέφωνο, αλλά στην τελική σβήνεις το νούμερο. «Ας το στείλω σε μήνυμα καλύτερα», σκέφτεσαι. Είναι απρόσωπο, δε θα μπορέσει ν’ αλλάξει θέμα και στην τελική θα βγάλεις από μέσα σου αυτό που τόσο σε βασανίζει. Γράφεις πάνω απ’ την οθόνη εδώ και δέκα λεπτά, προσπαθώντας να μη στείλεις στον άνθρωπο ένα κατεβατό και τον τρομάξεις.
Καταφέρνεις να συντάξεις ένα νορμάλ κείμενο και τώρα ξεκινάει η μάχη με το να πατήσεις το send ή να μην το πατήσεις. Μαδάς τις μαργαρίτες που λέμε. Εν τέλει, το σβήνεις και πέφτεις και κοιμάσαι με τις τύψεις να σε τρώνε, βρίζοντας εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου για το πόσο κότα είσαι.
Μη μιλήσω για το τι πρόκειται ν’ ακολουθήσει τις επόμενες μέρες. Ατελείωτες ώρες συζητήσεων με κολλητούς και φίλους, λεπτομερής περιγραφή του όλου σκηνικού, μίμηση και της παραμικρής ατάκας που πετάξατε κι οι δυο σας. Κι έρχεται η στιγμή της κρίσης: ποιος έχει δίκιο;
Είναι πραγματικά κρίσιμη αυτή η στιγμή γιατί σ’ αυτές τις περιπτώσεις οι φίλοι κατατάσσονται σε τρεις κατηγορίες: σ’ αυτούς που θα σου χαϊδέψουν τ’ αυτιά, είτε για το καλό σου είτε επειδή βαρέθηκαν να σ’ ακούν να λες τα ίδια και τα ίδια, σ’ αυτούς που θα σου πουν την αλήθεια με καλό όμως τρόπο και σ’ αυτούς που θα στα πουν ωμά, ακόμη κι αν σε πληγώσουν, είτε για να ταρακουνηθείς επειδή σε νοιάζονται είτε επειδή στην τελική αυτούς δεν τους νοιάζει και τόσο.
Όλο αυτό το δράμα μπορείς να τ’ αποφύγεις, αν αρχίσεις να λες αυτό που σκέφτεσαι και νιώθεις ακριβώς τη στιγμή που στο προκαλεί ο άλλος. Είτε μιλάμε για τη σχέση σου είτε για φίλο σου.
Ας πάρουμε λοιπόν την πρώτη περίπτωση, τη σχέση σου. Το παν ανάμεσα σε δυο ανθρώπους είναι να υπάρχει επικοινωνία κι εμπιστοσύνη. Αν δεν πεις στον άνθρωπό σου πώς σε κάνει να νιώθεις με τη συμπεριφορά του ή με κάτι που είπε, σε ποιον άλλον θα το πεις; Αυτό είναι ανάμεσα σ’ εσάς τους δύο και μόνο κι απ’ τη στιγμή που θα μπλέξεις και τρίτους, θα το μετανιώσεις, αργά ή γρήγορα, από πολλές απόψεις.
Πολλές φορές πράγματα που σ’ εμάς φαίνονται αυτονόητα, γι’ άλλους δεν είναι. Κι εκεί είναι που το χάνουμε. Τι έχεις να χάσεις αν είσαι ειλικρινής απέναντι στη σχέση σου; Τίποτα, παρά μόνο να κερδίσεις. Και μη σε πιάσουν ανασφάλειες ότι τον πρήζεις τον άλλον, ότι τον κουράζεις. Αν κουράστηκε, ας ξαπλώσει λίγο να ξεκουραστεί, ή στην τελική, ας φύγει. Δε θα μένεις εσύ πάντα με την απορία ή το φόβο.
Πάμε τώρα στην περίπτωση του φίλου. Συνήθως εδώ τα όρια είναι πιο χαλαρά κι ακριβώς γι’ αυτό δημιουργούνται παρεξηγήσεις απ’ το τίποτα. Λίγη κακή διάθεση να ‘χετε, λίγο να πεις εσύ μια κουβέντα παραπάνω, λίγο ο άλλος να σου απαντήσει αναλόγως, αμέσως δημιουργείται ένταση στ’ όλο κλίμα. Κι επειδή θα υποχωρήσεις εκείνη την ώρα, δε σημαίνει ότι μετά θα ηρεμήσεις.
Εδώ είναι που ισχύει ακόμη περισσότερο το να μην μπλέκεις τρίτους σε τέτοια θέματα. Ακόμη κι ως παράπονο να το θέσεις σε κάποιον κι αυτός να το πει σ’ έναν άλλον, από στόμα σε στόμα αλλοιώνονται οι λέξεις που χρησιμοποίησες ακριβώς στην αρχή, κάτι που μπορεί να χειροτερέψει την κατάσταση και να δημιουργήσει απίστευτες παρεξηγήσεις.
Έτσι λοιπόν, πρέπει να μιλάς, πρέπει να γνωρίζει ο άλλος οτιδήποτε τον αφορά και πρέπει να μένει μεταξύ σας και μόνο. Η ένταση που πιθανόν να δημιουργηθεί εκείνη την ώρα, ακόμη κι ο καβγάς, δεν είναι τίποτα μπροστά στο πώς θα νιώθεις αργότερα που δεν ξεκαθαρίστηκε.
Άλλη η πίκρα του ξεκάθαρου κι άλλη αυτού που δεν ξεκαθαρίστηκε ποτέ. Γιατί ποτέ δεν μπορείς να ‘χεις δεδομένο ότι θα ‘χεις ξανά την ευκαιρία να πεις αυτό που σε πείραξε.
Επιμέλεια Κειμένου Ειρήνης Μανουσαρίδου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ειρήνη Μανουσαρίδου
