Λίγο-πολύ όλοι στη ζωή μας έχουμε ανάγκη από προσοχή. Είναι άλλωστε στη φύση του ανθρώπου να θέλει να νιώσει ότι οι γύρω του νοιάζονται κι ενδιαφέρονται για εκείνον. Είναι ένα είδος επιβεβαίωσης, το οποίο δεν είναι καθόλου παράλογο. Όσο μπορείς να το ελέγχεις τουλάχιστον.

Υπάρχει λοιπόν μια κατηγορία ανθρώπων, οι οποίοι όχι μόνο δεν το ελέγχουν, αλλά έχουν αποκτήσει εμμονή με το να επιζητούν συνεχώς την προσοχή των άλλων. Μπορεί να είναι ο συμφοιτητής σου, ο συνάδελφος στη δουλειά, ακόμη κι ο κολλητός σου, η κολλητή σου ή η σχέση σου.

Κακά τα ψέματα, όταν αυτός που κοιτάζει συνεχώς να έχει την προσοχή μας με το να υπερβάλλει και να δραματοποιεί τα πάντα, είναι ένας απλός γνωστός ή έστω ένας άνθρωπος με τον οποίο δεν έχουμε πολλά πάρε-δώσε, είναι εύκολο για εμάς τόσο να το αντιληφθούμε, όσο και ν’ απομακρυνθούμε εγκαίρως. Όμως, όσο πιο κοντινός μας είναι ένας άνθρωπος, όσο πιο πολύ έχουμε δεθεί μαζί του, τόσο πιο δύσκολο μάς είναι να εντοπίσουμε αμέσως τα ελαττώματά του. Ακόμη κι αν το κάνουμε, εθελοτυφλούμε, γιατί δε θέλουμε να πιστέψουμε ότι αυτό το άτομο που τόσο δείχνει να μας αγαπάει, μπορεί να έχει το παραμικρό ελάττωμα.

Έτσι, κι αυτή η περίπτωση δεν αποτελεί εξαίρεση. Αν κάτσεις και σκεφτείς καλά, σίγουρα θα βρεις έστω κι ένα άτομο που έκανε τα πάντα για να είναι το κέντρο του κόσμου σου. Τέτοιοι άνθρωποι συνήθως θ’ ανήκουν στο φιλικό σου περιβάλλον. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, όχι ότι στο γκομενικό δε συναντάμε τέτοιες συμπεριφορές, απλώς εκεί υπάρχει κι η δικαιολογία της καψούρας, που σου παίρνει λίγο τα μυαλά και μόνο λογικά δε φέρεσαι.

Όταν λοιπόν θα παρατηρήσεις τέτοια συμπεριφορά από ένα πολύ κοντινό σου πρόσωπο, όπως είναι το κολλητάρι σου, δυστυχώς η κατάληξη κατά πάσα πιθανότητα θα είναι να τραβήξετε χωριστούς δρόμους. Πιο συγκεκριμένα, δυστυχώς για εκείνον, αλλά ευτυχώς για σένα. Θα το καταλάβεις με την πορεία του χρόνου αυτό, αλλά πάμε μία πάλι στο θέμα μας.

Όλοι ξέρουμε πως με τους κολλητούς μας φίλους κάνουμε πράγματα τα οποία δεν κάνουμε ούτε για, ούτε με τον οποιοδήποτε. Δε σηκώνουμε στις τρεις το ξημέρωμα το τηλέφωνο στον οποιονδήποτε, δε λέμε όλα μας τα προβλήματα στον οποιονδήποτε, δε θα κάτσουμε ν’ ασχολούμαστε επί ώρες ολόκληρες με το πρόβλημα του οποιουδήποτε. Αυτά, είναι μόνο μερικά παραδείγματα απ’ τα όσα κάναμε, κάνουμε και πρέπει να κάνουμε με τους αληθινούς μας φίλους, κι είμαι σίγουρη ότι κάπου μέσα σ’ αυτά τα παραδείγματα, ταυτίστηκες και θυμήθηκες κάποια παρόμοια γεγονότα που πέρασες.

Το πρόβλημα της συνεχούς επιζήτησης προσοχής, αρχικά, ξεκινάει απ’ τον εσωτερικό κόσμο του φίλου μας. Πρόκειται συνήθως για ένα άτομο το οποίο έχει μεγάλες ανασφάλειες και κόμπλεξ για τον εαυτό του. Θα μου πεις, ποιος δεν έχει; Μπορεί να έχουμε όλοι, αλλά δεν έχουμε όλοι στον ίδιο βαθμό. Εδώ μιλάμε για έναν άνθρωπο που όλα αυτά τα έχει σε αρκετά μεγάλο βαθμό, γι’ αυτό κι άλλωστε καταλήγει να θέλει να σου τραβήξει την προσοχή με τους πιο γελοίους και παιδιαρίστικους τρόπους.

Είναι ο άνθρωπος που ό,τι κι αν του συμβεί, πιστεύει πως είναι το χειρότερο πράγμα στον κόσμο. Απ’ το χωρισμό με τη σχέση του μέχρι και τα μαθήματα που δεν περνάει στο Πανεπιστήμιο. Είναι ο τύπος ανθρώπου που ενώ εσύ θ’ ασχοληθείς με τα δικά του θέματα για ώρες ολόκληρες, χωρίς καν να παραπονεθείς, όταν θα έρθει η ώρα που θα έχεις την ανάγκη ν’ αναλύσετε ένα δικό σου πρόβλημα, θα σε ξεπετάξει με δυο-τρία αποφθέγματα του Φρόιντ και τελείωσε η υπόθεση. Δε θα κάτσει να συζητήσει και να βρει λύση στο πρόβλημά σου, κι αυτό επειδή θα βρει ένα καινούριο πρόβλημα, δικό του, που θα είναι -για εκείνον πάντα- πολύ σοβαρότερο απ’ το δικό σου.

Ένα ακόμη χαρακτηριστικό του, που ίσως και να είναι το χειρότερο σ’ έναν άνθρωπο, είναι ότι ζηλεύει, κι αυτό επειδή ο άνθρωπος που ζηλεύει συγκεντρώνει επάνω του όλα τα αρνητικά χαρακτηριστικά που μπορεί να έχει κάποιος. Θα χαρεί με τη χαρά σου, αρκεί να μην είναι μεγαλύτερη απ’ τη δική του. Θα δείξει ότι χαίρεται με μια σου επιτυχία, μόνο που θα κοιτάξει να φέρει στο προσκήνιο και μια παλιά δική του, έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε.

Θα είναι τόσο διεκδικητικός  απέναντί σου, που, συνήθως, τότε είναι που θ’ αρχίσεις να κόβεις παρτίδες, όσα κι αν σας δένουν, γιατί θα το κάνει σε τέτοιο σημείο που θα καταλήξει να σε πνίγει. Θα σε διεκδικεί απ’ όλους τους υπόλοιπους φίλους σου, θα προσπαθεί εξονυχιστικά να βρει έστω κι ένα κουσούρι τους, για να στο πετάει και να σε κάνει ν’ απομακρυνθείς από εκείνους, ώστε να είστε πάλι τα δυο σας και μόνο. Θα κοιτάξει να σε διεκδικήσει ακόμη και απ’ τη σχέση σου, ακόμη κι αν δε χρειάζεται να το κάνει. Ακόμη κι αν εσύ συνεχίζεις να είσαι δίπλα του, όπως κι όσο ήσουν όταν ήσουν ακόμα single, αυτός θα κοιτάξει να επιβεβαιώσει ότι πάντα θα προτιμάς αυτόν και κανέναν άλλο.

Πρόσεξε επίσης το εξής: αυτός ο άνθρωπος, ειδικά όταν θα προσπαθήσεις ν’ απομακρυνθείς, θα κάνει τα πάντα για να μη σε χάσει, γιατί γνωρίζει πως λίγα κορόιδα υπάρχουν σαν εσένα. Θα πει ότι σε αγαπάει, και θα φαίνεται να το εννοεί. Μπορεί στο δικό του μυαλό όντως να το πιστεύει, αλλά, να ξέρεις, τέτοια αγάπη δεν αξίζεις.

Είναι με λίγα λόγια μια κατάσταση αρρωστημένη, που είναι θέμα χρόνου να φύγεις απ’ αυτήν. Ίσως να σου πάρει αρκετό καιρό, αλλά μόλις το κάνεις, θ’ αναρωτιέσαι γιατί το καθυστέρησες τόσο. Γιατί, όπως και να ‘χει, μ’ έναν άνθρωπο ο οποίος πάντοτε θα βάζει τον εαυτό του και τα καπρίτσια του πάνω από εσένα κι απ’ όλους, που θα σου κάνει σπασίματα με το παραμικρό και δε θα υποχωρεί ποτέ, δεν μπορείς ούτε καν να συναναστρέφεσαι. Πόσο μάλλον να είστε και κολλητοί.

Όπως ήδη προανέφερα, έχε τα μάτια σου ανοιχτά, γιατί τέτοιους ανθρώπους θα συναντήσεις παντού. Να τους εντοπίζεις από χιλιόμετρα και να είσαι πολύ προσεκτικός για το πώς θα τους φερθείς εξ αρχής, γιατί ειδικά αν συναντήσεις ένα τέτοιο άτομο στο χώρο εργασίας σου, είναι πολλά τα προβλήματα και τα ευτράπελα, που μπορεί να σού δημιουργήσει απ’ το πουθενά.

 

Συντάκτης: Ειρήνη Μανουσαρίδου
Επιμέλεια κειμένου: Αναστασία Νάννου